Η επιλογή του καθολικού lockdown για να ελεγχθεί η εξάπλωση της πανδημίας ήταν εξαναγκαστική. Έπρεπε να κερδηθεί ο απαραίτητος χρόνος ώστε να προετοιμασθούν τα συστήματα υγείας να δεχθούν μεγάλους αριθμούς ασθενών και ταυτόχρονα να σχεδιασθούν και να οργανωθούν όλοι εκείνοι οι τρόποι άμυνας που θα επιβράδυναν (σε πρώτη φάση και έως ότου ανακοινωθεί αποτελεσματική θεραπεία) την εξάπλωση της πανδημίας.
Απέναντι σε αυτή την αυτονοήτη επιλογή τάχθηκε εκείνη την εποχή η ακρο-δεξιά και οι ακραίοι εκπρόσωποι της νέο-φιλελεύθερης οικονομικής σκέψης, οι οποίοι θεωρούσαν ότι το καθολικό lockdown δεν ήταν απαραίτητο αφού το ποσοστό θνησιμότητας όσων προβάλλονταν από την ασθένεια ήταν μικρό, ενώ ταυτόχρονα ήταν πολύ κακή επιλογή επειδή προκαλούσε ανεπανόρθωτες βλάβες στην οικονομία.
Η προσωποποίηση αυτών των απόψεων ήταν οι θέσεις και πολιτικές που υιοθέτησε και ακολούθησε κύρια ο Πρόεδρος D. Trump αλλά και οι κυβερνήσεις της Μ. Βρετανίας και της Σουηδίας.
Βέβαια, όπως απέδειξε η ίδια η ζωή, αυτές οι απόψεις και οι αντίστοιχες πολιτικές είχαν ολέθρια αποτελέσματα για τους πολίτες αυτών των χωρών. Στην εξέλιξη της πανδημίας, οι ηγεσίες των ΗΠΑ και τις Μ. Βρετανίας, ηττημένες απο τα ίδια τα γεγονότα, εξαναγκάσθηκαν να αλλάξουν πολιτικές και να επιβάλουν lockdown για να περιορίσουν την θανατηφόρα εξάπλωση της πανδημίας.
Όταν οι οικονομικές επιπτώσεις του lockdown άρχισαν να γίνονται αισθητές, οι αντίθετες θέσεις ήταν η πρώτη ύλη για διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που διαδίδονταν με μεγάλη ευκολία εκείνη την εποχή ανάμεσα σε όσους πλήτονταν οικονομικά από τις πολιτικές καραντίνας αλλά και στους οπαδούς της ακρο-δεξιάς και σε περιθωριακές πολιτιστικά κοινωνικές ομάδες. Η φρίκη από τους χιλιάδες θανάτους ήταν εκείνη την εποχή τόσο έντονη που απόψεις όπως αυτές που προαναφέραμε, θεωρούνταν (και σωστά) απαράδεκτες και επικίνδυνες και γι' αυτό παρέμειναν μειοψηφικές.
Όμως η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικές lockdown παρ' ότι προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα στις οικονομίες ήταν αυτές που περιόρισαν την εξάπλωση της πανδημίας και επέτρεψαν να επανέρθει η περιορισμένη κανονικότητα που ζήσαμε τους προηγούμενους μήνες. Ας είμαστε ρεαλιστές, από την στιγμή που σταμάτησαν οι περιοριστικές πολιτικές ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι ο ρυθμός εξάπλωσης της πανδημίας θα αυξάνονταν εκ νέου και σε κάποια χρονική στιγμή θα γίνονταν τόσο μεγάλος οπότε θα προέκυπτε και πάλι η ανάγκη να επιβληθούν lockdown. Ο μοναδικός άγνωστος "Χ" ήταν ο χρόνος που θα επανεμφανίζονταν αυτή η ανάγκη.
Από τις αρχές του προηγούμενου Μαϊου όταν άρχισε στις περισσότερες χώρες του βορείου ημισφαιρίου η άρση των μέτρων καραντίνας έως τα τέλη Οκτωβρίου (που έχουν αρχίσει να επιβάλονται εκ νέου lockdown) έχουν περάσει έξη (6) μήνες. Εκείνη την περίοδο και σε παγκόσμιο επίπεδο τα κρούσματα αυξάνονταν με ρυθμό 95 χιλ κρούσματα/ημέρα ενώ περίπου 5.500 άνθρωποι έχαναν καθημερινά την μάχη με την ασθένεια.
Τις προηγούμενες ημέρες (τελευταία εβδομάδα Οκτωβρίου), τα κρούσματα αυξάνονταν με ρυθμό περίπου 500 χιλ. κρούσματα/ημέρα ενώ ο ρυθμός αύξησης των ημερήσιων θανάτων συνέχιζε να παραμένει σταθερός, αφού περίπου 5.500 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους καθημερινά παγκοσμίως εξ αιτίας της πανδημίας.
Το συμπέρασμα είναι προφανές. Σε παγκόσμια κλίμακα, αυτούς τους έξι μήνες ο ημερήσιος ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων της πανδημίας σχεδόν εξαπλασιάστηκε, ενώ ο ρυθμός των θανάτων εξ αιτίας της πανδημίας παρέμεινε σταθερός, ενώ λογικά θα έπρεπε να πολλαπλασιασθεί. Αυτό είναι το στατιστικό αποτέλεσμα που μας οδηγεί σε ένα πολύ ευοίωνο και ελπιδοφόρο συμπέρασμα.
Ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν έχει πετύχει ακόμα να ανασχέσει αποτελεσματικά την εξάπλωση της πανδημίας αλλά έχει περιορίσει αποτελεσματικά το θανατηφόρο αποτέλεσμα.
Που οφείλεται αυτή η επιτυχία; Στην αποτελεσματικότητα των συστημάτων υγείας που σε αυτους τους έξι κρίσιμους μήνες, αφού απαλλάχθηκαν από την πίεση (λόγω του lockdown) των δεκάδων χιλιάδων κρουσμάτων των πρώτων εφιαλτικών ημερών, βρήκαν τον χρόνο και την άνεση να βελτιώσαν θεαματικά υποδομές και θεραπευτικές μεθόδους, ώστε να μπορούν πλέον να αντιμετωπίσουν τον πολύ μεγάλο αριθμό κρουσμάτων αποτελεσματικότερα.
Αυτή είναι η αλήθεια που λένε οι αριθμοί και δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανένας ακρο-δεξιός, λαϊκιστής και συνωμοσιολόγος.
Μιλήσαμε προηγουμένως για την χρονική στιγμή "Χ" κατά την οποία ο ρυθμός μετάδοσης της πανδημίας θα αυξανόταν σε τέτοια κλίμακα που θα θα ήταν αναγκαία και πάλι η επιβολή lockdown για να αποφευχθεί η κατάρρευση των συστημάτων υγείας. Αυτές τις ημέρες όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υιοθετούν και πάλι πολιτικές καραντίνας. Συνεπώς όπως όλα δείχνουν έχει φθάσει η κρίσιμη χρονική στιγμή “Χ".
Δεν γνωρίζουμε αν ο χρόνος των έξι μηνών που έχει περάσει από την άρση του πρώτου lockdown έως την επιβολή του δεύτερου είναι μεγάλος ή μικρός σε σύγκριση πάντα με την δεινότητα και την κλίμακα του φαινομένου της πανδημίας. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι οι πόροι των συστημάτων υγείας εξαντλούνται (το Βέλγιο άρχισε να στέλνει ασθενεις με Covid-19 στην Γερμανία), οπότε πρέπει να υιοθετηθούν εκ νέου περιοριστικές πολιτικές για να μην φτάσουμε στις φρικαλέες σκηνές να πεθαίνουν άνθρωποι αβοήθητοι γιατί τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από θύματα της πανδημίας.
Έξ άλλου το παράδειγμα της Αυστραλίας όπου σχεδόν έχει μηδενιστεί η εμφάνιση κρουσμάτων Covid-19 (πρόσφατες επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις) μετά από ένα πολύ αυστηρό και μεγάλης χρονικής διάρκειας (περίπου 110 plus ημερών) lockdown, πείθει ότι αυτή την στιγμή το μοναδικό αποτελεσματικό μέτρο εναντίον της πανδημίας είναι οι πολιτικές lockdown.
Απ' όλα τα προαναφερόμενα είναι σχεδόν αυτονόητο ότι η πιστή εφαρμογή των προληπτικών μέτρων υγιεινής (χρήση μάσκας, αποστάσεις κλπ) σε συνδυασμό με την τήρηση των περιοριστικών αποφάσεων της κυβέρνησης είναι σήμερα οι μοναδικές επιλογές που προστατεύουν (στο μέτρο του δυνατού) την δημόσια και προσωπική υγεία.
Για εμάς, αλλά και για την κοινωνική πλειοψηφία, αυτή είναι η μοναδική αυτονόητα εθελοντική, άρα και δημοκρατική επιλογή. Όλοι χάνουμε από αυτή την συνειδητή και ταυτόχρονα επώδυνη επιλογή, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να την αποδεχθούμε.
Εξαίρεση αποτελούν οι ακρο-δεξιοί, οι φανατικοί νέο-φιλελεύθεροι και στην πατρίδα μας και οι συνωμοσιολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ που αρνούνται να πειθαρχήσουν εν ονόματι "δηθεν" της προσωπικής και οικονομικής ελεύθερίας, αλλά και για να εναντιωθούν στην παγκόσμια συνωμοσία της 5G και της παγκοσμιοποίησης. Ανοησίες κοινωνικά απροσάρμοστων και πνευματικά ημιτελών. Δικαίως λοιπόν οι άνθρωποι που αρνούνται την επιδημιολογική πραγματικότητα και συμπεριφορά ονομάσθηκαν covididiots απο τον συγκερασμό των λέξεων Covid-19 (επίσημη ονομασία της πανδημίας) και idiots (ηλίθιοι).
Το πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι αυτή η επίλογη των covididiots, που είναι αντίθετη με την επικρατούσα επιστημονική άποψη, μπορεί να σκοτώσει πολλούς άλλους ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτε.
Σε αυτή την περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με ένα μαζικό φαινόμενο ανοησίας αλλά για την επιλογή μίας κοινωνικής μειοψηφίας που δολοφονεί αθώους ανθρώπους.
Και η δολοφονία αθώων, ανυπεράσπιστων και ανυποψιάστων ανθρώπων εν ονόματι μίας ιδεολογίας ονομάζεται τρομοκρατία. Όποιος την διαπράττει, στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να ονομασθεί Covid-Terrorist, από τον συγκερασμό των λέξεων Covid-19 (επίσημη ονομασία της πανδημίας) και terrorist (τρομοκρατης-τρομοκρατία).