Η εκτός σχεδίου δόμηση, μη λησμονείτε, θα ανταπαντούσα, είναι νόμιμη σε αυτήν τη χώρα και με βάση αυτήν τη νομιμότητα θεμελίωσαν επενδυτικές επιλογές και οικονομικές προσδοκίες ζωής πολλές χιλιάδες άνθρωποι, των οποίων οι περιουσίες απειλούνται να γίνουν χωράφια με μια μονοκοντυλιά – και δη σε περίοδο που τα χωράφια μένουν χέρσα λόγω μείωσης των γεωργικών επιδοτήσεων.

Αυτό, προβληματικό όποτε και να γινόταν, τυχαίνει μάλιστα να συμβαίνει σε μία περίοδο που ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας δέχεται τη μια κατραπακιά μετά την άλλη: χάνει τη δουλειά του, μειώνεται το εισόδημά του, περιορίζεται λόγω φόρων η αγοραστική αξία των χρημάτων του και κοντά σ’ αυτά απειλείται με νευρασθένεια από διαδοχικές υπουργικές εξαγγελίες και περιχαρείς (!) απειλές για νέα μέτρα, επιβαρύνσεις, φυλακίσεις, διώξεις κ.ο.κ. Αν αυτά δεν αρκούσαν, ας προσθέσω -εν ανθηρώ λοβερδείω λόγω- ότι από επενδύσεις «δεν υπάρχει σάλιο» και ότι η οικοδομή που τρέφει την απασχόληση στη χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο.

Θα είχα την ίδια άποψη για την αυθαιρεσία της κ.Μπιρμπίλη και αν αυτά δεν συνέτρεχαν. Πάλι θα ήταν προβληματικό σε ένα καπιταλιστικό φιλελεύθερο καθεστώς (ή δεν είμαστε, οπότε όσοι μπορούν they got to get out of this place;) να διαγράφονται ιδιωτικά δικαιώματα χωρίς αποζημίωση ή εξισορροπητικό αντάλλαγμα (π.χ. με γη εντός σχεδίων πόλης που θα έπρεπε επιτέλους να επεκταθούν), χωρίς καν εξατομικευμένη κρίση (υπάρχουν σημεία ελαχίστου κάλλους σε περιοχές Νατούρα και άλλα ιδιαίτερου σε μη χαρακτηρισμένες). Όλα αυτά μπορεί να αρέσουν σε κάποιους του Ε τμήματος του Σ.τ.Ε., όμως για κάποιες χιλιάδες άλλους από μας θυμίζουν κρατική λογική διαφορετικού πολιτειακού τύπου.

Ίσως μερικοί υπουργοί υπολαμβάνουν ότι το ΑΕΠ το παράγει το κράτος, ώστε οι ιδιώτες, άχρηστοι καθώς είναι, πρέπει συνεχώς να επιβαρύνονται και να χάνουν δικαιώματα. Αν όντως πιστεύουν κάτι τέτοιο, κάποιος πρέπει να τους βγάλει από την πλάνη τους –ή από τη θέση τους.