Το εκπληκτικό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στο χώρο των επιχειρήσεων είναι ότι αρκετοί εξ αυτών των <πλούσιων ιδιοκτητών> που εγκατέλειψαν τις εταιρίες τους και επέλεξαν να ζήσουν αυτοί μέσα στα πλούτη είναι ότι επανεμφανίσθηκαν εκπροσωπώντας ξένα  funds που ενδιαφέρονται να αποκτήσουν παλιούς ανταγωνιστές τους αφού θεωρούν ότι έχουν ξεχασθεί οι παλιές αμαρτίες τους και επιδιώκουν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα γενιά των επιχειρήσεων που θα δημιουργηθεί αφού είναι πασιφανές ότι νέα ονόματα επιχειρήσεων θα αποτελέσουν τους Εθνικούς πρωταθλητές των κλάδων τα επόμενα χρόνια.

Οι <μαύροι κύκνοι> που αποβιβάστηκαν στην Ελληνική οικονομία και κατ επέκταση στο Χρηματιστήριο την μνημονιακή δεκαετία (2009-2018) προκάλεσαν μία αδιανόητη καταστροφή στις μετοχικές αξίες.   Ωστόσο αν συνυπολογίσουμε τις συνολικές απώλειες του Χρηματιστηρίου από το ιστορικό υψηλό της 17^ης Σεπτεμβρίου 1999 (6.355,04 μονάδες και 217,168 δις. ευρώ η κεφαλαιοποίηση) μέχρι και σήμερα, το αποτέλεσμα της πτώσης προκαλεί ίλιγγο: σε 19 χρόνια έχουν χαθεί 163,153 δις. ευρώ ενώ η πτώση του γενικού δείκτη φθάνει το -88% που βέβαια δεν έχει ιστορικό προηγούμενο και μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ετήσια πτώση(-51,88%) του Χρηματιστηρίου το οικονομικό έτος 2011.

Οι περισσότεροι από τους επιχειρηματίες που βούλιαξαν τις εταιρίες τους όχι μόνο στα χρόνια των μνημονίων αλλά και κατά τη πρώτη δεκαετία του ευρώ (2001-2010) είχαν τέσσερα κοινά χαρακτηριστικά: 1)ήταν άπληστοι, 2) δανείστηκαν ασυλλόγιστα και χωρίς μέτρο, 3) δεν εφάρμοσαν ποτέ τα κριτήρια της εταιρικής διακυβέρνησης και 4) συμπεριφέρονταν και κοιτούσαν τους εργαζομένους, μικρομετόχους, προμηθευτές με αλαζονεία θεωρώντας τους εαυτούς τους άτρωτους.

Εννοείται ότι  "Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, καταστάσεις αυτής της περιόδου είναι συμπτωματική..."