Η κορυφαία στιγμή των Περσικών Πολέμων, η ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) θέτει τα θεμέλια για την κυρίαρχη θέση που κατέχουν έως σήμερα οι Έλληνες στην νοτιο-ανατολική Μεσόγειο. Εκείνη την εποχή, η Δύση ως συνασπισμός κρατών με παρόμοια πολιτική-οικονομική-θρησκευτική και πολιτιστική βάση, δεν νοείται ως ιστορικό μέγεθος. Όμως το βασικό ιστορικό συμπέρασμα των Περσικών Πολέμων είναι αναμφισβήτητο. Οι Έλληνες είναι το Ευρωπαϊκό έθνος που αντιστέκεται και σταματά την προέλαση των Ανατολικών λαών προς την Δύση.
Οι Νικηφόρες Εκστρατείες (334-325 πΧ) του Μ. Αλεξάνδρου εναντίον της Περσικής Αυτοκρατορίας και των άλλων Ανατολικών Βασιλείων, είναι η κορυφαία στιγμή του Ελληνισμού. Μετά τους νικηφόρους Περσικούς πολέμους οι Έλληνες ταλαιπωρούνται από συνεχείς εμφύλιες συγκρούσεις, επειδή ο περιορισμένος Ελλαδικός χώρος δεν επαρκεί για όλους, χρειάζονται νέα εδάφη για να ευημερήσουν.
Οι ισχυρές Ελληνικές αποικίες-πόλεις στα Μεσογειακά παράλια της Μ. Ασίας, της Μαύρης Θάλασσας και της Ιταλίας, είναι μία πρόσκαιρη διέξοδος. Επιλέγουν λοιπόν να εκστρατεύσουν προς την πλούσια ενδοχώρα της Ανατολής. Πρόκειται για την πρώτη ιμπεριαλιστική επέμβαση της Δύσης στην Ανατολή.
Τα μετέπειτα ιστορικά χρόνια, οι Ρωμαίοι παίρνουν την θέση των Μακεδόνων (Ελλήνων) και η Δύση συνεχίζει να κυριαρχεί στην Ασία. Πολλοί θεωρούν ότι η εξέλιξη της Ρωμαϊκής κυριαρχίας στην Ανατολή, το Βυζάντιο είναι το πρώτο αμιγώς Χριστιανικό Ανατολικό (Ελληνικό) κράτος, που αντιπαρατίθεται με την Δύση. Μεγάλη ιστορική πλάνη.
Στα τείχη της Κωνσταντινούπολης συντρίβονται οι επιθέσεις της Ανατολής εναντίον της Ευρώπης (Το 626 οι Πέρσες-Άβαροι-Σλάβοι. Το 674-678 και το 717-718 οι Άραβες).
Όταν τα τείχη της Κωνσταντινούπολης υποκύπτουν στις επιθέσεις της Ανατολής (Άλωση 1453), οι οθωμανικές στρατιές ξεχύνονται στις πεδιάδες της κεντρικής Ευρώπης και φθάνουν εως τα περίχωρα της Βιέννης (1529 & 1682, Α' και Β' Πολιορκία της Βιέννης).
Όλα αυτά τα ιστορικά γεγονότα δείχνουν ότι ο Ελλαδικός χώρος ήταν το σύνορο της Ευρωπαϊκής Δύσης με την Ανατολή.
Ο Μεσαίωνας
Το εκκλησιαστικό σχίσμα (1054) είναι η πρώτη αφορμή για την αντιπαράθεση του Βυζαντίου με την Δύση. Ας μην βαυκαλιζόμαστε, το εκκλησιαστικό ήταν απλά η αφορμή. Η βασική αιτία για αυτήν την αντιπαράθεση ήταν ο ανταγωνισμός μεταξύ των Βυζαντινών και των αναδυόμενων εκείνη την εποχή νέων μεγάλων δυνάμεων. Των Λατινικών κρατών της Ευρώπης. Το εκκλησιαστικό σχίσμα ήταν το επικοινωνιακό άλλοθι που χρησιμοποίησαν οι ηγέτες των Λατίνων, για να πείσουν τις στρατιές των Σταυροφόρων να πολεμήσουν εναντίον των ομόθρησκων τους Βυζαντινών και να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη (1204).
Ο Μιχαήλ Η' ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους Βυζαντινούς αυτοκράτορες. Ιδρυτής της δυναστείας των Παλαιολόγων. Ανεβαίνει το 1259 στον θρόνο της αυτοκρατορίας της Νικαίας παραγκωνίζοντας τον νόμιμο αλλά ανήλικο (ήταν μόλις 9 ετών) διάδοχο Ιωάννη Δ' Λάσκαρη, του οποίου ήταν κηδεμόνας.
Μάχη της Πελαγονίας. Τον Σεπτέμβριο του 1259 ο Μιχαήλ Η' νικά έξω από την Καστοριά (Πελαγονία) τον ενωμένο Λατινικό συνασπισμό (Βασίλειο της Νάπολης-Σικελίας, Πριγκιπάτο της Αχαΐας και Δεσποτάτο της Ηπείρου), που ετοιμαζόνταν να επιτεθεί στην Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ένα καθοριστικό ιστορικό γεγονός αφού σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της Λατινικής παρουσίας στην νότιο-ανατολική Μεσόγειο.
Κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Το Ιούλιο 1261 ο Μιχαήλ Η' επανακαταλαμβάνει την Κωνσταντινούπολη και διώχνει και τους τελευταίους Λατίνους από το Βυζάντιο. Κομβικό γεγονός που σηματοδοτεί την επάνοδο του Βυζαντίου στα ισχυρά κράτη της εποχής. Η εξουσία του Βυζαντινού αυτοκράτορα εκτείνεται πλέον στο μεγαλύτερο μέρος της Βαλκανικής και της Μικράς Ασίας.
Σικελικός Εσπερινός. Την Άνοιξη του 1282 ο βασιλέας της Σικελίας-Νάπολης, Κάρολος Ανδεγαυός έχει συγκεντρώσει στη Σικελία μια όντως ισχυρή στρατιωτική δύναμη, που περιμένει με την έλευση του θέρους και τις ιδανικές καλοκαιρινές καιρικές συνθήκες για να πλεύσει με ασφάλεια προς την Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να την πολιορκήσει και να την καταλάβει. Στις 30 Μαρτίου, δεύτερη ημέρα του Πάσχα του 1262 ξεσπούν για ασήμαντη αφορμή στο Παλέρμο επεισόδια μεταξύ των Λατίνων στρατιωτών και των κατοίκων. Γρήγορα τα επεισόδια μετατρέπονται σε γενικευμένη εξέγερση και επεκτείνονται σε όλο το νησί. Το σύνθημα για την γενικευμένη εξέγερση το δίνουν οι καμπάνες που καλούν τους πιστούς για την λειτουργία του Εσπερινού. Οι Λατίνοι στρατιώτες, απροετοίμαστοι, σφάζονται μαζικά και ο στόλος τους καταστρέφεται. Η ιστορική μελέτη έχει αποδείξει ότι ηθικοί αυτουργοί της σφαγής ήταν ο Μιχαήλ Η' και η Βυζαντινή διπλωματία που με δέλεαρ τον Βυζαντινό χρυσό έπεισαν τους Σικελούς να εξεγερθουν εναντίον των Λατίνων.
Τα παραπάνω πραγματικά ιστορικά γεγονότα πείθουν ότι παρ' ότι ο Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος ηγήθηκε του Βυζαντίου την περίοδο της παρακμής πέτυχε περιφανείς στρατηγικές νίκες εναντίον του βασικού εχθρού της αυτοκρατορίας που εκείνη την εποχή ήταν ο επεκτατισμός του Βατικανού και των Λατίνων. Παρ' όλα αυτά, λίγους μήνες μετά τον θρίαμβο του Σικελικού Εσπερινού πεθαίνει και ενταφιάζεται χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία, αφού η επίσημη Εκκλησία τον θεωρεί "Λατινόφρονα".
Ο Διχασμός του Ελληνισμού
Ο λόγος για αυτή την ακραία στάση της Εκκλησίας ήταν η αντίθεσή της στην επίσημη πολιτική του αυτοκράτορα που επεδίωκε να κάμψει ακόμα και με ακραία μέσα τις αντιρρήσεις του Ορθόδοξου κλήρου, προκειμένου στην συνέχεια να υλοποιηθούν οι αποφάσεις της Δεύτερης Συνόδου της Λυών (1272-1274), που είχε αποφασίσει την ένωση των εκκλησιών και την διενέργεια σταυροφορίας που θα έδιωχνε τους Σελτζούκους Τούρκους απο την Μικρά Ασία και θα απελευθέρωνε τους Αγιους Τόπους.
Ας αναλογιστούμε και ας αποτιμήσουμε με κριτήριο τα επόμενα γεγονότα την πολιτική του Μιχαήλ Η'. Δύο περίπου αιώνες πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης, ο Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος προβλέπει πολύ σωστά ότι ο θανάσιμος κίνδυνος για την αυτοκρατορία είναι οι νέες φυλές των Τούρκων (Οθωμανοί), που εκείνη την εποχή κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στη Μικρά Ασία. Προσπαθεί λοιπόν να λύσει το εκκλησιαστικό ζήτημα και να κλείσει το μέτωπο με την Δύση, ώστε στην συνέχεια απερίσπαστος (πιθανόν και με δυτική βοήθεια) να αντιμετωπίσει τις οθωμανικές στρατιές που προετοιμάζονται να κατακτήσουν τα Βαλκάνια και να καταλύσουν την αυτοκρατορία.
Δύο αιώνες αργότερα, ένας άλλος αυτοκράτορας της δυναστείας των Παλαιολόγων, ο Ιωάννης Η' επιχειρεί να συνεχίσει την πολιτική του προγόνου του Μιχαήλ Η'. Με μία μεγάλη διαφορά: Οι Οθωμανοί Τούρκοι βρίσκονται πλέον προ των πυλών της Κωνσταντινούπολης.
Οι αποφάσεις της Συνόδου της Φεράρας (1438-1439) που είναι σχεδόν επανάληψη των αποφάσεων της Συνόδου της Λυών, δεν γίνονται και αυτές αποδεκτές από την Βυζαντινή κοινωνία.
Η Βυζαντινή κοινή γνώμη διχάζεται απόλυτα σε δυτικόφιλους (ενωτικούς) και αντι-δυτικούς (ανθενωτικούς). Το σύνθημα των αντι-δυτικών πολέμιων της ένωσης "Κρειττότερον έστιν ειδέναι εν μέση τή πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτρα λατινικήν" (Κάλλιο να δώ καταμεσίς στην Πόλη να βασιλεύει σαρίκι τούρκικο, παρά τιάρα παπική) διαπερνά και πείθει σε συντριπτικά ποσοστά την Βυζαντινή κοινωνία αλλά τελικά στοιχίζει στον Ελληνισμό 400 χρόνια σκλαβιάς.
Από τότε ο διχασμός φιλο-δυτικών και αντι-δυτικών σε διάφορες παραλλαγές ταλαιπωρεί τον Ελληνισμό και σχεδόν πάντα είναι η βασική αιτία για τεράστιες εθνικές καταστροφές.
Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται
Οι μεγαλύτεροι από εμάς που γεννήθηκαν την πρώτη μετεμφυλιακή δεκαετία θυμούνται τις μαυροντυμένες γυναίκες που πενθούσαν ακόμα για τους νεκρούς πατεράδες, αδελφούς και συζύγους που είχαν χαθεί στα πεδία των μαχών και στις κακουχίες του εμφυλίου. Μπορεί να φαντάζει μακρινό παρελθόν αλλά πρόκειται για τεράστια λάθος, δεν απέχουμε πολλά χρόνια από εκείνη την μαύρη περίοδο.
Η χώρα άρχισε να αντιμετωπίζει τις πληγές του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου και του Εμφυλίου με την δυτική βοήθεια (Σχέδιο Μάρσαλ) και να επανέρχεται στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ως κυρίαρχο και ισχυρό έθνος, μέσα από την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, που διασφαλίζει για τις πρώτες μετεμφυλιακές γενιές το ειρηνικό αναπτυξιακό κεκτημένο.
Η ζωή των Ελλήνων βελτιώνονταν θεαματικά κάθε χρόνο και η χώρα άρχισε να αποκτά διεθνή αναγνώριση. Η μετέπειτα ένταξη της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε (διακομματική έγκριση της συνθήκης του Μάαστριχτ), επιταχύνει θεαματικά την αναπτυξιακή διαδικασία και το επίπεδο ζωής των Ελλήνων.
Ακόμα και σήμερα και μετά από την 10-ετή μνημονιακή θύελλα, το επίπεδο ζωής των περισσοτέρων Ελλήνων παραμένει σε ικανοποιητικά επίπεδα και η χώρα συνεχίζει να διαθέτει υψηλό κύρος.
Δυστυχώς στις αρχές της νέας χιλιετίας όλα αυτά τα βήματα προόδου που δημιούργησε η συμμαχική σχέση της χώρας με την Δύση, αμφισβητήθηκαν έντονα.
Εμφανίζονται και πάλι οι απόγονοι της καταδικασμένης ιστορικά θέσης, «Κάλλιο σαρίκι τούρκικο, παρά τιάρα παπική», σε μία νέα έκδοση. Υποστηρίζουν ότι η χώρα θα πρέπει να απομακρυνθεί από την Δύση που προωθεί την ανθελληνική και αντί-ορθόδοξη παγκοσμιοποίηση και να προσεγγίσει το "Ξανθό Γένος" και το "Ορθόδοξο Τόζο" για να διασωθεί ο Ελληνικός τρόπος ζωής και να αντιμετωπισθεί ο Τουρκικός επεκτατισμός. Αυτή η θεωρία που διακινείται σε διάφορες παραλλαγές και εκδόσεις μέσω παρεκκλησιαστικών οργανώσεων και δικτύων της άκρας δεξιάς και αριστεράς, κερδίζει συνεχώς οπαδούς που προέρχονται από εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που δεν κατάφεραν να ενταχθούν στο αναπτυξιακό εκσυγχρονιστικό ρεύμα εκείνης της εποχής (ηττημένοι της παγκοσμιοποίησης).
Ταυτόχρονα και χωρίς να υπάρχει κάποιος εμφανής και ιδιαίτερος λόγος, παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις του αστικού χώρου προκαλούν προβλήματα στην συμμαχική σχέση της χώρας με την Δύση. Αμφισβητούν εμπράκτως τις φιλελεύθερες θέσεις της Ε.Ε στην οργάνωση του κράτους και την διαχείριση της οικονομίας, διαχωρίζουν την θέση της χώρας απο τον Ευρωπαϊκο (ΝΑΤΟ-ικο) ενεργειακό σχεδιασμό (αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης) και την ίδια εποχή αναγορεύουν τον διευθύνοντα σύμβουλο της Gazprom σε αποκλειστικό συνομιλητή του υπουργείου βιομηχανίας. Η ίδια πολιτική ακολουθείται και το πρώτο διάστημα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τότε που ο διευθύνων σύμβουλος της Gazprom γίνεται δεκτός στο υπουργείο βιομηχανίας με υποκλίσεις.
Όμως και στο γεω-πολιτικό πεδίο οι ίδιες ελληνικές κυβερνήσεις έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με την Δύση για κρίσιμα εθνικά θέματα (Σχέδιο Ανάν, ονομασία ΠΓΔΜ) ενώ την ίδια περίοδο οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις αναπτύσσονται ραγδαία και ο Πρόεδρος της Ρωσίας V. Putin επισκέπτεται τακτικά την Αθήνα. Με τα πλέον επιεική μετά-ψυχροπολεμικά κριτήρια αυτή η πολιτική δεν μπορεί να θεωρηθεί φιλο-δυτική.
Σήμερα και μετά από την 10-ετή μνημονιακή περιπέτεια, όλες αυτές οι καινοφανείς και εν πολλοίς ανόητες πολιτικές θεωρίες και πρακτικές έχουν ηττηθεί στην πράξη. Ούτε ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης κατασκευάστηκε γιατί δεν ήταν δυνατόν να κατασκευαστεί, ούτε η Gazprom μετέτρεψε την Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο γιατί δεν μπορούσε να το κάνει, ούτε το "Ξανθό Γένος" έσωσε την Ελλάδα από τον Τουρκικό επεκτατισμό.
Αντίθετα κατασκευάζεται ο αγωγός EastMed που θα μεταφέρει Ισραηλινό (κυρίως) φυσικό αέριο στην Ε.Ε και η Ελλάδα-Κύπρος με εθνικούς πόρους και σε συνεργασία με την Αίγυπτο και το Ισράηλ μετατρέπονται σε ενεργειακό κόμβο που θα συνδέσει την Μ.Ανατολή με την Ε.Ε.
Η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και της Κύπρου προστατεύονται από τις άριστα εξοπλισμένες (με NATO-ικα όπλα) ένοπλες δυνάμεις αλλά και τις συμμαχίες της χώρας με τις Ευρωπαϊκές-ΝΑΤΟικες Μεσογειακές δυνάμεις
Η Ελληνική οικονομία στηρίζεται εν μέσω μίας πανδημίας που έχει προκαλέσει άπειρα προβλήματα στην οικονομική δραστηριότητα από τις αποφάσεις και τις νομισματικές πολιτικές της ΕΚΤ και όχι από τα κινέζικα και ρώσικα δάνεια που υπόσχονταν στον Ελληνικό λαό οι ακρο-δεξιοί φωστήρες των ΑΝΕΛ.
Οι οπαδοί του "Ξανθού Γένους" και του "Όρθοδοξου Τόξου" έχουν περιθωριοποιηθεί και αναζητούνται πλέον στους γραφικούς αρνητές του εμβολιασμού. Οι πολιτικοί που προκάλεσαν το πρόβλημα στις σχέσεις της χώρας με την Δυση είτε κινούνται στα περιθώρια του πολιτικού συστήματος είτε "σιωπούν".
Όμως όλοι αυτοί παραμένουν αμετανόητοι, περιμένουν την ώρα που η πολιτική ηγεσία της χώρας θα κληθεί να τιμήσει την συμμαχική σχέση με την Δύση για να προκαλέσουν και πάλι πρόβλημα. Μπροστά μας βρίσκονται κυβερνητικές αποφάσεις για κρίσιμα διεθνή ζητήματα (Ουκρανική κρίση, αγωγός Nord Stream 2, σχέσεις ΗΠΑ-Ε.Ε με Ρωσία και Κίνα ) αλλά και εθνικά θέματα (Πρωτόκολλα σχετικά με την ενεργοποίηση της συμφωνίας των Πρεσπών).
Είμαστε βέβαιοι ότι το επόμενο χρονικό διάστημα η σύγχρονη έκδοση των ανθενωτικών και με αφορμή την ψήφιση των πρωτοκόλλων που προβλέπονται από την συμφωνία των Πρεσπών, θα επιχειρήσει να προκαλέσει πολιτικό πρόβλημα για να μπλοκάρει φιλοδυτικές αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης. Η ανιστόρητη και τυχοδιωκτική διχαστική αντίθεση ενωτικών-ανθενωτικών προετοιμάζεται να επανέλθει με την σύγχρονη μορφή της στο προσκήνιο. Άραγε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Τραγωδία η Φάρσα;