Τις τελευταίες ημέρες η Ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από ένα στυγερό έγκλημα. Θύμα ένας ανυποψίαστος νεαρός που είχε την ατυχία να συναντηθεί τυχαία με εγκληματικά στοιχεία που είχαν βγει νυκτερινή περιπολία θανάτου στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Οι δράστες είναι μέλη οργάνωσης οπαδών μίας ποδοσφαιρικής ομάδας της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για το δεύτερο δολοφονικό επεισόδιο που συμβαίνει στην Θεσσαλονίκη με δράστες που ανήκουν και πάλι στην ίδια οργάνωση. Η Ελληνική κοινωνία και τα ΜΜΕ συσχετίζουν τα γεγονότα και αβίαστα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για επεισόδια τυφλής οπαδικής βίας. 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εδώ και πολύ καιρό η στήλη προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες για την κατάσταση που επικρατεί στην Μακεδονία. 

Αρχικά αναφερθήκαμε στις βουλγαρικές θηριώδες και τις σφαγές του Δοξάτου, όχι με εθνικιστική-ρεβανσιστική διάθεση αλλά για να υπενθυμίσουμε ότι το Βουλγαρικό κράτος ακόμα και σήμερα ακολουθεί μία ασύμβατη για το ευρωπαϊκό κεκτημένο πρακτική. Αρνείται το ελάχιστο και αυτονόητο, να ζητήσει δηλαδή συγνώμη για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν στην Ανατολική Μακεδονία οι Βουλγαρικές αρχές κατοχής. 

Συνεχίσαμε, αναδεικνύοντας την τυχοδιωκτική πολιτική της προηγούμενης Βουλγαρικής κυβέρνησης, η οποία με πρόφαση ανιστόρητες εθνικιστικές ανακρίβειες και ανοησίες για την Μακεδονία πρόβαλε εκείνη την εποχή  εμπόδια στην ένταξη της Β. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. 

Τελευταία, φέραμε στην επιφάνεια μία μαύρη σελίδα της κατοχής. Την αρπαγή της ακίνητης της περιουσίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης που εκτοπίσθηκαν και έχασαν την ζωή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από Έλληνες που επιλέχθηκαν από τους ναζί για να εκμεταλλευθούν ευνοϊκή νομική ρύθμιση των αρχών κατοχής. 

Η ιστορία της Θεσσαλονίκης βρίθει από πολιτικά εγκλήματα που επηρέασαν καθοριστικά την πορεία της χώρας. 

Δολοφονία Βασιλέα Γεώργιου Α’ (1913). Ποτέ δεν εξακριβώθηκαν τα πραγματικά κίνητρα αφού ο δολοφόνος αυτοκτόνησε, πριν μεταφερθεί για ανάκριση στην Αθήνα ενώ τα πρώτα ανακριτικά στοιχεία κάηκαν κατά την μεταφορά τους στην Αθήνα. 

Δολοφονία Γ. Ζευγού (1947). Ο Γ. Ζευγός ήταν μετριοπαθές υψηλόβαθμο στέλεχος του ΚΚΕ, ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ και Υπουργός Γεωργίας της κυβέρνησης απελευθέρωσης του Γ. Παπανδρέου. Δολοφονείται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης το μεσημέρι της 20 Μαρτίου 1947. Οι αρχές ασφαλείας της πόλης αποδίδουν την δολοφονία σε εσωκομματικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ο δολοφόνος συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε 2 έτη φυλακής. Το 1948 μεταναστεύει στο Μπουένος Αϊρες. Επιστρέφει στην Ελλάδα πολλά χρόνια αργότερα. Λίγο πριν πεθάνει σε συνέντευξη του στην εφημερίδα συντηρητική εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΗ (Σεπτέμβριος 1981) αποκαλύπτει ότι δολοφόνησε τον Γ. Ζευγό κατ’ εντολή των αρχών ασφαλείας. 

Δολοφονία Τ. Πόλκ (1948). Διακεκριμένος Αμερικάνος δημοσιογράφος που δολοφονείται τον Μάϊο 1948 στην Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται για δημοσιογραφική αποστολή  αλλά και για να ερευνήσει φαινόμενα διαφθοράς στην διαχείριση της αμερικανικής βοήθειας. Οι αρχές ασφαλείας της πόλης κατηγορούν ως φυσικούς αυτουργούς τα στελέχη του ΚΚΕ, Αδάμ Μουζενίδη (σύμφωνα με το ΚΚΕ ήταν ήδη νεκρός) και Βαγγέλη Βασβανά (αποδεδειγμένα εκείνη την εποχή βρίσκονταν στον Γράμμο). Ακόμα και σήμερα και παρ’ ότι έχουν δημοσιευθεί δεκάδες δημοσιογραφικές έρευνες, δεν έχει απαντηθεί το ερώτημα ποιος σκότωσε τον Τ. Πόλκ. 

Δολοφονία Γρ. Λαμπράκη (1963). Βουλευτής ΕΔΑ. Δολοφονείται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης το Μάιο 1963 από  παρακρατικούς. Η ανάκριση αποκαλύπτει την αγαστή συνεργασία παρακρατικών και αρχών ασφαλείας. Προκαλείται κατακραυγή στο εσωτερικό και το εξωτερικό εναντίον των αυταρχικών κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή που συντηρούν και θρέφουν το παρακράτος. 

Δολοφονία Γ. Τσαρουχά (1968) . Βουλευτής ΕΔΑ. Πέθανε από τα βασανιστήρια τον Μάϊο 1968 στα κρατητήρια του Γ΄ Σώματος Στρατού. 

Για να αντιληφθούμε την δυναμική και την ικανότητα των αρχών ασφαλείας Θεσσαλονίκης εκείνης της εποχής θα ήταν χρήσιμο να αναφέρουμε ότι η Ελληνική κοινή γνώμη γνώρισε τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο όταν το καλοκαίρι 2002 εξαρθρώθηκε η 17 Νοέμβρη. Όμως, οι αρχές ασφαλείας Θεσσαλονίκης  γνωρίζουν και παρακολουθούν τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο από τον Οκτώβριο 1967 όταν επισκέπτεται την Θεσσαλονίκη με το ψευδώνυμο Αλέξανδρος Γιατρόπουλος για να οργανώσει ένοπλη αντιστασιακή οργάνωση. Τελικά ο Α. Γιωτόπουλος και οι συνεργάτες του, παρ’ ότι βρίσκονται στο στόχαστρο των χουντικών αρχών ασφαλείας και ενώ διαμένουν και δουλεύουν συνωμοτικά για αρκετό καιρό στην πόλη, καταφέρνουν να διαφύγουν στο εξωτερικό . Καταδικάζονται ερήμην σε πολυετείς ποινές φυλάκισης τον Μάρτιο 1971, βάσει του νόμου ΑΝ 509/47 από το έκτακτο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Ίδια ακριβώς τύχη έχει και ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας (Ανθυπασπιστής Εθνικής Ασφάλειας Β. Καραμήτσος), που διαφεύγει και αυτός στο εξωτερικό για να αποφύγει την καταδίκη στις δίκες   των βασανιστών. 

Τελικά τι συμβαίνει στην Θεσσαλονίκη; Είναι η πόλη των πολιτικών εγκλημάτων; Της ατιμωρησίας; Της ασύδοτης συνωμοτικής δράσης μυστικών υπηρεσιών; 

Ο Στέλιος Παπαθεμελής ένας επιφανής Θεσσαλονικιός, διαπρεπής νομομαθής και αναγνωρισμένου ήθους και πανελλήνιας αποδοχής πολιτικός το αρνείται, θεωρεί ότι πρόκειται αποκλειστικά για αποτέλεσμα συγκυρίας. Δεν αναφέρει όμως τίποτε για τον ένοχο πλουτισμό της κατοχικής περιόδου και για τις εμπορικές (εν πολλοίς παράνομες, αφού διενεργούνται υπό το καθεστώς οικονομικού εμπάργκο που έχουν επιβάλει οι κυβερνήσεις Α. Παπανδρέου στην ΠΓΔΜ) συναλλαγές του επιχειρηματικού (προνομιούχου) κόσμου της πόλης με την Βαλκανική ενδοχώρα.

Το βέβαιο είναι ότι η οικονομική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιφέρειας της Κεντρικής Μακεδονίας αρχίζει την εποχή της ανοικοδόμησης (φθηνά οικόπεδα από τις εβραϊκές περιουσίες) και κορυφώνεται την περίοδο που ανθίζουν οι εμπορικές σχέσεις με την ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Ο οικονομικός μαρασμός της Θεσσαλονίκης αρχίζει με την διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Το πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο της πόλης αποδίδει την αναπτυξιακή και οικονομική υστέρηση της πόλης και της περιοχής, στο Αθηνοκεντρικό κράτος. Αποσιωπά με αυτό τον τρόπο τις δικές του διαχρονικές ευθύνες, που ξεκινούν από την εποχή του ένοχου πλουτισμού εις βάρος των αθώων θυμάτων του ολοκαυτώματος και ολοκληρώνονται την περίοδο που οι κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου (στις οποίες ο Σ. Παπαθεμελής είναι μέλος) έχουν επιβάλει οικονομικό εμπάργκο στην ΠΓΔΜ, ενώ ταυτόχρονα κορυφώνονται οι  συναλλαγές της επιχειρηματικής Θεσσαλονίκης με την Βαλκανική ενδοχώρα. 

Τα επίσημα στοιχεία (ΕΛΣΤΑΤ) δείχνουν ότι την τελευταία 20-ετία και με δημοσιονομικά κριτήρια (κατά κεφαλή εισόδημα), η περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας είναι φτωχότερη από την Πελοπόννησο και ο νόμος Θεσσαλονίκης φτωχότερος από τον ορεινό νομό Αρκαδίας. 

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό ακριβώς το υφεσιακό οικονομικό περιβάλλον, είναι η πηγή που γεννά τις εγκληματικές οργανώσεις και τις τροφοδοτεί με νέα μέλη. 

Η κυβέρνηση Α. Σαμαρά-Ε. Βενιζέλου έχει καταγραφεί θετικά στην ιστορική μνήμη γιατί με αφορμή την δολοφονία του Π. Φύσσα έστειλε στην φυλακή την ηγεσία της Χρυσής Αυγής και απάλλαξε την χώρα από αυτό το βδέλυγμα. 

Η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη με αφορμή το πρόσφατο τραγικό γεγονός έχει την μοναδική ευκαιρία να στείλει το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου, απαλλάσσοντας την Θεσσαλονίκη από εγκληματικές οργανώσεις που με την δράση τους τρομοκρατούν την πόλη και προωθούν ξένα συμφέροντα. 

Όπως όμως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση δεν θα εκμεταλλευθεί την ευκαιρία, αφού στην καλύτερη περίπτωση θα αρκεστεί στην σύλληψη των συνήθων υπόπτων. Σε λίγο καιρό πάλι τα ίδια θα έχουμε.