Γεννήθηκε 28 Νοεμβρίου 1976. Η οικογένεια του, ιρλανδικής καταγωγής είναι ένα τυπικό δείγμα οικογένειας της μέσο-αστικής τάξης των ΗΠΑ. Ο πατέρας του εργάζονταν ως δημοσιογράφος και δίδασκε δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο και η μητέρα του ήταν καθηγήτρια γυμνασίου. Το 2003, σε πολύ νεαρή ηλικία (27 ετών) ολοκλήρωσε ένα λαμπρό κύκλο σπουδών που ξεκίνησε από το Yale (Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές Επιστήμες), συνεχίσθηκε στην Οξφόρδη (Φιλοσοφία) και τελείωσε και πάλι στο Yale (Νομική).
Στους διαδρόμους της εξουσίας
Το 2008 ήταν ήδη σύμβουλος της Hilary Clinton στις προκριματικές εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του Προεδρικού υποψηφίου των Δημοκρατικών και στην συνέχεια του Barak Obama στην προεκλογική εκστρατεία για την Προεδρική εκλογή. Καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας της H. Clinton (2009-2013) στο Υπουργείο Εξωτερικών ήταν Διευθυντής Πολιτικού Σχεδιασμού και Αναπληρωτής Διευθυντής Προσωπικού. Συμμετείχε ενεργά στην χάραξη της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ για την Λιβύη και την Συρία και συνόδευσε την H. Clinton σε 112 επισκέψεις στο εξωτερικό. Μετά την αποχώριση της H. Clinton από το Υπουργείο Εσωτερικών ανέλαβε (2013) Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Αντιπροέδρου J. Biden. Με αυτή την ιδιότητα συναντά και διαπραγματεύεται μυστικά με Ιρανούς αξιωματούχους την συμφωνία για τον έλεγχο του Ιρανικού πυρηνικού προγράμματος που υπογράφεται τελικά στην Γενεύη στις 24 Νοεμβρίου 2013 από το Ιράν και τις 5+1 χώρες: ΗΠΑ, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα, Ρωσία + Γερμανία. Αποχωρεί από την πολιτική το 2014, για να διδάξει στην Νομική σχολή του Yale. Επανέρχεται για λίγο ως σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής της H. Clinton στην προεκλογική εκστρατεία για την Προεδρική εκλογή το 2016. Μετά την ήττα της H. Clinton εργάζεται σε διάφορες ιδιωτικές εταιρείες και στο Πανεπιστήμιο New Hampshire. Είναι εν ενεργεία Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας όταν στις 24 Μαρτίου 2022 ο προηγούμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ, D. Trump μηνύει πολλούς επιφανείς Δημοκρατικούς μεταξύ των οποίων την H. Clinton και τον J. Sullivan για συνωμοσία εναντίον του σχετικά με την κατηγορία της Ρωσικής ανάμειξης στις Προεδρικές εκλογές 2016. Το δικαστήριο χαρακτηρίζει την μήνυση «επιπόλαιη» και επιβάλει πρόστιμο 1 εκατ. δολαρίων στον D. Trump και την δικηγόρο του Alina Habba.
Η ομιλία στο Brooking
Αρκεί και μόνο η ανάγνωση του παραπάνω βιογραφικού για να πειστεί και ο πλέον δύσπιστος παρατηρητής ότι ο J. Sullivan είναι ένας βαθύς γνώστης των διεργασιών που συντελούνται και των αποφάσεων που λαμβάνονται στο πολιτικό-οικονομικό-στρατιωτικό παρασκήνιο της Ουάσιγκτον. Γνωρίζει ακριβώς τι αποφασίζεται, πως και πότε υλοποιείται αλλά και αν πρέπει και πως θα δημοσιοποιηθεί για να επιτευχθεί το μέγιστο αποτέλεσμα.
Πρόσφατα (27 Απριλίου) ο J. Sullivan ξάφνιασε το διεθνές ακροατήριο, όταν σε ομιλία του σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Brooking παρουσίασε αναλυτικά την στρατηγική και τις θέσεις της κυβέρνησης J. Biden για τον μελλοντικό κόσμο, την παγκόσμια οικονομία αλλά και την στρατηγική για την νέα βιομηχανική πολιτική που θα εφαρμοσθεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ με στόχο την αναζωογόνηση της αμερικανικής μεσαίας τάξης και της δημοκρατίας.
Μία αντικειμενικά φιλόδοξη προσπάθεια συγκερασμού εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής, Εξωτερική Πολιτική για την Μεσαία Τάξη, σε μία ενιαία πολιτική πλατφόρμα που έχει αρχίσει να γίνεται γνωστή με την ονομασία «Νέα Συναίνεση της Ουάσιγκτον» (New Washington Consensus). Δεν είναι λίγοι όμως αυτοί που ονομάζουν αυτή την πολιτική πλατφόρμα «Δόγμα Sullivan».
Τι είναι το δόγμα Sullivan
Περιληπτικά: Το μεταπολεμικό διεθνές οικονομικό μοντέλο που αντιμετώπισε αποτελεσματικά την φτώχεια και εξασφάλισε υψηλά επίπεδα ευημερίας στους πολίτες των ΗΠΑ εμφανίζει πλέον βαθιές και μόνιμες ρωγμές που οφείλονται
α) Στην χρηματοπιστωτική κρίση που διέλυσε την αμερικανική μεσαία τάξη β) Στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας που περιθωριοποιεί εκατομμύρια αμερικανούς εργαζομένους γ) Στην πανδημία που ανέδειξε το πρόβλημα των εύθραυστων εφοδιαστικών αλυσίδων δ) Στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία που ανέδειξε τους κινδύνους της υπερβολικής εξάρτησης ε) Στην κλιματική αλλαγή που απειλεί ανθρώπινες ζωές και καλλιέργειες.
Τα αίτια που απορρύθμισαν στο μεταπολεμικό οικονομικό μοντέλο και συρρίκνωσαν την παραγωγική βάση στις ΗΠΑ πρέπει να αναζητηθούν α) Στην εγκατάλειψη του μοντέλου των δημοσίων επενδύσεων και την υιοθέτηση πολιτικών φορολογικών περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων β) Στην απόλυτη κυριαρχία δογματικών ιδεολογικών θέσεων, όπως της απελευθέρωσης του εμπορίου, της απόλυτης εξουσίας των αγορών στην κατανομή κεφαλαίων και της απόσυρσης προστατευτικών διατάξεων που οδήγησαν ολόκληρους βιομηχανικούς κλάδους και εφοδιαστικές αλυσίδες των ΗΠΑ στο εξωτερικό με προφανές αποτέλεσμα την απώλεια παραγωγικής βάσης και εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. γ) Η άκριτη υιοθέτηση της θέσης ότι η οποιαδήποτε μορφή ανάπτυξης είναι αποδεκτή προκάλεσε μεταρρυθμίσεις που αφενός ευνόησαν ορισμένους τομείς της οικονομίας (πχ χρηματοπιστωτικός), αφετέρου έπληξαν με σκληρά χτυπήματα την βιομηχανία και τις υποδομές.
Γεωπολιτική διάσταση
Όμως η μεγαλύτερη πηγή αστάθειας είναι ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός. Το μεταπολεμικό οικονομικό μοντέλο βασίσθηκε στην παραδοχή ότι ο σεβασμός και η τήρηση των κανόνων της διεθνούς οικονομικής τάξης ήταν αυτονόητη υποχρέωση για τα κράτη που επιθυμούσαν να ενταχθούν σε αυτή. Τεράστιο λάθος. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας συνέχισε να επιδοτεί βιομηχανικούς κλάδους όπως του χάλυβα, της καθαρής ενέργειας, των ψηφιακών υποδομών και της βιοτεχνολογίας. Οι ΗΠΑ που εφάρμοσαν τους κανόνες της διεθνούς οικονομικής τάξης και σταμάτησαν τις επιδοματικές πολιτικές δεν έχασαν απλώς παραγωγικές μονάδες σε αυτούς τους κρίσιμους τομείς, επέτρεψαν να υπονομευθεί το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα. Η ένταξη της Κίνας και της Ρωσίας στην διεθνή οικονομική τάξη δεν τις εμπόδισε να διατυπώνουν ενεργειακούς εκβιασμούς, να απειλούν με στρατιωτική βία την περιοχή η ακόμα και να εισβάλουν σε γειτονικά κράτη.
Επιδότηση περιβαλλοντικών τεχνολογιών
Το δίλημμα Καθαρό Περιβάλλον εναντίον Οικονομικής Ανάπτυξης δεν ισχύει για την κυβέρνηση J. Biden. Η οικοδόμηση της καθαρής οικονομίας του 21ου αιώνα είναι μία από τις σημαντικότερες οικονομικές προκλήσεις και ευκαιρίες υπό την προϋπόθεση ότι οι ΗΠΑ θα υιοθετήσουν και θα εφαρμόσουν μία επενδυτική στρατηγική που θα προωθεί την καινοτομία, θα μειώνει το κόστος και θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας. Δηλαδή επί της ουσίας θα επιδοτήσουν τις περιβαλλοντολογικές τεχνολογίες.
Ριζοσπαστικές θέσεις, που αναθεωρούν δραματικά το κυρίαρχο στην αμερικανική οικονομία, νέο-φιλελεύθερο αγγλοσαξονικό μοντέλο. Η κυβέρνηση J. Biden σκοπεύει να χρηματοδοτήσει την νέα βιομηχανική στρατηγική με πόρους που θα προέρθουν από τον νόμο για την "Μείωση του Πληθωρισμού" που ψηφίσθηκε τον Αύγουστο 2022. Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ φοβούνται ότι η νέα αμερικανική αρχιτεκτονική για την παγκόσμια οικονομία και τα δισεκατομμύρια δολάρια που θα διοχετευθούν στην αμερικανική βιομηχανία, τις ψηφιακές και οικολογικές τεχνολογίες, είναι παράμετροι που θα ευνοήσουν καθοριστικά τους αμερικανούς παραγωγούς και εργαζόμενους και νομοτελειακά θα αποβούν εις βάρος των συμμαχικών ευρωπαϊκών και ασιατικών κρατών. Ταυτόχρονα ο διακηρυγμένος στόχος των ΗΠΑ για την «εξάλειψη των κινδύνων» από το εμπόριο με την Κίνα, θα προκαλέσει σοβαρή αναταραχή στο παγκόσμιο εμπόριο. Οι περισσότεροι φίλοι και σύμμαχοι των ΗΠΑ είναι βέβαιοι ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να υιοθετούν μέτρα εναντίον της Κίνας, με προφανές αποτέλεσμα την ενίσχυση των αμερικανικών πιέσεων σε «συμμάχους και εταίρους» για να ακολουθήσουν και αυτοί τον ίδιο δρόμο, μία εξέλιξη που θα κατακερματίσει την παγκόσμια οικονομία.
Ποιος φοβάται τον Sullivan;
Στην Ε.Ε, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιαπωνία και τον Καναδά αναπτύσσεται έντονος σκεπτικισμός, όλοι έχουν τις επιφυλάξεις τους. Γι’ αυτό και επιλέγουν την μέση λύση, ήτοι να αποκτήσει ο G-7 επίσημο ρόλο στον σχεδιασμό των νέων κανόνων της παγκόσμιας οικονομίας. Δηλαδή να περιορίσουν όπου μπορούν τις ζημιές.
Στην Ευρώπη γίνεται πόλεμος και στην Ασία η Ιαπωνία, η Αυστραλία και οι αναδυόμενες οικονομίες (Ταιβάν, Σιγκαπούρη, Φιλιππίνες, Ινδονησία) φοβούνται την Κίνα.
Δεν είναι λοιπόν η κατάλληλη εποχή για αντιπαραθέσεις με τον Jake Sullivan, κανείς δεν θέλει να διαταράξει τις σχέσεις στρατιωτικές συνεργασίας που έχει με τις ΗΠΑ.