Πεδίο δόξης λαμπρόν για όλους τους καλοθελητές, κακόπιστους, ιδιοτελείς, λαϊκιστές και ανοήτους, άνοιξε με αφορμή τη διαδικασία λειτουργίας των σχολείων σε αυτήν τη φάση της πανδημίας. 

Είναι γεγονός ότι από το αρμόδιο υπουργείο δεν στάλθηκε εγκαίρως το κατάλληλο και επεξεργασμένο μήνυμα. Ίσως επειδή για ένα σφαιρικό σχέδιο, που θα καλύπτει τα πάντα και τους πάντες απαιτούνται δεδομένα που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν. Ίσως επειδή ο συντονισμός μεταξύ υπουργείων και κυβερνητικών υπηρεσιών σε αυτό το πεδίο δεν είναι αυτός που θα έπρεπε. Ίσως και επειδή όταν γίνονταν τα προηγούμενα βήματα (lockdown, χαλάρωση μέτρων, άνοιγμα τουρισμού κλπ.), θα έπρεπε να μελετώνται ήδη τα επόμενα, με το βλέμμα στο φθινόπωρο. 

Σε κάθε περίπτωση, φτάνουμε στο σημείο όπου τα σχολεία πρέπει να επαναλειτουργήσουν. Και ανακοινώνεται ένα σχέδιο, λίγο πολύ μελετημένο, έστω και αν απαιτούνται βελτιώσεις. 

Βασικές μεταξύ αυτών, ο αριθμός των μαθητών μέσα στις τάξεις, λένε κάποιοι. Πιθανόν, αν και στην επιδημιολογικά πολύ εμπειρότερη από εμάς Ασία, τα σχολεία λειτουργούν κατά περιόδους εδώ και χρόνια με μάσκες σε πολυπληθή τμήματα. 

Ενα άλλο σημείο, που δεν έχει αναδειχθεί, αλλά δεν αφορά μόνο το υπουργείο Παιδείας, είναι ο τρόπος μετακίνησης και μεταφοράς των μαθητών από και προς το σχολείο. Σε περίπτωση που δεν θα τους μεταφέρουν οι γονείς, τι θα προβλέπεται; Θα μετακινούνται οι έφηβοι των μεγαλύτερων τάξεων με τα υπερφορτωμένα ΜΜΜ και μάλιστα σε ώρες αιχμής; Θα υπάρχει αυστηρός έλεγχος στα σχολικά λεωφορεία για τον αριθμό των μαθητών και μαθητριών που μεταφέρουν; 

Ενδεικτικά ερωτήματα για ζητήματα προς επίλυση. 

Η μεγαλύτερη διαμάχη των ημερών εκδηλώνεται, με πολιτικά χαρακτηριστικά, στην χρήση της μάσκας από τους μαθητές. Γιατί να την φορούν, πώς θα την φορούν, αν είναι δυνατόν να την φορούν, τι αποτέλεσμα θα έχει αν την φορούν και είναι πολλοί σε μία αίθουσα και διάφορα άλλα τραγελαφικά. 

Όταν η αμφισβήτηση της μάσκας δεν προκύπτει από πολιτική υστεροβουλία, είναι κατά κανόνα αποτέλεσμα ανοησίας και αντιεπιστημονικής εμμονής. Οι μαθητές πολύ απλά πρέπει να εκπαιδευτούν στη χρήση της, στην σωστή χρήση της, όσο και αν αυτό ξενίζει πολλούς νεοέλληνες γονείς. Τα υπόλοιπα έπονται. 

Εκτός βέβαια αν εν τέλει είναι τόσο πολλοί εκείνοι που υποτιμούν τόσο πολύ τα παιδιά τους. 

Ενδεικτική της κυρίαρχης ανοησίας ήταν και η αντίδραση που προκάλεσε η ανακοίνωση για την δωρεά περίπου 660.000 ατομικών μπουκαλιών στους μαθητές των δημοτικών σχολείων όλης της χώρας από το Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανασίου Κ. Λασκαρίδη. 

Το ανέφερε η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως και όπως εξήγησε με ανάρτησή της η εκτελεστική διευθύντρια του Ιδρύματος, Αγγελική Κοσμοπούλου, πρόκειται «για επαναχρησιμοποιούμενα  ατομικά μπουκάλια, με στόχο την εκπαίδευση και εξοικείωση των παιδιών στην επαναχρησιμοποίηση υλικών στην καθημερινότητα και τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος. Αυτονόητα (για κάποιους φυσικά), η χρήση ατομικού μπουκαλιού από τους μικρούς μαθητές προστατεύει την υγεία των παιδιών και ενισχύει τα μέτρα που λαμβάνει η χώρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας».

Τι εφηύραν οι εξυπνάκηδες των κοινωνικών δικτύων ώστε να ξινίσουν και για αυτήν την πρωτοβουλία; Ότι οι μαθητές θα μπερδεύουν τα ατομικά τους μπουκάλια, θα πίνει ο ένας από του άλλου και έτσι θα διασπαρεί ο ιός στα σχολεία και θα έλθει η καταστροφή. 

Θα μπορούσε κανείς να επιστρατεύσει πολλά λογικά επιχειρήματα για να καταρρίψει και αυτή την θεωρία. Για τους νοήμονες (και όσους δεν υποτιμούν την νοημοσύνη των παιδιών τους), η καλύτερη απάντηση είναι η παραπάνω φωτογραφία, από την σχετική ανάρτηση της κ. Κοσμοπούλου…