Το ποιόν στόχο υπηρετούν υποψηφιότητες από τον αθλητισμό, το παλκοσένικο ή και απλώς από κάποια κοσμικά σαλόνια είναι ευδιάκριτο, εαυτούς (ως ψηφοφόρους) ας αιτιώμεθα. Περαιτέρω σχολιασμός θα είχε κάποια έννοια μόνο σε επίπεδο λεπτομέρειας – το αν π.χ. η επιλογή δύο (πρώην) επιθετικών ποδοσφαιριστών από την Δημοκρατική Συμμαχία προδίδει εγκατάλειψη της αξιωματικής παραδοχής «it’ s all about defense», καθώς στα ψηφοδέλτια δεν συμπεριελήφθη ούτε ένας στόπερ

Κατά τα λοιπά, επιτρέψτε μου να σταθώ σε μία άλλη επιλογή, εκείνη του αρεοπαγίτη κ. Χαρ. Αθανασίου στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Ν.Δ.  Κάθε μεταπήδηση δικαστή ή στρατιωτικού στην πολιτική προκαλεί συνήθως το σχόλιο ότι αξιωματούχοι που από τη θέση τους όφειλαν να είναι εντελώς αμερόληπτοι υποσκάπτουν με την εκ των υστέρων πολιτική τους στράτευση την εμπιστοσύνη στην ακριβοδικία με την οποία επιτελούσαν τα προηγούμενα δημόσια καθήκοντά τους.

Το σχόλιο έχει κάποια βάση, πιστεύω όμως ότι ενέχει μία διάσταση «υποκρισίας» ή πάντως έμφασης στους τύπους. Μπορεί κάλλιστα να υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί που επηρεάζονται σε όριο παρανομίας από τις πολιτικές τους συγγένειες, χάρη στις οποίες και ανελίσσονται, χωρίς ποτέ να τις εκδηλώσουν ανοιχτά. Και αντιθέτως υπάρχουν άνθρωποι που δεν κρύβουν τι φρονούν και κάποτε στρατεύονται επισήμως στην παράταξη που το εκφράζει χωρίς όμως ποτέ μέχρι τότε τα φρονήματά τους να έχουν επηρεάσει την άσκηση των καθηκόντων τους (πέραν, εννοείται, του βαθμού στον οποίον κάθε άνθρωπος επηρεάζεται αναπόφευκτα από την ιδεολογία του ή τη γενική του αντίληψη για το δέον).

Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, δεν πιστεύω ότι η εκλογική έκθεση ενός δικαστή είναι εξ ορισμού προβληματική. Ο δε κ. Αθανασίου είναι, κατά τις εντυπώσεις συναδέλφων του και δικηγόρων, παράδειγμα ανθρώπου που ήταν γνωστή η γενική ένταξή του στον λεγόμενο «συντηρητικό» χώρο, ουδέποτε όμως επηρεάστηκε από αυτήν στα καθήκοντά του.

Άλλο είναι κατ’ εμέ το θέμα. Ο κ. Αθανασίου ήταν επί μακρόν συνδικαλιστής του δικαστικού σώματος. Υπό την ιδιότητά του αυτή είχε πρόσφατα υποστηρίξει ότι το ζήτημα των αποδοχών των δικαστών είναι θεσμικό, όχι οικονομικό, ότι οι αποδοχές των ελλήνων δικαστών είναι οι χαμηλότερες στην ευρωζώνη, ότι η ένταξη των νεοδιοριζομένων δικαστών στο ΙΚΑ είναι απαράδεκτη. Τίποτε το παράξενο μέχρι εδώ, τα συμφέροντα των δικαστών όφειλε να εκπροσωπεί κατά το αιρετό του αξίωμα του προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, αυτό και έπραξε. Το ενδιαφέρον ακολουθεί: Οι δικαστές, είχε πει ο κ. Αθανασίου, δεν δικαιούνται μεν να απεργήσουν, εάν όμως δεν ικανοποιηθούν μισθολογικά κανείς δεν μπορεί να τους υποχρεώνει να εργάζονται με τους ίδιους ρυθμούς. Αυτή την αποστροφή δεν νομίζω ότι ήμασταν παράλογοι όσοι την είχαμε εκλάβει ως έμμεση προειδοποίηση λευκής απεργίας..

Οι υπαινιγμοί έδωσαν, ωστόσο, τάχιστα τη θέση τους σε επίσημες απεργιακές κινητοποιήσεις στα δικαστήρια, όταν οι δικαστές (με εξαίρεση εκείνους του Συμβουλίου της Επικρατείας αλλά και τους διοικητικούς δικαστές γενικότερα) άρχισαν να διακόπτουν τις συνεδριάσεις διαμαρτυρόμενοι για τα μισθολογικά τους, πράγμα που ο κ. Αθανασίου υποστήριξε λέγοντας ότι δεν είναι απεργία, αλλά αγωνιστική κινητοποίηση. Επρόκειτο, ωστόσο, για καθαρότατες στάσεις εργασίας, όμοιες με εκείνες των οδηγών λεωφορείων και άρα απαγορευμένες στους δικαστές από το α. 23 του Συντάγματος που αναφέρει «απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ’ αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας.» Με κάποια καθυστέρηση ο Άρειος Πάγος αναγκάστηκε τελικώς να απειλήσει με πειθαρχικές διώξεις και έτσι κόπασε η ιστορία αυτή, όπου δικαστές του κράτους παραβίαζαν το Σύνταγμα του..

Δεν ξέρω, ομολογώ, σε ποιο βαθμό η επιλογή του κ. Σαμαρά βασίστηκε στο ότι ο κ. Αθανασίου ήταν άψογος δικαστής και σε ποιο στο ότι ήταν μαχητικός συνδικαλιστής ακόμη και στα όρια του νόμου (όπως άλλωστε οι ταξιτζήδες, η ΓΕΝΟΠ, οι αγρότες κ.ο.κ.). Ενόψει των προεκτεθέντων, όμως, πιστεύω ότι έχουν επιχείρημα όσοι επιλέγουν να εστιάσουν στη δεύτερη ιδιότητα και λένε «κορυφαίο συνδικαλιστή επέλεξε η Ν.Δ. ως επικεφαλής το ψηφοδελτίου Επικρατείας.»..