Επί της ουσίας η ομιλία Ερντογάν δεν έδειξε κάτι διαφορετικό στη στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα. Πρόκειται για μία τακτική κίνηση που επιλέχθηκε για να εξυπηρετήσει κάποιες προτεραιότητες και ανάγκες της Άγκυρας αυτή την εποχή. Απλά το τουρκικό καθεστώς διέγνωσε πολύ σωστά ότι η επιθετική και προκλητική πολιτική του σε επίπεδο ρητορικής και ενεργειών κατά της Ελλάδας θα ήταν αντιπαραγωγικό «να εκτεθεί» μπροστά σε διεθνές ακροατήριο ηγετών και αξιωματούχων, όπως αυτό του ΟΗΕ, ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία και μάλιστα σε αμερικανικό έδαφος.
Είναι φανερό ότι η μετάβασή του Τούρκου ηγέτη στις Η.Π.Α. εντάσσεται στο πλαίσιο μίας εκστρατείας γοητείας της αμερικανικής πολιτικής τάξης και κοινής γνώμης με στόχο να δείξει ότι η Τουρκία, α) δεν είναι χώρα – ταραξίας με αναθεωρητικές βλέψεις, αλλά ακρογωνιαίος λίθος σταθερότητας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (προσφύγων και μεταναστών) στην Ανατολική Μεσόγειο, β) είναι πιστή στη Δύση, εξ ου και φρόντισε με απύθμενο φαρισαϊσμό να πάρει αποστάσεις από τον Βλ. Πούτιν, γ) δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να της στερεί η Ουάσινγκτον τον εκσυγχρονισμό των F-16, να την αποκλείει από το πρόγραμμα των F-35 και να ενισχύει θεαματικά την στρατιωτική παρουσία της στην Ελλάδα.
Οι καταγγελίες του Ερντογάν ότι η Ελλάδα εγκληματεί σε βάρος της ανθρωπότητας στο προσφυγικό / μεταναστευτικό εξυπηρετεί τους παραπάνω στόχους, χωρίς να εξασθενεί τους άλλους, δηλαδή της προώθησης του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» που περιλαμβάνει καταπάτηση ελληνικής κυριαρχίας και ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αντίθετα, πρόκειται για μία μελετημένη απόπειρα να καταστήσει την Ελλάδα ασυμπαθή χώρα σε Ανατολή και Δύση. Στην πρώτη με τις πολλές και πολυπληθείς μουσουλμανικές χώρες, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων και μεταναστών είναι μουσουλμάνοι. Στη δεύτερη, αφού έχει ήδη προσπαθήσει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα κατά της Ελλάδας μέσω των λεγόμενων δικαιωματιστών, κάποιων πραγματικών, άλλων αφελών και αρκετών εγκάθετων, που βοηθούνται και από ντόπιους ανόητους ή ασυνείδητους που προτάσσουν πολιτικές σκοπιμότητες. Κλασσικό παράδειγμα οι 38 της νησίδας στον Έβρο…
Άγνωστο ποιο θα είναι το επόμενο βήμα της Τουρκίας στο προσφυγικό / μεταναστευτικό μέτωπο που άνοιξε πάλι. Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία ότι είναι μέρος της αναθεωρητικής στρατηγικής της, ώστε η συμπαράσταση στην Ελλάδα να είναι όσο το δυνατόν μειωμένη, αν τα πράγματα φτάσουν σε θερμό επεισόδιο ή και σύρραξη. Περί αυτού πρόκειται κατ’ αρχήν. Άλλωστε η Τουρκία εφαρμόζει δοκιμασμένες πρακτικές προπαγάνδας που δεν έχουν καμία σχέση με αλήθεια και λογική, ευθέως ανάλογες με εκείνες του Χίτλερ και των Ναζί στην πορεία τους προς τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ( για όποιον ενδιαφέρεται, το βιβλίο «Ο Δρόμος Προς τον Πόλεμο» του Benjamin Carter Hett, από τις εκδόσεις «διόπτρα», είναι πολύ χρήσιμο ). Το γεγονός αυτό αποδεικνύει την τεράστια επικινδυνότητα των βλέψεων και της πολιτικής της εναντίον της δικής μας χώρας.
Στόχος το διεθνές ακροατήριο
Είναι πολλά τα επιχειρήματα που μπορεί να επιστρατεύσει ο Κυρ. Μητσοτάκης στη δική του ομιλία στον ΟΗΕ, προκειμένου να αντικρούσει τον Τ. Ερντογάν και να ανατρέψει τις όποιες εντυπώσεις εκείνος δημιούργησε. Τι να πούμε, ότι η Τουρκία επί χρόνια συνειδητά άφηνε τα σύνορά της ανοιχτά για να κατευθύνονται μουσουλμανικοί πληθυσμοί προς την Ευρώπη; Ότι έφτασε στο σημείο να καταργήσει τη βίζα και να επιδοτεί τα αεροπορικά εισιτήρια των πολιτών των χωρών του Μαγκρέμπ, για να διευκολύνονται όσοι ήθελαν να φτάσουν στην Ευρώπη μέσω του εδάφους της; Ότι σχεδόν δεν κρύβει την εργαλειοποίηση των προσφυγικών / μεταναστευτικών κυμάτων για να απειλεί Ελλάδα και Ευρώπη και να πετύχει τους στόχους τους; Ότι επιτρέπει να φεύγουν από τις ακτές της όχι μόνο φουσκωτά αλλά ολόκληρα καράβια γεμάτα από πρόσφυγες και μετανάστες ή και ότι η τουρκική στρατοχωροφυλακή τους διευκολύνει να κατευθύνοντα προς τον Έβρο; Και για τους διάφορους ευαίσθητους, ο πρωθυπουργός μπορεί να απευθύνει το ρητορικό ερώτημα γιατί δεν εξεγείρονται όταν οι Πολωνοί αντιμετωπίζουν με τη βία τους πρόσφυγες / μετανάστες που ο Λουκασένκο κατευθύνει προς τα σύνορά τους; Ή όταν το ένα μετά το άλλο τα ευρωπαϊκά κράτη ύψωσαν φράχτες για να μην περνούν οι δυστυχισμένοι; Ή μήπως δεν γνωρίζουν τι γίνεται στη Μάγχη από τους Άγγλους, από τους Ισπανούς στο Μαρόκο και γενικά τι γίνεται στη Μεσόγειο;
Το ζήτημα όμως δεν είναι τι θα πει ο Έλληνας πρωθυπουργός στον ΟΗΕ για να πειστεί το ελληνικό ακροατήριο. Το ζήτημα είναι να πείσει με την ομιλία του το διεθνές ακροατήριο, αυτό των αξιωματούχων και ηγετών στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και το άλλο της απανταχού κοινής γνώμης. Είναι προφανές ότι για να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις είναι αναγκαίο το μείγμα να έχει τις σωστές αναλογίες, λογικής, αλήθειας και συναισθήματος.
