Ενα από τα μείζονα θέματα που προκάλεσαν σύγχυση και απογοήτευση σε μία κοινωνία που ακόμη και σήμερα εκφράζει θυμό και οργή είναι αφενός το κίνημα <Δεν πληρώνω> που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε πριν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία την τριετία 2012-2014 με τις σκηνές στα διόδια των εθνικών οδών όπου σήκωναν τις μπάρες να περάσουν χωρίς να πληρώσουν. Σήμερα βέβαια όλοι αυτοί που ως πονηροί περνούσαν χωρίς να πληρώνουν το αντίτιμο βρίσκονται στις αίθουσες δικαστηρίων και απειλούνται με υψηλά πρόστιμα.

Η δεύτερη κατηγορία συμπολιτών που μόλυνε τα υγιή κύταρα της κοινωνίας και έκανε πολλούς απ όλους μας να αναρωτηθούμε γιατί συνεχιζουμε να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας ήταν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων και όχι των ΔΕΚΟ(ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ) γιατί χωρίς νερό και ρεύμα στο σπίτι δεν είναι και άνθρωποι των σπηλαίων!

Ετσι σημερα που όλοι αναρωτιούνται γιατί δεν προχωρά ο νέος νόμος για τη προστασία της Α’ κατοικίας είναι γιατί περίπου 1 στους 3 ήταν ο έξυπνος και πονηρός που ηταν στρατηγικός κακοπληρωτής και τώρα θα πρέπει να εξευρεθεί ο ειδικός εκείνος αλγόριθμος που θα μπορεί να τους εντοπίσει γιατι και προφανώς δεν είναι ηλιθιοι να έχουν στο ονομά τους περιουσιακά στοιχεία.

Οι δύο κατηγορίες πολιτών που περιγράψαμε είναι η απόδειξη ότι σ αυτή τη χώρα η ημιμάθεια και η αίσθηση της ατιμωρησίας κυριάρχησαν στα χρόνια των μνημονίων. Δεν πιστεύω οτι σαν κοινωνία έχουμε αντιληφθεί ότι χωρίς τη γνωση και το κοινό νου  μπορείς  να προχωρήσεις στη ζωή σου και να είσαι χρήσιμος για τον συνάνθρωπό σου. Ποιος εξάλλου νοιάζεται γι όλα αυτά; Το ζήτημα για πολλους είναι να ζούν παρασιτικά εις βάρος των συνεπών, να κλαίνε στα δικαστήρια για τους λυπηθεί η δικαστική έδρα και να έχουν  αποταμιεύσεις για τα δισέγγονα και ας έχουν πληρώσει μόνο 1-2 δόσεις στο στεγαστικό δάνειο προκειμένου να λαμβάνουν φορολογική ή ασφαλιστική ενημερότητα.