Σήμερα ο Γάλλο-γερμανικός άξονας θεωρείται αυτονόητος, εκείνη την εποχή με τις γενιές που έζησαν την φρίκη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου να είναι ακόμα ενεργές, ήταν εξαιρετικά δύσκολη η γάλλο-γερμανική προσέγγιση. Μόνο το κύρος του Φρανσουά Μιτεράν και του Χέλμουτ Κόλ μπορούσε να επιβάλει την προσέγγιση των δύο κρατών και την ανάπτυξη του γάλλο-γερμανικού άξονα, που τα επόμενα χρόνια θα διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Την ίδια εποχή στον ευρωπαϊκό νότο γίνεται πολιτικός σεισμός. Τα φίλο-αμερικανικά δικτατορικά καθεστώτα σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα έχουν καταρρεύσει, ενώ την Ιταλία η τρομοκρατία και η ανεξέλεγκτη δράση της μαφίας σε συνδυασμό με τα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα έχουν υπονομεύσει το δημοκρατικό πολίτευμα. Η φυσιολογική εξελικτική διαδικασία έχει φέρει στο προσκήνιο ριζοσπαστικά λαϊκά κινήματα στα οποία κυριαρχεί αντί-συστημική συμμαχία ριζοσπαστών σοσιαλιστών και κομμουνιστών. Εάν αυτή η συμμαχία βρεθεί στην εξουσία, είναι βέβαιο ότι θα δρομολογηθούν ριζικές ανατροπές στο πολιτικό-οικονομικό εποικοδόμημα και στην γεωπολιτική τοποθέτηση των μεσογειακών χωρών. Η νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ κινδυνεύει με διάλυση, με άμεση συνέπεια την απώλεια του ΝΑΤΟ-ικου ελέγχουν στην Μεσόγειο. Μην ξεχνάμε ότι στις απέναντι ακτές της Βορείου Αφρικής κυριαρχούν ήδη φίλο-σοβιετικά αραβικά καθεστώτα και ο σοβιετικός στόλος της Μεσογείου έχει βρει τις βάσεις για να κάνει καθημερινά πιο έντονη την παρουσία του.
Οι σοσιαλιστές ηγέτες οι Φιλίπε Γκονζάλες (Ισπανία), Μάριο Σοάρες (Πορτογαλία) και Ανδρέας Παπανδρέου (Ελλάδα) χωρίς να θέτουν ζητήματα δομικών αλλαγών, αλλά αποκλειστικά με υποσχέσεις για ριζική αλλαγή, επιτυγχάνουν να ελέγξουν την χειραφέτηση των μαζών. Όμως η μάχη δεν έχει κριθεί. Αν οι υποσχέσεις δεν τηρηθούν η συμμαχία ριζοσπαστών σοσιαλιστών-κομμουνιστών θα επανέρθει στο προσκήνιο με πολύ καλύτερους τακτικούς όρους. Για να τηρηθούν όμως οι υποσχέσεις χρειάζεται η χρηματοδότηση από τα ευρωπαϊκά προγράμματα που αργεί.
Ταυτόχρονα σε όλη την δυτική Ευρώπη η φίλο-ρωσική προπαγάνδα έχει πετύχει το ιδεολογικά, πολιτικά και επικοινωνιακά ακατόρθωτο. Να αθωώσει στην ευρωπαϊκή συλλογική μνήμη τις ωμές σοβιετικές επεμβάσεις στην Ουγγαρία (1956) και στην Τσεχοσλοβακία (1968) και να πείσει ένα σημαντικό τμήμα ευρωπαίων ότι οι «σοσιαλιστικές χώρες» είναι πρότυπα ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Σε πολλούς ευρωπαίους έχει εμπεδωθεί η πεποίθηση ότι οι ηττημένες στο Βιετνάμ και στο Ιράν ΗΠΑ χάνουν το παιχνίδι της παγκόσμιας κυριαρχίας από την ΕΣΣΔ. Παρ’ ότι η ηγεσία της ΕΣΣΔ προβάλει αποκλειστικά και με φανατισμό το φιλειρηνικό της πρόσωπο, η επίσημα καταγεγραμμένη τακτική στρατιωτική ισχύς του συμφώνου της Βαρσοβίας υπερτερεί συντριπτικά της ΝΑΤΟ-ικης και αντικειμενικά απειλεί το Παρίσι με την δύναμη των χιλιάδων τεθωρακισμένων που παρατάσσει στο πεδίο. (ΣΣ: Η Γερμανία είναι αφοπλισμένη)
Το 1981 ο 69-χρονος Ρόναλντ Ρήγκαν (Ronald Wilson Reagan) ορκίζονταν 40ος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ήταν ο γηραιότερος Πρόεδρος των ΗΠΑ έως τότε και μέχρι την εκλογή του D. Trump (70 ετών-2017) και του J. Biden (77 ετών-2021). Οι υπέρ-συντηρητικές του απόψεις σε συνδυασμό με τον απλοϊκό τρόπο που πρόβαλε τις θέσεις του για τα διεθνή προβλήματα (πχ αποκαλούσε την ΕΣΣΔ «Αυτοκρατορία του κακού» δανειζόμενος τον όρο από την κινηματογραφική ταινία «Πόλεμος των Άστρων») προκαλούν την έντονη κριτική της παγκόσμιας αριστεράς που εκμεταλλεύεται ακόμα και το επάγγελμα του νέου Προέδρου (Ηθοποιός σε ταινίες δράσης του Hollywood) για να πείσει την διεθνή κοινή γνώμη ότι ο Ρήγκαν έρχεται για να λύσει τα παγκόσμια προβλήματα με λογικές «Άγριας Δύσης» και πρακτικές «Cowboy».
Στην Μ. Βρετανία έχει ήδη εκλεγεί από το 1979 Πρωθυπουργός η συντηρητική Μάργκαρετ Θάτσερ (Margaret Hilda Thatcher). Από την εποχή που ηγείται του συντηρητικού κόμματος στην αντιπολίτευση (Ιανουάριος 1976), βρίσκεται σε ανοικτή και δημόσια πολιτικό-ιδεολογική αντιπαράθεση με την ΕΣΣΔ, την οποία αποκαλεί δημόσια «ιμπεριαλιστική δύναμη» για να εισπράξει μία εξ ίσου σκληρή ανταπάντηση από την εφημερίδα του Κόκκινου Στρατού την «Krasnaya Zvezda» που την αποκαλεί Σιδηρά Κυρία (χαρακτηρισμός που την συνοδεύει την υπόλοιπη ζωή της).
Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ με συνοπτικές διαδικασίες αποφασίζει να εξοπλίσει τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ που σταθμεύουν στην Ευρώπη με δύο νέους τύπους πυραύλων, τους Πέρσιγκ και τους Κρούζ. Οι πύραυλοι αυτοί πετούν σε χαμηλό ύψος και παράλληλα με το έδαφος γι’ αυτό και δεν γίνονται αντιληπτοί από το σοβιετικό σύστημα αεράμυνας. Η ευρωπαϊκή ριζοσπαστική αριστερά και τα κομμουνιστικά κόμματα αντιδρούν έντονα. Τεράστιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας διοργανώνονται σε όλη την Ευρώπη.
Στην Ελλάδα οι όντως εντυπωσιακές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έχουν και πρακτικό αποτέλεσμα. Οι κάτοικοι των νοτίων προαστίων θυμούνται ότι ο τότε δήμαρχος Δάφνης Χ. Μιχαλόπουλος που εκλέγονταν με την υποστήριξη κύρια του ΚΚΕ, είχε κηρύξει τον Δήμο Δάφνης «Αποπυρηνικοποιημένη Ζώνη» και είχε τοποθετήσει και τις σχετικές ενημερωτικές ταμπέλες στις Λεωφόρους Βουλιαγμένης και Ηλιουπόλεως. Έτσι όλοι γνώριζαν ότι εάν γίνει πυρηνική επίθεση στην Αθήνα όσοι καταφύγουν στον αποπυρηνικοποιημένο δήμο Δάφνης θα γλυτώσουν από τον πυρηνικό όλεθρο. Τραγικές γελοιότητες.
Όμως η πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας διαφωνεί με τον δήμαρχο Δάφνης και στηρίζει τις επιλογές του Ρ. Ρήγκαν πείθοντας και τους υπόλοιπους ευρωπαίους ηγέτες να δεχθούν στο έδαφος των χωρών τους τους νέους πυραύλους. Το στρατιωτικό πλεονέκτημα των υπέρτερων τακτικών δυνάμεων του συμφώνου της Βαρσοβίας αυτόματα παύει να ισχύει. Έως ότου αντιληφθούν οι σοβιετικοί ότι δέχονται επίθεση και τα σοβιετικά τεθωρακισμένα ζεστάνουν τους κινητήρες τους οι Πέρσιγκ και οι Κρούζ με συμβατικά πυρομαχικά θα έχουν χτυπήσει τους στόχους τους και θα τους έχουν καταστρέψει.
Η μάχη για την Ευρώπη έχει κριθεί. Ταυτόχρονα ο Ρήγκαν αποφασίζει ένα νέο γιγαντιαίο πυρηνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα για τον έλεγχο του διαστήματος με τίτλο «Πόλεμος των Άστρων». Η ΕΣΣΔ είναι υποχρεωμένη να αντιπαρατεθεί, αλλά δεν μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά και λίγα χρόνια αργότερα (1989) καταρρέει.
Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά; Αυτές τις ημέρες που ο V. Putin πνίγει στο αίμα την Ουκρανία (όπως έκαναν οι σταλινικοί σοβιετικοί στην Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία) και σε αγαστή συνεργασία με τους ανά χώρα πεμπτοφαλαγγίτες (ΣΣ: Στην Ελλάδα θα τους ονομάζουμε Χατμάνους), απειλούν τις ελευθερίες των ευρωπαϊκών λαών, καλό θα ήταν να ξαναδιαβάσουν την σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία και να το ξανασκεφθούν. Είπαμε, τραγικές γελοιότητες, τύπου «Δήμος Δάφνης - Αποπυρηνικοποιημένη Ζώνη»