Δημιούργησαν τα δικά τους εμπορικά δίκτυα, προχώρησαν στην εξαγορά ανταγωνιστριών επιχειρήσεων και πρόσφεραν αξιοσέβαστα κέρδη στην οικογένειά τους αλλά και σε στενούς συνεργάτες τους.
Συγκρούστηκαν με εγχώρια και διεθνή κατεστημένα ακόμη και με το οργανωμένο έγκλημα σε γειτονικές χώρες και στις περισσότερες φορές μεγάλωσαν τις εταιρίες τους και πρόσφεραν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Τα χρόνια πέρασαν, η κατάρρευση της Lehman Brothers ήταν για την παγκόσμια οικονομία ότι ήταν σε εύρος η πτώση των δίδυμων πύργων στη Νέα Υόρκη το 2001 για όλο το πλανήτη με τη κορύφωση των τρομοκρατικών ενεργειών.
Οι περισσότερες Ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις (μεταξύ 50-300 εργαζομένων) είναι οικογενειακού χαρακτήρα και σήμερα διοικούνται από τη δεύτερη γενιά της οικογένειας καθώς η πρώτη γενιά οι ιδρυτές αυτών των εταιριών για βιολογικούς λόγους έχουν αποσυρθεί.
Κι όμως ακόμη και σήμερα που εξελίσσεται η 4η τεχνολογική επανάσταση με την τεχνητή νοημοσύνη να κυριαρχεί στις επιστημονικές ανακαλύψεις οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις δεν έχουν προετοιμάσει την επόμενη μέρα.
Συνεχίζουν τα μέλη της οικογένειας του ιδρυτή της εταιρίας να καταλαμβάνουν τη πλειοψηφία των θέσεων στο διοικητικό συμβούλιο και μάλιστα χωρίς να έχουν και τις απαιτούμενες γνώσεις. Εκφράζουν ένα φόβο διαρκώς ότι μπορεί να γίνουν στόχοι εξαγορών και απορρίπτουν κάθε πρόταση συνεργασίας ή ακόμη και εισόδου στρατηγικού επενδυτή.
Η φιλοσοφία τους είναι: <καλύτερα πρώτοι στο χωριό(Ελλάδα) παρά δεύτεροι στη πόλη(διεθνείς αγορές)>. Δεν έχει καταλάβει η δεύτερη γενιά των περισσοτέρων επιχειρήσεων ότι η αγορά είναι μία και είναι διεθνής όπως ένα παγκόσμιο χωριό μεταφορών και εμπορίου είναι ο πλανήτης που κατοικούμε σήμερα 6,5 δις. άνθρωποι.
Καθυστερούν να λάβουν αποφάσεις για το μέλλον και εμφανίζεται η δεύτερη γενιά να είναι πιο συντηρητικοί από τους γονείς τους που ίδρυσαν και ανέπτυξαν την επιχείρηση.
Χρειάζεται τόλμη και ρίσκο για την επόμενη μέρα και όχι τη μοναδική πρόταση που εξετάζουν να είναι μόνο εξαγορά αλλά με τίμημα που οι ίδιοι θα καθορίσουν αδιαφορώντας πόσο αξίζει η πατρική τους επιχείρηση.
Ταυτόχρονα αγνοούν τι σημαίνει εταιρική διακυβέρνηση όταν σήμερα το πρώτο που θα κοιτάξει ένα ελληνικό ή ξένο fund εκτός των οικονομικών καταστάσεων είναι πόσα ανεξάρτητα μέλη σε σχέση με την οικογένεια και τον ιδρυτή της εταιρίας βρίσκονται στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας.
Θέλω να πιστεύω ότι ωρίμασαν οι συνθήκες μετά από 10 χρόνια μνημονίων και συντριβής του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας να δημιουργηθούν οι νέοι πρωταθλητές στους κλάδους της Ελληνικής οικονομίας όπως ακριβώς έκαναν και οι πατεράδες της σημερινής δεύτερης γενιάς όταν ή χώρα έβγαινε στο ξέφωτο της μεταπολίτευσης.