Η ίδια δημοσκόπηση δείχνει αισθητά ανεβασμένο τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, περί το 15%, τρίτο πια και με σαφή πτωτική τάση το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, σε συνεχή ανοδική πορεία τον Βελόπουλο και σχετικά καλά το ΚΚΕ για τα κυβικά του.
Η άποψη των περισσότερων από όσους πήραν μέρος στο δημόσιο σχολιασμό είναι ότι η φθορά της κυβέρνησης οφείλεται κυρίως στην τραγωδία των Τεμπών και στο σχετικό (κακό) επικοινωνιακό χειρισμό της από την κυβέρνηση γενικά, του Μητσοτάκη συμπεριλαμβανομένου. Και είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ενδείξεις / στοιχεία που στηρίζουν την άποψη αυτή. Η δική μου γνώμη επί αυτού, όπως και για τα άλλα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων και ειδικότερα της Metron Analysis είναι κάπως διαφορετική και εξηγούμαι:
Η Κυβέρνηση
Α) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση τα έχει κάνει «σαλάτα» επικοινωνιακά στο θέμα των Τεμπών , ασχέτως της πραγματικότητας, γιατί πολλά από όσα καταγγέλλονται από διάφορες πλευρές σε βάρος της φαίνεται ότι ανήκουν στη σφαίρα των θεωριών συνωμοσίας. Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν στοιχεία, ή μάλλον τα αντικειμενικά στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν ότι η βασική ευθύνη για την τραγωδία ανήκει στους χειρισμούς και στην ανευθυνότητα που επέδειξε το προσωπικό του σταθμού στη Λάρισα και όχι στην έλλειψη συστημάτων ασφαλείας, αφού αυτά λειτουργούσαν, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν στη συγκεκριμένη περιοχή. Όσο για την καταγγελία ότι το τραίνο μετέφερε π
αράνομα εύφλεκτα υλικά και η κυβέρνηση προσπαθεί να το συγκαλύψει, δεν αντέχει –τουλάχιστον με τα στοιχεία που υπάρχουν – σε σοβαρή συζήτηση, σύμφωνα με τη λογική και με αυτά που είναι γνωστά.
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση τα έχει κάνει μαντάρα γιατί έδειξε αλαζονεία και έλλειψη ενσυναίσθησης για τα ελληνικά δεδομένα πρώτον, με τη στάση της πλειοψηφίας στην εξεταστική επιτροπή (άλλο αν δεν αναμενόταν να βγει τίποτα ουσιαστικό από αυτήν) και δεύτερον, ήταν σαφές λάθος που ο Μητσοτάκης δεν πήρε μέρος στην τελευταία σχετική συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή. Το χειρότερο δε είναι ότι η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση – και δεν είναι απλά εντύπωση, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς – ότι προτάσσει τα στήθη της για να προστατέψει τον Καραμανλή που ήταν ο αρμόδιος υπουργός όταν έγινε η τραγωδία. Δεν γνωρίζω αν η κυβέρνηση παγιδεύτηκε σε αυτή τη στάση, δηλαδή στην εντύπωση ότι προστατεύει τον Καραμανλή επειδή ο τελευταίος είναι φορέας «ιερού» ονόματος για τους νεοδημοκράτες, αλλά είναι δεδομένο ότι ο λεγάμενος έκανε και κάνει ό,τι μπορεί για να αποδείξει ότι είναι «ελάχιστος» σαν πολιτικός.
Τούτων λεχθέντων πάντως σχετικά με την κυβέρνηση και την τραγωδία των Τεμπών, θεωρώ ότι στην φθορά της κυβέρνησης συντελούν πάρα πολύ α) στην αδυναμία, έστω και αν δεν φταίει, τιθάσευσης της ακρίβειας που την αισθάνονται έντονα τα νοικοκυριά, β) στην ανεκτικότητα, ή και ανικανότητα, που δείχνει στα καθημερινά φαινόμενα βίας από μπαχαλάκηδες και μαφιόζους (φταίει πολύ καθώς επιδεικνύει έλλειψη βούλησης στην πάταξή τους) και ασυδοσίας στους δρόμους, που απειλούν την ασφάλεια των πολιτών, γ) στα αθρόα φάουλ από πλευράς στελεχών της, παράδειγμα η υπόθεση της Άννας Μισέλ Ασημακοπούλου, σε αποφάσεις ή αναποφασιστικότητα που βοηθούν την αυθαιρεσία, παράδειγμα η μη κατεδάφιση αυθαιρέτων και άλλα, δ) στη δυσαρέσκεια που προκάλεσαν σε εκκλησιαστικούς κύκλους και ζηλωτές, σε πανεπιστημιακές συντεχνίες και νέους οι νόμοι για τν γάμο ομοφύλων και ιδιωτικών , μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων ε) στην απογοήτευση που νιώθουν πολλοί πολίτες και ψηφοφόροι από την αδυναμία /ανικανότητα / έλλειψη βούλησης να αγνοήσει κατεστημένα συμφέροντα και αντίστοιχες νοοτροπίες προκειμένου να προωθήσει ουσιαστικές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Με λίγα λόγια, η φθορά δεν οφείλεται στο θέμα των Τεμπών, αλλά σε συνδυασμό θεμάτων που προκαλούν δυσαρέσκεια (σε σημαντικό βαθμό για αντιφατικούς και παράλογους λόγους βέβαια, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μη κυβερνήσιμη χώρα με βασικά χαρακτηριστικά τη λεηλασία, την επαιτεία και την απειθαρχία!). Ούτε όμως και τα ονόματα που έγιναν γνωστά ότι θα περιληφθούν στο νεοδημοκρατικό ευρωψηφοδέλτιο ξεφεύγουν από μία πεπατημένη που ξεθωριάζει.
Η Αντιπολίτευση
Β) Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων και ημερών δείχνουν τάσεις του εκλογικού σώματος εν όψει ευρωεκλογών, στις οποίες δεν θα αποφασιστεί η διακυβέρνηση της χώρας και επομένως δίνουν την ευκαιρία για να εκφραστεί η όποια δυσαρέσκεια των πολιτών υπάρχει, χωρίς μάλιστα να διακινδυνεύουν την προσωπική οικονομική τους κατάσταση, αν είναι με κάποιο τρόπο ικανοποιημένοι από αυτήν. Θα δούμε και ποια θα είναι η συμμετοχή στις εκλογές και ποιους θα βλάψει ή θα ευνοήσει η μεγάλη αποχή που αναμένεται (προς το παρόν). Πρέπει να παραδεχθούμε όμως ότι οι αρχηγοί των κομμάτων και όχι τα προγράμματα (μερική εξαίρεση το ΚΚΕ, αλλά και εκεί η προσωπικότητα του εκάστοτε γενικού γραμματέα παίζει ρόλο) δίνουν τον τόνο θέλγοντας ή απωθώντας ψηφοφόρους και τα αποτελέσματα θα απεικονίσουν το κλίμα στην κοινωνία απέναντί τους
Από εκεί και πέρα, έχω να παρατηρήσω ότι η άνοδος του Κασσελάκη, του Βελόπουλου και του Νατσιού στις δημοσκοπήσεις πολύ δύσκολα μπορεί να καταπολεμηθεί γιατί και οι τρεις απευθύνονται και αντλούν ψήφους από την πολύ μεγάλη δεξαμενή των διαφόρων τύπων ψεκασμένων που στην Ελλάδα φτάνει τα 35%, χώρια από το ποσοστό των μπαγάσηδων που για δικούς τους λόγους συνειδητά θέλουν να ενισχύσουν ένα από αυτούς. Με λίγα λόγια, δεν μπορεί να καταπολεμηθεί ή και να γίνει παράδειγμα προς μίμηση ο πρωϊνάδικος λαϊκισμός του Κασσελάκη (που έφτασε σε εμετικό αποκορύφωμα γελοιότητας με την επιστράτευσή του και θα δείτε τι πρόκειται να γίνει στην παρέλαση, στη Θήβα), ο αετονύχης Βελόπουλος (που συνδυάζει την ηλεκτρονική πώληση αλοιφών, ματζουνιών, βοτάνων και επιστολών του Ιησού με καταγγελτική, δήθεν πατριωτική, αθλιότητα), ο Νατσιός που λανσάρει ζηλωτικό ελληνοχριστιανισμό με τη βοήθεια μεγάλης μερίδας του κλήρου και του μοναχισμού.
Όσο για τον Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πια να βυθίζονται μετά από μία μικρή περίοδο με ενδείξεις ανόδου τουλάχιστον στη δεύτερη θέση, πάντα μακράν της πρώτης Νέας Δημοκρατίας, η πεποίθησή μου είναι ότι πρόκειται για κανονικό ανθρωποδιώκτη που επιπλέον στερείται πολιτικού ενστίκτου. Αυτά τα μειονεκτήματα φάνηκαν καθαρά με το γεγονός ότι μπήκε μπροστά ο ίδιος στην προσπάθεια να εμφανίσει το ΠΑΣΟΚ ως ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις κακές πολιτικές επιλογές και παλινωδίες σε διάφορα ζητήματα. Δεν κάνει το παραμικρό «γκελ» ως αρχηγός κόμματος, το γεγονός ότι εμφανίζεται μόνιμα θυμωμένος και βλοσυρός δεν καλύπτουν την έλλειψη γνώσης και σοβαρότητας, είναι σαφές ότι οι επιδόσεις του αφορούν αποκλειστικά την εσωκομματική ίντριγκα και τίποτα περισσότερο. Αν μάλιστα όντως αληθεύει ότι σκέπτεται να περιλάβει στο ευρωψηφοδέλτιο πρόσωπα όπως ο Ζαγοράκης (προφανώς για να ανταποδώσει τα ίσα στον Μητσοτάκη που παίρνει Πασόκους), δείχνει το μέγεθος και την ποιότητα της πολιτικής σκέψης του.
Όλα τα παραπάνω πάντως δίνουν ελπίδες επιβίωσης στον Λοβέρδο (βασικό κατεδαφιστή του νόμου Διαμαντοπούλου), στη Νέα Αριστερά με τα παλικάρια που έλαμψαν επί τσίπραϊκού ΣΥΡΙΖΑ και σε κάποιους άλλους που ακόμη δεν ανιχνεύονται.
