Καθώς στα άπειρα ελαττώματά μου δεν περιλαμβάνεται η ζηλοφθονία, έσπευσα να της τηλεφωνήσω. «Συγχαρητήρια», είπα, «είσαι σώφρων που τα έβγαλες στην HSBC, γιατί αν ήσουν τόσο μαλ…. όσο η οικογένειά μου και κάποιες χιλιάδες άλλες ή όσο τα ασφαλιστικά μας ταμεία -που εμπιστεύτηκαν το Κράτος και την Τράπεζα της Ελλάδος- και τα είχες κάνει ομόλογα, θα σε είχε ληστέψει ο εύσαρκος, που τώρα το παίζει σαν να έπεσε μόλις εδώ με αλεξίπτωτο από τον Άρη, με την αρωγή του καλοσιτισμένου διοικητή με τη δημόσια διαχειριστική ευθύνη του».

            Φευ, έπεσα σε ….μισθοδοσία. Αυτή που κάλεσα να συγχαρώ δεν ήταν παρά υπάλληλος της HSBC τον κρίσιμο χρόνο. Άνθρακες ο λογαριασμός. Σκέψου να μην την ήξερα, να ήμουν προικοθήρας, να αφιέρωνα κόπο και χρόνο (κατά Τζορτζ Χάρισον: it’s gone to take time, whole lots of precious time) μόνο και μόνο για να πέσω σε λογαριασμό με μηδενικό υπόλοιπο – ή να ήμουν κακοποιός (απαγωγέας π.χ.) και να διέπραττα κανένα κακούργημα χωρίς νόημα εξαιτίας της πεπλανημένης προσδοκίας που προκάλεσε η δημοσιευθείσα λίστα (αλήθεια, στη Γαλλία της Λαγκάρντ τη δημοσίευσε κανείς;).

            Μήπως, μετά ταύτα, να τα πάρουμε από την αρχή, έστω σε ευτελές νομικό επίπεδο;

-Παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος δεν υπάρχει πολλά χρόνια τώρα.

-Καπιταλισμός υπάρχει ακόμη περισσότερα χρόνια τώρα, ίσον κάποιοι έχουν περιουσία – σε χρήμα, σπίτια, αυτοκίνητα κλπ και κάποιοι όχι (και στον κάποτε υπαρκτό σοσιαλισμό ακριβώς αυτό συνέβαινε, αν και ουχί επισήμως).

-Ήγουν τουτέστιν δηλαδή, είναι απολύτως νόμιμο να έχει κανείς λεφτά είτε εδώ (αυτό είναι απλώς μαλ…ία), είτε στην Ελβετία.

-Όπερ έδει δείξαι: το να δημοσιεύεις λίστα καταθετών της HSBC δεν διαφέρει ιδιαίτερα από το να δημοσιεύεις ανάλογο κατάλογο της Εθνικής – μόνο που εκεί θα είναι όλοι οι Έλληνες και οι μετανάστες μαζί (αλήθεια, ω χρυσαυγίται, οι μετανάστες με καταθέσεις εν Ελλάδι είναι οκ;)- ή κατάλογο ιδιοκτητών ακινήτων.

-Πάμε πιο κάτω; Μία τέτοια δημοσίευση ενδέχεται όντως να προσβάλλει προσωπικά δεδομένα κατά τον νόμο, άρα είναι ποινικώς ερευνητέα.

-Το αν σε πλείστες όσες υποθέσεις το αυτόφωρο δεν εφαρμόζεται, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εφαρμόζεται πουθενά. Μπορεί η εν προκειμένω εφαρμογή να μην ήταν σοφή (μπορεί, πάντως, και να ήταν), δεν ήταν όμως και νομικό ατόπημα από πλευράς εισαγγελίας.

-Υπόμνηση: στις καταθέσεις δεν υπήρχε πόθεν έσχες (και οι συνδικαιούχοι παίρνουν το χρήμα αν πεθάνει ο άλλος χωρίς φόρο κληρονομιάς) για να ενισχύονται οι τράπεζες. Τώρα θέλουμε να ενισχύεται μόνο το κράτος αφαιμάσσοντας τους ιδιώτες, οπότε επιτείνεται ο κίνδυνος οι αποταμιεύσεις να οδεύουν στο εξωτερικό ή να γίνονται χρυσές λίρες.

-Αν θέλουμε να δούμε γιατί η Ελλάδα μπατάρισε, θα ήταν καλό να μειώσουμε προσώρας την έμφαση στις λίστες και να δούμε λιγάκι τις δημόσιες δαπάνες, έστω κι αν τα σχετικά στοιχεία δεν απαντούν συνήθως σε μπλογκς, αλλά σε βδελυρά έντυπα τύπου Εκόνομιστ.

-Τελικώς, από πλευράς δημοσιογραφικής λειτουργίας, οι δημοσιεύσεις των καταθέσεων δεν διαφέρουν πολύ από τα δημοσιεύματα για τα ερωτικά των beautiful people επί αλήστου εποχής lifestyle: η ίδια ανθρωποφαγική τάση ικανοποιείται – τότε ξεφωνίζαμε εκείνους με τις γκόμενες (/ους) τις απρόσιτες σε μας, τώρα εκείνους με τις περιουσίες που ονειρευόμαστε, αλλά τις έχουν οι άλλοι.

Αν τις είχαμε εμείς και βλέπαμε το όνομά μας φόρα παρτίδα, τι θα λέγαμε για τη δημοσίευση; Θα επαινούσαμε την ελευθερία του τύπου – ακόμη και αν είχαμε τόσο λεφτά ώστε να δελεάζεται π.χ. ο Παλαιοκώστας;

Προσωπικά θα έλεγα το εξής: Δεν ψηφίσαμε τον κ. Βαξεβάνη, ούτε εμένα ή άλλο συνάδελφο ως  νομοθέτη, ούτε τον διορίσαμε εισαγγελέα. Και νομίζω ότι κανείς μας δεν θα ήθελε να δημοσιευθεί πού έχει καταθέσεις ή σπίτια ή προφυλακτικά. Αυτό το απόρρητο έναντι του κοινού είναι δικαίωμα. Όχι με το δικό μου νόμο - με το νόμο του κράτους.