Προφανώς όσοι έχουν απορίες ή τους φαίνεται πρωτοποριακό δεν έχουν εργασθεί ποτέ στον ιδιωτικό τομέα. Είναι αδιανόητο από τη πιο μεγάλη μέχρι τη πιο μικρή εταιρία να μην υπάρχουν ημερομηνίες για την ολοκλήρωση των project. Ακόμη και σε καθημερινό επίπεδο υπάρχουν στόχοι και όρια στη διάρκεια της ημέρας για να παραχθεί συγκεκριμένο έργο.

Γιατί νομίζετε καθημερινά ζούνε με το άγχος οι ιδιωτικοί υπάλληλοι εάν δεν πετύχουν συγκεκριμένο όγκο παραγωγής; Διότι καθημερινά κρίνεται η θέση τους και όχι σε ένα μήνα ή ακόμη και σε 6 μήνες που έχει δοθεί μία άτυπη αξιολόγηση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη προς τους υπουργούς της κυβέρνησής του.

Ζούμε το 2019 και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες στην οικονομία. Οι εταιρίες όχι μόνο πρέπει να προσαρμόζονται αλλά να είναι έτοιμες συνεχώς και σε εγρήγορση για το τι θα αντιμετωπίσουν στους κλάδους που δραστηριοποιούνται. Αυτό είναι το καθημερινό άγχος που έχουν οι 3,1 εκατομμύρια εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα. Να παραμείνουν ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις για να μπορούν να επιβιώσουν.

Πολλοί το ονομάζουν δημιουργικό άγχος αλλά πιστέψτε με μετά από 27 συνεχή επαγγελματικά  χρόνια, είναι τέτοια η κούραση στο τέλος της ημέρας που αναρωτιέσαι εάν πράγματι έκανες όσα έπρεπε για να πάει έστω και μισό βήμα πιο μπροστά η επιχείρηση στην οποία εργάζεσαι.

Ένα αίσθημα που είναι άγνωστο για τους 680.000 δημοσίους υπαλλήλους αυτής της χώρας που δεν θα το νοιώσουν και ποτέ άλλοτε, καθώς ο στόχος τους ήταν να εισέλθουν στο Δημόσιο για να νοιώσουν τη χαρά να επιστρέφουν μέχρι τις 16.00 στο σπίτι τους και να σχεδιάζουν την απογευματινή η τη βραδινή έξοδό τους.

Συνεπώς καλά κάνει ο πρωθυπουργός και θέτει στόχους βάσει χρόνου γιατί η χώρα έχασε 4,5 χρόνια και το καραβάνι πρέπει να αρχίσει να τρέχει με ρυθμό μαραθωνίου μήπως και προλάβει τους τελευταίους των πρώτων στην ευρωζώνη.