Για παράδειγμα, η καπνοβιομηχανία Γεωργιάδη, η Ατλάντικ, η Χαρτοβιομηχανία Θράκης η Neoset, η Alex Paxk, η Fokas, η Shelman, η Πετζετάκις, η Nutriart, η Sprider Stores είναι μερικά παραδείγματα εταιριών που έκλεισαν.
Άλλη μία ιστορική εταιρία η αλευροβιομηχανία Υιοί Χατζηκρανιώτη, αλλάζει χέρια μετά από 113 χρόνια ζωής. Αύριο, Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020, αναμένεται να πραγματοποιηθεί ο δημόσιος πλειοδοτικός διαγωνισμός της αλευροβιομηχανίας μέσω της διαδικασίας της Ειδικής Διαχείρισης από την Grant Thornton. Ο διαγωνισμός αφορά στο ενεργητικό της επιχείρησης και συγκεκριμένα τα ακίνητα, τις κτιριακές εγκαταστάσεις, τις εγκαταστάσεις αλευρόμυλου, τον μηχανολογικό εξοπλισμό, τα μεταφορικά μέσα καθώς και τα λοιπά στοιχεία ενεργητικού.
Η νέα γενιά των πτωχευμένων εταιρειών του 21ου αιώνα δημιουργήθηκε αρκετά χρόνια πριν η Ελλάδα εισέλθει στην Ευρωζώνη και απελευθερωθεί η στεγαστική και επιχειρηματική πίστη στην Ελλάδα. Η επιθετική συμπεριφορά των ιδιοκτητών πολλών επιχειρήσεων που τυφλώθηκαν από τη λάμψη του υπερδανεισμού, το εύκολο και πολύ χρήμα που λάμβαναν από τις τράπεζες, χωρίς μάλιστα να έχουν τις απαραίτητες εγγυήσεις, τους ώθησε σε κινήσεις εντυπωσιασμού απέναντι στους ανταγωνιστές τους αδιαφορώντας για τις συνέπειες του υπερδανεισμού.
Ακόμη και στην αρχή της ύφεσης το 2008, πολλοί επιχειρηματίες δεν αντελήφθησαν τον τυφώνα που θα ακολουθούσε και συνέχισαν να δανείζονται. Όταν οι τράπεζες ζήτησαν από τους επιχειρηματίες να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να σώσουν τις εταιρείες ήταν μάλλον αργά. Η λύση των στρατηγικών επενδυτών, που επίσης αξιοποιήθηκε, δεν απέδωσε.
Γνωστά ονόματα της βιομηχανίας και του εμπορίου τελικά δεν απέφυγαν την πτώχευση, αφού δεν κατάφεραν να βρουν λύση απέναντι στο κλείσιμο των πιστωτικών γραμμών που εφάρμοσαν οι τράπεζες και σε συνδυασμό με τον υψηλό δανεισμό που μετέφεραν από τα προηγούμενα χρόνια, χρεοκόπησαν. Ακόμη και εταιρείες που μεταπωλήθηκαν για να διασωθούν δεν τα κατάφεραν και με τους νέους ιδιοκτήτες τους είχαν το ίδιο τέλος.
Το επόμενο διάστημα θα πυκνώσουν οι πλειστηριασμοί και θα χαθούν στο παρελθόν ιστορικές εταιρίες όπου η δεύτερη και η τρίτη γενιά δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των πατεράδων-παππούδων τους που ήταν οι ιδρυτές.