Επειδή πάντα υπάρχει περιέργεια, λόγω επαγγέλματος, πήγα στο κτήμα και είδα μια αξιόλογη εγκατάσταση. Αφού τον γνώρισα καλύτερα μου είπε πως είναι υπάλληλος της ΔΕΗ, «στα κεντρικά, στην Αθήνα», όπως μου εξήγησε.
Τον ρώτησα πως τα καταφέρνεις και συνδυάζεις τις δύο δουλειές, αφού το σπίτι σου και το χωράφι σου απέχουν ούτε λίγο, ούτε πολύ 140 χλμ. «από τα κεντρικά στην Αθήνα» και μου είπε με ειλικρίνεια ότι «στη ΔΕΗ πάω όποτε θέλω» και πρόσθεσε ότι «για να λέμε την αλήθεια δεν δουλεύω και πολύ».
Η εγκατάσταση βέβαια είναι «γραμμένη» στον υιό του, ο οποίος έγινε αγρότης, αλλά αφού ο μπαμπάς δημιούργησε τη μονάδα. Ο υιός σίγουρα θα εισπράττει τις επιδοτήσεις εάν δεν γίνει κι αυτός υπάλληλος της ΔΕΗ.
Και μια σημασία με λεπτομέρεια: ο αγρότης-υπάλληλος της ΔΕΗ, δεν πηγαίνει στις ταβέρνες του χωριού γιατί δεν θέλει να του τα τρώνε τα «λαμόγια», όπως λέει τους συγχωριανούς του. Δεν βοηθάει δηλαδή ούτε το ίδιο του το χωριό.
Γράφω αυτό το σχόλιο για να δείξω ότι αυτό το κράτος κουβαλάει πολλές αμαρτίες, τις οποίες έχουν δημιουργήσει οι πολιτικοί, οι οποίοι αντί να λιγοστεύουν, μειώνοντας κάθετα και τους μισθούς τους, συμμετέχουν στις επιτροπές της Βουλής για να «κονομάνε».
Δεν υπεισέρχομαι στις λεπτομέρειες εάν δηλαδή αυτός ο άνθρωπος δεν αμοιβόταν καλά στη ΔΕΗ, ή εάν του δόθηκε ποτέ ένα κίνητρο, ή εάν κάποιος του είπε κάποτε μπράβο. Δυστυχώς ουδείς θα ασχολείτο μαζί του, ούτε ο ίδιος με τους άλλους.
Το σίγουρο είναι ότι θα πάρει σύνταξη σε ηλικία λίγο πάνω από τα ήντα και θα «κονομάει και από τα μαρούλια», όπως χιλιάδες υπάλληλοι της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής κλπ.
Και ίσως να πηγαίνει τα πρωινά στα οδοφράγματα (ή μπλόκα όπως τα βαφτίσανε...) για να στηρίζει τον αγώνα του πραγματικού αγρότη.
Χρήστος Ιωάννου