Το πριμ αυτής της μεταγραφής είναι πλουσιοπάροχo. Ανώτερη στρατιωτική εκπαίδευση, προαγωγές και αξιώματα (Διοικητής της Βουλγαρικής Πολεμικής Αεροπορίας). Το 2016 αποστρατεύεται και εκλέγεται (σε δύο εκλογικούς γύρους) Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την υποστήριξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, νικώντας την κεντρο-δεξιά υποψήφια Tsetska Tsacheva.
Η συνύπαρξη του με τον κεντροδεξιό Πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπόϊκο Μπορίσωφ (Boyko Borisov) μπορεί να χαρακτηρισθεί τουλάχιστον προβληματική. Εκφράζει συνεχώς την διαφωνία του με την φιλοδυτική-φιλοευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική της κεντροδεξιάς κυβέρνησης σε ζητήματα εμβληματικά, όπως α) Τις κυρωσεις της Ε.Ε εναντίον της Ρωσίας για την προσάρτηση της Κριμαίας (2017) β) Tα ΝΑΤΟ-ικα πυραυλικά αντίποινα (για χρήση απαγορευμένων χημικών αερίων εναντίον αμάχων) εναντίον του συριακού καθεστώτος Assad (2018) γ) Την καταδίκη από την Ε.Ε του καθεστώτος Maduro και την ταυτόχρονη αναγνώριση της αντιπολίτευσης-Guaido ως νόμιμης κυβέρνησης της Βενεζουέλας (2019) δ) Την προμήθεια πολεμικών αεροσκαφών F-16 απο την βουλγαρική πολεμική αεροπορία (2019).
Ακόμα και στον χειρισμό της πανδημίας και παρά τις εκατέρωθεν διακηρύξεις για εθνική ενότητα και συνεννόηση, οι εντάσεις και οι δημόσιες αντιθέσεις μεταξύ κυβέρνησης και Προεδρίας της Δημοκρατίας κυριαρχούν, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την δημόσια προεδρική αντίθεση στην επιβολή προστίμου σε όσους διακινούν ψευδείς ειδήσεις για την πανδημία.
Ο Ιβάν Μιχαϊλωφ (Ivan Mihailov - Gavrilov) Γεννήθηκε το 1894 στην περιοχή Στιπ που τότε ήταν επαρχία (Βιλαέτι του Κοσσόβου) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Απο τα νεανικά του χρόνια δραστηριοποιείται στα ηγετικά κλιμάκια της περιβόητης βουλγαρικής εθνικιστικής οργάνωσης IMRO. Η IMRO (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση), με την στήριξη του βουλγαρικού κράτους, χρηματοδοτεί, οργανώνει και καθοδηγεί τις ένοπλες βουλγαρικές συμμορίες που την δεκαετία 1900-1910 διατρέχουν την μακεδονική ύπαιθρο τρομοκρατώντας κυρίως τους ελληνικούς αγροτικούς πληθυσμούς, διαπράττοντας ανομολόγητες δολοφονίες και απάνθρωπες βιαιότητες.
Ο Ι. Μιχαϊλώφ αναλαμβάνει την ηγεσία της οργάνωσης το 1924 και αμέσως αναπτύσσει αγαστές σχέσεις συνεργασίας με όλες εκείνες τις εθνικιστικές ακρο-δεξιές οργανώσεις που εκείνη την εποχή πρωτό-εμφανίζονται στην Ευρώπη, όπως τους Γερμανούς Ναζί, το Ιταλικό φασιστικό κόμμα, την φιλο-γερμανική ουγγρική κυβέρνηση του ναυάρχου Miklos Horthy και την κροατική φασιστική Ustace του μετέπειτα δικτάτορα της Κροατίας Ante Pavelic.
Παράλληλα απορρίπτει την ανταρτική δράση και υιοθετεί την τρομοκρατία. Δεκάδες Βούλγαροι πολιτικοί αντιφρονούντες αλλά και εκατοντάδες Ελληνες και Σέρβοι που αντιδρούν στην βουλγαροποίηση της περιοχής που σήμερα βρίσκεται το κράτος της Β. Μακεδονίας, δολοφονούνται από την IMRO. Κορυφαία στιγμή της εγκληματικής ιστορίας της οργάνωσης είναι η δολοφονία (σε συνεργασία με την κροατική φασιστική Ustace) του Βασιλιά της Σερβίας Alexander I και του Γάλλου υπουργού εξωτερικών Louis Barthou το 1934 στην Μασσαλία.
Το 1934 η θανάσιμη αντίπαλος της IMRO η επίσης υπέρ-εθνικιστική οργάνωση ZVENO (Κρίκος) καταλαμβάνει την εξουσία μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα. Η IMRO τίθεται εκτός νόμου και διαλύεται και ο Ι. Μιχαϊλωφ δραπετεύει και βρίσκει καταφύγιο πρώτα στην Τουρκία και μετέπειτα σε Ουγγαρία, Πολωνία για να καταλήξει τελικά στην Κροατία του φασίστα δικτάτορα Ande Pavelic.
Επανέρχεται για λίγο στο προσκήνιο τον Σεπτέμβριο του 1944 όταν κατ' εντολή των Ναζί και εν όψει της Βουλγαρικής παράδοσης στους Σοβιετικούς προσπαθεί να ιδρύσει φιλό-ναζιστικό μακεδονικό κράτος στις περιοχές που σήμερα βρίσκεται το κράτος της Β. Μακεδονίας και οι ελληνικοί νομοί Καστοριάς, Φλώρινας και Κοζάνης. Αποτυγχάνει και αποχωρεί οριστικά απο τα Βαλκάνια. Έκτοτε ζεί στο περιθώριο, εκδίδει απομνημονεύματα και επιδιώκει να διαδραματίσει ρόλο ιδεολογικού καθοδηγητή στην "Μακεδονική Πατριωτική Οργάνωση (Macedonian Patriotic Organization)" που δραστηριοποιείται στην Βόρεια Αμερική (ΗΠΑ-Καναδάς) και Αυστραλία και προωθεί τον ψευδό-μακεδονικό αλυτρωτισμό. Πεθαίνει στην Ρώμη το 1990.
Στην μετασοβιετική Βουλγαρία ο Ι. Μιχαϊλώφ θεωρείται εθνικός ήρωας αλλα ο ουδέτερος ιστορικός μελετητής με απολύτως αντικειμενικά κριτήρια, πρέπει να τον κατατάξει στις "σκοτεινές" εκείνες προσωπικότητες, που κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου με τις ακραίες και ανιστόρητες εθνικιστικές τους απόψεις και την εγκληματική τους δράση συνέβαλαν αποφασιστικά στην άνοδο του φασισμού στην εξουσία και στην ανθρωποσφαγή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Μάρτιο 2019 ιδρύθηκε στην πόλη Μπίτολα (Μοναστήρι) της Β. Μακεδονίας το "Πολιτιστικό Κέντρο Ι.Μιχαϊλώφ". Αρκεί η παραπάνω περιληπτική αναφορά για την δράση του Μιχαϊλώφ σε συνδυασμό με ονομασία του πολιτιστικού κέντρου για να γίνει αντιληπτή η ιδεολογική ταυτότητα και οι πραγματικοί στόχοι των ιδρυτικών μελών αυτής της κίνησης.
Το Φεβρουάριο 2021 το "Πολιτιστικό κέντρο Ι. Μιχαϊλώφ" με δημόσια επιστολή του ενημέρωσε το επίσημο Βουλγαρικό κράτος "για τις συχνές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των πολιτών της Βόρειας Μακεδονίας που αυτοπροσδιορίζονται εθνικά ως Βούλγαροι" ζητώντας ταυτόχρονα από τις βουλγαρικές αρχές "να απλοποιήσουν τις διαδικασίες απόκτησης της βουλγαρικής υπηκοότητας για τους ομοεθνείς μας από την Βόρεια Μακεδονία".
Με αφορμή αυτή την επιστολή ο πρόεδρος Ρούμεν Ράντεφ συγκαλεί άμεσα σύσκεψη με τους επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας και θέμα την "λήψη κατάλληλων μέτρων με στόχο την επαρκή προστασία των δικαιωμάτων των Βουλγάρων της διασποράς, όταν οι τελευταίοι αποτελούν στόχο επιθέσεων λόγω του εθνικού τους αυτοπροσδιορισμού".
Η βουλγαρική κυβέρνηση μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε από την δημοσιοποίηση της επιστολής και τις ενέργειες του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν δίστασε να τροφοδοτήσει ακόμα περισσότερο την εθνικιστική υστερία. Μέσω της υπουργού εξωτερικών ενημέρωσε την βουλγαρική κοινή γνώμη ότι 100 χιλ. πολίτες της Β. Μακεδονίας, οι οποίοι ήδη έχουν αποκτήσει την βουλγαρική υπηκοότητα, εκφοβίζονται και ταλαιπωρούνται λόγω της εθνικής τους ταυτότητας. Οι αρχές της Β. Μακεδονίας αντέδρασαν καταγγέλλοντας τις συγκεκριμένες ενέργειες της Βουλγαρίας ως επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι εξ αιτίας ανάμειξης του προέδρου της βουλγαρικής δημοκρατίας στην εξωτερική πολιτική της χώρας, που προκλήθηκε από την ανοικτή επιστολή ενός "πολιτιστικού κέντρου" που έλκει ιστορική-πολιτική καταγωγή και πολιτιστική ταυτότητα από μία αμφισβητούμενη προσωπικότητα που ναι μεν το Βουλγαρικό κράτος θεωρεί ήρωα, αλλά η αντικειμενική ιστορική γνώση και εξ αιτίας της αποδεδειγμένης εγκληματικής και φασιστικής του δράσης κατατάσσει στην σκοτεινή πλευρά της ευρωπαϊκής ιστορίας, δημιουργείται ένα ακόμα διακρατικό πρόβλημα στα βόρεια σύνορα της χώρας μας μεταξύ Βουλγαρίας και Β. Μακεδονίας και ένα ακόμα εμπόδιο στην ενταξιακή πορεία αυτής της χώρας στην Ε.Ε.
Δεν χρειάζεται να τονίσουμε την σπουδαιότητα που έχει για την σταθερότητα στην Β. Μακεδονία και για την ειρήνη στην περιοχή, η έναρξη της ενταξιακής διαδικασίας και η θεσμική σχέση Ε.Ε με την Β.Μακεδονία και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι οι πραγματικοί εχθροί αυτής της προοπτικής κρύβονται μεν πίσω απο το προσωπείο του εθνικισμού, αλλά επί της ουσίας προωθούν συμφέροντα ξένων δυνάμεων.
Στις 10 Ιουλίου 2020 σε άρθρο μας με τίτλο "Πήγαν σαν το σκυλί στ' αμπέλι" αναφερθήκαμε στις ιστορικές (και μηδέποτε αναληφθείσες) ευθύνες της Βουλγαρίας σε αποτρόπαιες σφαγές Ελλήνων. Εκείνο το άρθρο δεν γράφτηκε με διάθεση να αναζωπυρωθούν μίση του παρελθόντος, αλλά σαν προειδοποίηση για τον Βουλγάρικο εθνικισμό που εκείνη την περίοδο έδειχνε σαφείς τάσεις αφύπνισης.
Τα γεγονότα δυστυχώς μας δικαίωσαν και γι' αυτό αναγκαστήκαμε να επανέρθουμε στις 7 Δεκεμβρίου 2020 με άρθρο μας με τιτλο "Άσχημο Βαλκανικό Μπλέξιμο".
Σε εκείνο το άρθρο αναφερθήκαμε στις πρώτες απτές ενδείξεις αναβίωσης του βουλγάρικου εθνικισμού και μεγαλοϊδεατισμού, που εκείνη την χρονική στιγμή επεδίωκαν την παραχάραξη της ιστορίας. Δυστυχώς τα τελευταία γεγονότα που αναφέραμε παραπάνω, δείχνουν ότι η Βουλγαρία επιστρέφει μάλλον με τον ταχύ βηματισμό της χήνας στις "αγαπημένες" συνήθειες του παρελθόντος.
Στην Νότιο Ελλάδα ζούν ελάχιστοι λύκοι. Στην λαϊκή παράδοση κυριαρχεί μόνο ο μύθος της κοκκινοσκουφίτσας και του κακού λύκου. Στην Β. Ελλάδα όμως λόγω των κλιματολογικών συνθηκων, ζούν πολλοί λύκοι, εκεί οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών αντιμετωπίζουν συχνά πεινασμένες αγέλες. Σε αυτές τις περιοχές η λαϊκή σοφία διδάσκει "Αν ταΐσεις τον λύκο, ξανάρχεται".