Η γερμανική στάση είναι καταφανώς φιλοτουρκική, καθώς αποφεύγεται κάθε είδους καταδίκη του Ταγίπ Ερντογάν από το Βερολίνο, ακόμη και σε λεκτικό επίπεδο.
Υπό αυτό το πρίσμα ο Ελληνας Πρωθυπουργός έχει μία μεγάλη ευκαιρία. Όσο και αν κάποιοι επιμένουν ότι η οικονομία και οι επενδύσεις δεν διασυνδέονται με τα ελληνοτουρκικά, το αντίθετο ισχύει. Η ελληνική πλευρά έχει την δυνατότητα και την υποχρέωση να το αναδείξει.
Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, η Γερμανία αυτήν την περίοδο και έπειτα από τα όσα υπέστη η χώρα μας την προηγούμενη δεκαετία, επιδιώκει την οικονομική και επιχειρηματική της ηγεμονία στην Ελλάδα.
Στα θέματα του Φόρουμ του Βερολίνου κυριαρχούν οι τομείς της πράσινης ενέργειας, των ανανεώσιμων πηγών και πολλών άλλων σχετικών δραστηριοτήτων.
Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για επενδύσεις στις ΑΠΕ και σε όλες τις δυνατές εκδοχές τους, στο φυσικό αέριο, στην απολιγνιτοποίηση της ΔΕΗ, στην ενεργειακή διασύνδεση των νησιών, στην αναβάθμιση της ενεργειακής υποδομής κτιριακών εγκαταστάσων.
Φυσικά ενδιαφέρονται και για τον τουριστικό τομέα σε πολλά πεδία, για την παραγωγή φαρμακευτικών προϊόντων και βεβαίως για την σημαντικότερη ίσως επιχειρηματική δραστηριότητα της προσεχούς περιόδου, που είναι η διαχείριση των απορριμάτων. Και βεβαίως, για τις προοπτικές που προσφέρουν η αναβάθμιση της χώρας στον χώρο των ακινήτων, τα αεροδρόμιά της, τα λιμάνια της, η αγροτική της παραγωγή και πολλά άλλα.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι Γερμανοί ενδιαφέρονται να κάνουν μία επενδυτική έφοδο στην Ελλάδα.
Στην σημερινή συγκυρία, η διάθεση αυτή του Βερολίνου προσφέρει στην Αθήνα μία μεγάλη ευκαιρία. Μία μεγάλη δυνατότητα ώστε να αξιώσει και μία διαφορετική στάση από την γερμανική κυβέρνηση έναντι της Τουρκίας.
Φυσικά και η Ελλάδα έχει ανάγκη από επενδύσεις. Όμως η ανάγκη αυτή δεν σημαίνει ότι αυτές μπορούν να γίνουν άνευ όρων.
Αν η Γερμανία θέλει και διεκδικεί να έχει καθεστώς προνομιακού συνομιλητή στον χώρο των επενδύσεων, αυτό δεν μπορεί να γίνει δίχως τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται ένα τέτοιο καθεστώς.
Πώς θεωρεί δηλαδή ότι θα έχει προβάδισμα το Βερολίνο έναντι άλλων, αν επιθυμεί να επενδύσει σε μία χώρα την οποία απειλεί η Τουρκία και η γερμανική κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα.
Πώς εν τέλει θα γίνουν οι επενδύσεις αυτές στην Ελλάδα, αν ο σημερινός προνομιακός συνομιλητής της Γερμανίας, η Τουρκία και ο Ερντογάν, οργιάζουν με την ανοχή του Βερολίνου, προκαλώντας αστάθεια και αβεβαιότητα;
Τα ζητήματα αυτά έχει την ευκαιρία να τα θέσει εμφατικά ο Πρωθυπουργός και η ελληνική αντιπροσωπεία στο Φόρουμ του Βερολίνου και στο περιθώριο των συναντήσεων.
Στο κάτω κάτω, όσο και αν θέλουν οι Γερμανοί να επενδύσουν, δεν είναι οι μόνοι, «υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές…».
Η σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα έχει αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων και θα τους αλλάξει ακόμη περισσότερο. Οι συμμαχίες θα δοκιμαστούν σε όλα τα επίπεδα και όσοι νομίζουν ότι η θέση της ισχύος τους θα είναι αιώνια, μάλλον θα βρεθούν προ εκπλήξεως.
Πριν από 30 χρόνια ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε κάνει μία δήλωση που είχε ενοχλήσει: «Η Γερμανία είναι ένας οικονομικός γίγαντας, αλλά ένας πολιτικός νάνος».
Σήμερα και εν όψει ραγδαίων εξελίξεων, το Βερολίνο θα πρέπει να αντιληφθεί ότι μπορεί και να απειλείται από τον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων να εξελιχθεί και σε οικονομικό νάνο. Το μεγάλο παιχνίδι έχει μεταφερθεί στην Ασία και αλλού και η Γερμανία δεν φαίνεται να έχει προλάβει αυτό το τρένο.
Όσο και αν απαιτείται τόλμη και φαντασία, η συνθήκη αυτή είναι μία ευκαιρία και ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο για την Ελλάδα.