Σαφώς και υπάρχει μία μικρή ομάδα πολιτών αυτής της χώρας που δεν επηρεάστηκε από την 10χρονη κρίση και συνεχίζει να διατηρεί κανονικά το βιοτικό επίπεδο της ζωής που είχε και πρίν το 2008 όταν η χώρα μας για πρώτη φορά εμφάνισε αρνητικό ΑΕΠ(-0,02%).

Η πλειοψηφία των πολιτών-εάν εξαιρεθούν οι εργαζόμενοι του Δημοσίου, οι συνταξιούχοι και οι 470.000 νέοι με δεξιότητες που μετανάστευσαν- είτε έχασαν την σταθερότητα της εργασίας τους και μείωσαν αναγκαστικά το βιοτικό τους επίπεδο αναζητώντας δουλειές ευκαιριακής απασχόλησης είτε εισήλθαν στον αέναο κύκλο της μακροχρόνιας ανεργίας όπου ειδικά οι ηλικιακές ομάδες μεταξύ 40-60 ετών θεωρούνται εκτός εργασιακής ζήτησης.

Στη πραγματική οικονομία και στις αληθινές συνθήκες που επικρατούν στα νοικοκυριά της χώρας, υπάρχουν 3 βασικά κριτήρια που εάν δεν ισχύσουν ταυτόχρονα αυτό σημαίνει ότι ο  μέσος πολίτης είτε το μέσο νοικοκυριό είναι φτωχό με ότι αυτό σημαίνει για την αντιμετώπιση των τρεχουσών αναγκών.

Τα 3 κριτήρια που πρέπει να ισχύουν ταυτόχρονα για να μη θεωρείσαι φτωχός

Ένα νοικοκυριό ή ένας πολίτης της χώρας εάν μέσα στην ίδια εβδομάδα δεν μπορεί με το εισόδημά του ταυτόχρονα : α) να αγοράσει τα αναγκαία αγαθά μέσω των αλυσίδων σούπερ μάρκετ, β) να αγοράσει αγαθά υπόδησης και ένδυσης και γ) να έχει ψυχαγωγία ανάλογα των ενδιαφερόντων του, τότε θεωρείται και είναι στα όρια της φτώχειας.

Πρόκειται για απλές αλλά ουσιαστικές ανάγκες των νοικοκυριών και των πολιτών που πρίν ξεκινήσει η κρίση θεωρούνταν αυτονόητες. Βέβαια το θέμα είναι η σπατάλη των χρημάτων που γίνονταν και κυρίως ο αλόγιστος δανεισμός μέσω καρτών και καταναλωτικών δανείων.

Αξίζει μόνο να θυμίσουμε ότι υπήρξε τράπεζα(δεν υφίσταται πλέον)  που έδινε δάνειο για γάμο και ταξίδι του μέλιτος αξίας 10.000 ευρώ με επιτόκιο 8,5%.

Χθές η ΕΛΣΤΑΤ δημοσιοποίησε τα πιο πρόσφατα στοιχεία για την φτωχοποίηση των νοικοκυριών όπου αποδείχθηκε ότι 1 στα 2 νοικοκυριά  δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας ενώ το  56,5% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει δυσκολία στην έγκαιρη πληρωμή πάγιων λογαριασμών, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου, κλπ.

Πως επιβιώνουν όμως όλα τα φτωχά νοικοκυριά ;

Δεδομένου του ότι ο  υπολογισμός της ακραίας φτώχειας γίνεται με βάση το εισόδημα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπάρχουν διάφορα ενδεχόμενα. Κάποιοι από αυτούς ενδέχεται να διαθέτουν ακόμη αποταμιεύσεις, με τις οποίες να καλύπτουν το χάσμα φτώχειας (οι αποταμιεύσεις δεν απεικονίζονται στο εισόδημα). Κάποιοι άλλοι ενδέχεται απλά να αφήνουν απλήρωτους λογαριασμούς (ενοίκια, ΔΕΚΟ, πιστωτικές κάρτες). Πιθανότατα να έχουν ένα τουλάχιστον μέλος που εργάζεται στο δημόσιο και φυσικά για την πλειοψηφία το πιθανότερο είναι οι συντάξεις των ηλικιωμένων που ως γνωστόν για να χαμογελάσουμε και λίγο <είναι ο μισθός του παρόντος και του μέλλοντος στην Ελλάδα των 3 μνημονίων>.