Φυσικά, η υπόθεση Καϊλή δεν θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί στην Ελλάδα σαν παράδειγμα επίορκης πολιτικού που ατίμασε τον εαυτό της, τη χώρα της και την υποτιθέμενη ιδεολογία της (δεν είναι προφανώς τυχαίο ότι όλοι οι μέχρι σήμερα γνωστοί εμπλεκόμενοι έχουν σχέση με τη Σοσαλδημοκρατία και τις εργασιακές σχέσεις). Φαίνεται ότι οι Καταριανοί έριχναν μαύρο χρήμα σε αυτόν τον χώρο προκειμένου να εξασφαλίσουν ευνοϊκή δημοσιότητα για το εργασιακό περιβάλλον στη χώρα τους, καθώς κατηγορούνται για τις βάναυσες συνθήκες που επέβαλαν στην προσπάθειά τους να κατασκευάσουν έγκαιρα τα γήπεδά για το Μουντιάλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους εκατοντάδες εργαζόμενοι. Έτσι εξάλλου εξηγούνται τα καλά λόγια της Καϊλή υπέρ του Κατάρ πριν τρεις περίπου εβδομάδες μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο…
Με αυτή την έννοια λοιπόν, ο Ν. Ανδρουλάκης δεν αρκέστηκε να τη διαγράψει από το ΠΑΣΟΚ, κάτι που θα ήταν αναμενόμενο και φυσιολογικό, ίσως μάλιστα να περιόριζε σημαντικά τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις στο κόμμα του. Κανείς δεν θα μπορούσε να του επιρρίψει προσωπικές ευθύνες για την επιλογή της Εύας στο ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ και παράλληλα ήταν γνωστό ότι οι μεταξύ τους ήταν εχθρικές. Εκείνος όμως, είτε επειδή πανικοβλήθηκε, είτε γιατί θόλωσε από οργή για τα καμώματα της τέως κομματικής συντρόφου του, επιχείρησε να επιρρίψει τις ευθύνες για τη συμπεριφορά της στη Νέα Δημοκρατία. Με λίγα λόγια, χαρακτήρισε την Καϊλή «δούρειο ίππο» της Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ, η οποία μάλιστα ήταν έτοιμη να αλλάξει στρατόπεδο, κάτι που δεν πρόλαβε να κάνει γιατί συνελήφθη! Με λίγα λόγια, ο Ν. Ανδρουλάκης μας είπε ότι η Καϊλή έβαλε το χέρι στο μέλι γιατί είναι κρυφή νεοδημοκράτισα, λες και δεν θα το έκανε αν ήταν ακραιφνής Πασόκα. Λες και δεν είναι του χαρακτήρα της, αλλά η κομματική στράτευσή της την οδήγησε στη μάσα...
Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ προχώρησε και σε μία ακόμη δήλωση που μπορεί να του στοιχίσει. Εγκατέλειψε τη γραμμή των ίσων αποστάσεων που τηρούσε σωστά ως χθες και μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος τοποθετήθηκε ξεκάθαρα υπέρ μίας «προοδευτικής» συγκυβέρνησης με τον Σύριζα - που δεν θα θυμίζει τους Συρανέλ βέβαια, αφού θα είναι Συροπασόκ – που θα στείλει τη Ν.Δ. στην αντιπολίτευση. Πρόσθεσε ότι είναι «χρέος» του ΠΑΣΟΚ κάτι τέτοιο. Οπότε χρέος του υπογράφοντος είναι να επισημάνει ότι η τοποθέτηση αυτή ακυρώνει το προηγούμενο επιχείρημα του Ν. Ανδρουλάκη για σχηματισμό συγκυβέρνησης με τη Ν.Δ., εφόσον το επιτρέπουν τα αποτελέσματα των πρώτων εκλογών με απλή αναλογική. Τώρα δικαιολογεί την επιμονή του Κυρ. Μητσοτάκη να επιχειρήσει την εξασφάλιση αυτοδυναμίας στις δεύτερες εκλογές με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Παράλληλα, βάζει το ΠΑΣΟΚ μπροστά στον κίνδυνο να χάσει προς τα δεξιά οπαδούς και στελέχη που δεν μπορούν να μυρίσουν τον Σύριζα. Ενδεχομένως και προς τα αριστερά εκείνους που σε κλίμα πόλωσης θα προτιμήσουν το «αφεντικό» παρά τον «υπηρέτη». Άλλωστε στην πόλωση, ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον Τσίπρα.
Η ιστορία της Καϊλή «σκέπασε» ως ένα βαθμό το σήριαλ των υποκλοπών που μπήκε σε νέο κεφάλαιο. Αυτό της παρακολούθησης του τηλεφώνου του Χατζηδάκη, το οποίο απαιτεί μπόλικο ψάξιμο για το που, πώς, πότε, από ποιον και γιατί. Είναι σαφές πια ότι ο Τσίπρας και οι άνθρωποί του ποντάρουν στον αντιμητσοτακισμό των Καραμανλή – Σαμαρά που συντηρούν ανοιχτό το θέμα στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση εμφανίζεται κάπως αμήχανη, πιθανώς γιατί δεν γνωρίζει τι είδους κυκλώματα δρουν και λειτουργούν μέσα στην ΕΥΠ.
Τελειώνοντας, αξίζει να επισημανθεί ότι τόσο η οργάνωση των ακροδεξιών (μπορεί και οπερετικών) στη Γερμανία, όσο και το κύκλωμα Καϊλή αποκαλύφθηκαν μέσω παρακολουθήσεων των τηλεφώνων, για να μη τρέφουμε αυταπάτες περί του γκρίζου κόσμου των υπηρεσιών ασφαλείας και των τεχνικών δυνατοτήτων που υπάρχουν στις μέρες μας. Προσθέτοντας από δίπλα και την φάρσα των ΜΚΟ σε διεθνές επίπεδο, που υποτίθεται ότι επινοήθηκαν για να εκφράζουν την «κοινωνία των πολιτών», αλλά πολλές από αυτές εξελίχθηκαν σε πέτρες σκανδάλων και όργανα αλλότριων σκοπών.
