Οι ξένοι οίκοι μιλούν για την αναβάπτιση της ελληνικής επιχειρηματικότητας και ψάχνουν τα νέα διαμάντια της ελληνικής βιομηχανίας εκτός από τις παραδοσιακές δυνάμεις που θα ηγηθούν του 21ου αιώνα της τεχνολογικής επανάστασης.

Από την άλλη πλευρά έχεις όμως και την αθέατη πλευρά του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας. Όπως χαρακτηριστικά το είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας για τους μπαταχτσήδες συναδέλφους του που ζούνε εις βάρος των συνεπών επιχειρήσεων.

Πρόκειται για μία αθεράπευτη πληγή αφού οι λεγόμενες εταιρίες-ζόμπι, έρχονται από μακριά, από τη δεκαετία του 2000 όταν άρχισαν να συσσωρεύουν χρέη χωρίς να αποπληρώνουν τις δόσεις τους. Παράλληλα οι ίδιοι ιδιοκτήτες όχι μόνο άφησαν τις εταιρίες τους να αργοπεθαίνουν αλλά μετέφεραν τα κεφάλαια στο εξωτερικό και έγιναν οι ίδιοι μόνιμοι κάτοικοι άλλων χωρών για να μην αντιμετωπίσουν τη βάσανο της χρεοκοπίας.

Ερχόμαστε λοιπόν σήμερα με χιλιάδες εταιρίες να είναι μία ανάσα από τη πτώχευση και να παρακαλούν τις τράπεζες να καθυστερήσουν τη διαδικασία πλειστηριασμού της ακίνητης περιουσίας τους.  Ταυτόχρονα όμως όπως είπε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν πληρώνουν τους φόρους τους και ζούνε παρασιτικά σε σύγκριση με τους λίγους και συνεπείς.

Πρέπει να τεθεί ένα τέλος σ αυτή την προβληματική κατάσταση και να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι. Ευτυχώς ή δυστυχώς η επιχειρηματικότητα και ειδικά στην Ελλάδα έχει μεγάλο ρίσκο. Όποιοι δεν αντέχουν θα πρέπει να αποχωρούν και να μην μολύνουν το οικοσύστημα των επιχειρήσεων.

Όπως άλλωστε λένε και οι μεγάλοι σεφ : <όποιος δεν αντέχει τις καυτές θερμοκρασίες της κουζίνας πηγαίνει σπίτι του>.