Δεν είναι νέο το φαινόμενο. Το Δημόσιο είχε π.χ. «συνηθίσει» να πληρώνει ευτελή τόκο για την καθυστέρηση στις πληρωμές του και να νέμεται άτοκα τα διαθέσιμα των ταμείων, αλλά να επιβάλλει βαριές προσαυξήσεις στις καθυστερήσεις οφειλών από τους πολίτες. Περιόρισε τον ανατοκισμό των τραπεζικών απαιτήσεων, όχι όμως αναλόγως τα δικά του πρόσθετα τέλη. Και είχε ανέκαθεν ιδιαίτερη ευκολία να επιβάλλει στους φορολογούμενους δαπανηρές υποχρεώσεις, όπως η ανάγκη να έχουν λογιστική υποστήριξη χωρίς ποτέ να εξετάζει μήπως το κόστος του ελεγκτικού μηχανισμού –χωρίς καν τις μίζες- ανάλωνε μεγάλο μέρος των εσόδων.

Το βλέπουμε σήμερα σε οξύμωρο βαθμό. Οι αρμόδιοι υπουργοί ζητούν από τις τράπεζες να περιορίζουν ή και να διαγράφουν τις απαιτήσεις τους, οργιζόμενοι κιόλας που αυτές δυσφορούν, δεν δέχονται όμως να γίνει το ανάλογο με απαιτήσεις του Δημοσίου – και τελικώς στέργουν σε ρυθμίσεις μόνο όταν βλέπουν πως δεν υπάρχει άλλη οδός άμεσων εσόδων. Ο υπουργός Δικαιοσύνης παρουσιάζει και η Βουλή ψηφίζει νόμο που εξαλείφει το αξιόποινο των οφειλών στο ΙΚΑ για ποσά κάτω από είκοσι και δέκα χιλιάδες (αντίστοιχα για εργοδοτικές και εργατικές εισφορές), ο υπουργός Οικονομικών όμως προτείνει να πηγαίνουν φυλακή όσοι δεν μπορούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους προς το Δημόσιο, ακόμη και αν βρίσκονται σε αδυναμία. Φτάσαμε ακόμη και στον σολοικισμό να αυξάνονται ιλιγγιωδώς οι έμμεσοι φόροι, αλλά κάποιοι υπουργοί να προσποιούνται ότι απορούν που ανέβηκαν οι τιμές.

Δεν υποτιμά κανείς τη δυσκολία των περιστάσεων και τις ταμειακές ανάγκες του κράτους, όμως αυτή η δυσκολία καταγράφεται σε όλα τα «ταμεία» - και στα ιδιωτικά: ο κόσμος ζει με λιγότερα, βαρύνεται και αυτός με χρέη που δυσχεραίνεται να εξυπηρετήσει και έχει πρώτιστη προτεραιότητα να πληρώσει το νοίκι του ή το προσωπικό του, ώστε να μη μείνει άστεγος ή χωρίς εισόδημα.

Γιατί, ξέρετε, από το ίδιο χρήμα τα πληρώνει όλα αυτά, από το ίδιο αυτό που του ζητεί το υπουργείο Οικονομικών με περισσή ευκολία, σαν να ήταν άφθονο. Ο επιχειρηματίας που έχει υποχρεώσεις για μισθούς, αποθέματα, τράπεζες, ΙΚΑ και ΦΠΑ, με …όμοια λεφτά τις καλύπτει και δεν θα πετύχει τίποτε ιδιαίτερο αν πληρώσει τους φόρους αλλά ξεμείνει από πρώτη ύλη και κλείσει το μαγαζί. Εάν πληρώσει τους φόρους και πτωχεύσει από τα υπόλοιπα, ο κ. Παπακωνσταντίνου μπορεί να χαρεί τώρα, αλλά θα χτυπάει το κεφάλι του αργότερα.

Και οφείλει να ενδιαφέρεται για το αργότερα. Αλλιώς θα πετύχει ό,τι ο ιδιοκτήτης του γαϊδάρου που, πάνω που τον έμαθε να μην τρώει, του ψόφησε.