Το ζητούμενο είναι τι θα δείξει η απογραφή σε επίπεδο ενεργού πληθυσμού για να αντιληφθούμε πως θα υποστηριχθεί η προσπάθεια της χώρας να ξεφύγει από το ΑΕΠ των 165 δισ. ευρώ που ήταν το 2020 και να προσεγγίσει τα 178 δισ. του 2019 πριν ξεκινήσει η πανδημία.

Η χώρα χρειάζεται την αύξηση των νέων ηλικιών (25-45 ετών) που θα σηκώσουν το βάρος της απασχόλησης. Ωστόσο τα σημάδια που αναδύονται τουλάχιστον την διετία 2018-2019 που υπάρχουν τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία είναι πολύ ανησυχητικά.

Σύμφωνα με τη σχετική έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας την 1η Ιανουαρίου 2019 εκτιμάται σε 10.724.599 άτομα (5.208.293 άνδρες και 5.516.306 γυναίκες), έναντι των 10.741.165 ατόμων της 1ης Ιανουαρίου 2018. Η εξέλιξη αυτή είναι αποτέλεσμα της φυσικής μείωσης του πληθυσμού που ανήλθε σε 33.006 άτομα (86.440 γεννήσεις έναντι 119.446 θανάτων ατόμων με τόπο συνήθους διαμονής εντός της ελληνικής επικράτειας) και της καθαρής μετανάστευσης που εκτιμάται σε 16.440 άτομα (θετικό ισοζύγιο).

Ο πληθυσμός ηλικίας 0- 14 ετών ανήλθε σε 14,3% του συνολικού πληθυσμού, έναντι 63,6% του πληθυσμού 15- 64 ετών και 22,1% του πληθυσμού 65 ετών και άνω. Ο δείκτης γήρανσης (πληθυσμός ηλικίας 65 ετών και άνω προς τον πληθυσμό ηλικίας 0-14 ετών) ανήλθε σε 153,8.

Όπως αντιλαμβάνεστε η γήρανση του πληθυσμού θα επηρεάσει την άνοδο της παραγωγικότητας. Όσες μεταρρυθμίσεις και να αποφασίσει η παρούσα ή οι επόμενες κυβερνήσεις, πως θα υποστηριχθούν και σε ποιά αγορά θα απευθύνονται όταν 1 στους 3 πολίτες της χώρας θα έχει περάσει σε μη παραγωγική ηλικία και ταυτόχρονα έχει πάψει να είναι και καταναλωτής;

Ακόμη όμως σ' αυτήν τη χώρα είμαστε στη περίοδο να φτιάξουμε τις υποδομές μας που θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει όταν έρχονταν τα πρώτα πακέτα Ντελόρ τη δεκαετία του 80.

Ο πανδαμάτωρ χρόνος αφήνει βαριά τη σκιά του πάνω στη χώρα που δεν πρέπει να κάνει μόνο σπριντ αλλά να έχει τη ταχύτητα του φωτός για να αντέξει στην παγκοσμιοποίηση αφού λιγοστεύουν οι νέοι με αντοχή και κουράγια για σοβαρή δουλειά…