Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από εκείνη την φρενίτιδα που είχε σκεπάσει όλη τη χώρα. Να θυμηθούμε ότι υπήρξε χρηματιστηριακή η οποία είχε θέσει ως πλαφόν τα 10.000.000 δραχμές τότε για να μπορέσεις να ανοίξεις κωδικό αφού υπήρχε λίστα αναμονής. Να θυμηθούμε ότι χιλιάδες συμπολίτες μας έβαζαν για την αγορά μετοχών τα δάνεια που είχαν πάρει για τις προσωπικές τους ανάγκες ενώ αρκετοί πουλούσαν άδειες ταξί για να τοποθετηθούν στην αγορά. Ένα από τα ακραία φαινόμενα εκείνης της εποχής ήταν ασφαλώς και το γεγονός ότι πολλοί εγκατέλειπαν το επάγγελμά τους για να γίνουν σύμβουλοι αφού το μόνο σίγουρο για γρήγορα και ασφαλή κέρδη ήταν τα καθημερινά limit up εκείνου του καλοκαιριού.

Σήμερα όλοι το έχουν αντιληφθεί ότι το καλοκαίρι του 1999 σημειώθηκε η μεγαλύτερη αναδιανομή του ελληνικού εισοδήματος μετά τη σύσταση του Ελληνικού κράτους. Αξίζει να αναφέρουμε ότι σαν σήμερα  ο γενικός δείκτης έφθασε τις 6.355,04 μονάδες που είναι το ιστορικό υψηλό της αγοράς.  Εκείνη τη συνεδρίαση ο γενικός δείκτης είχε αναρριχηθεί στις 6.484,38 μονάδες με την κεφαλαιοποίηση να εκτοξεύεται στα 74 τρισεκατομμύρια δραχμές ή 217,168 δις. ευρώ!!!.

Τι μένει ως δίδαγμα απ όλη αυτή την φρενίτιδα που έζησε η ελληνική κοινωνία; Για άλλη μία φορά απεδείχθη πως ως λαός είμαστε απαίδευτοι, απροετοίμαστοι, λάτρεις του εύκολου και γρήγορου κέρδους χωρίς κόπο και μόχθο. Γι άλλη μία φορά δείχνει ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας και κινούμαστε ως πρόβατα επί σφαγή.

Για τη φούσκα του 1999 κανείς κρατικός αξιωματούχος δεν απολογήθηκε, οι λίγοι και μυημένοι απεκόμισαν πολλά κέρδη οι πολλοί έχασαν όπως συμβαίνει συνήθως. Το Χρηματιστήριο 20 χρόνια μετά έχει χάσει κάθε αξιοπιστία και αίγλη. Το κυριότερο όμως έχασε την ευκαιρία να γίνει ένας <πυλώνας της οικονομίας> όπως είχε δηλώσει και ένας πρώην πρωθυπουργός εκείνη τη περίοδο.