Το δεύτερο το εύχομαι γιατί μόνο έτσι υπάρχει –αμυδρή- ελπίδα να αφήσουμε το αναδρομικό κυνήγι μαγισσών, καταθετών, ιδιοκτητών ακινήτων και βουλευτών με ακριβά ρολόγια και, αφού συνειδητοποιήσουμε ότι ο συνδυασμός λιτότητας και εξωφρενικής φορολογίας στραγγαλίζει την οικονομία, να ασχοληθούμε με το τι μπορεί να γίνει για την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων και την επανεκκίνηση των ιδιωτικών συναλλαγών στη χώρα. Στο κάτω-κάτω, το να έχει κανείς καταθέσεις στην Ελβετία ή τη Γερμανία είναι εξίσου νόμιμο με το να έχει στην Ελλάδα. Κι εγώ ζηλεύω αυτούς τους καταθέτες (η απώλεια των αποταμιεύσεων στα ομόλογα του Δημοσίου αφήνει ένα αίσθημα φθόνου έναντι εκείνων που δεν πιάστηκαν κορόιδα), αλλά το....ελέγχω. (Περί καταθετών εξωτερικού θα μου επιτρέψετε όμως περισσότερα σε επόμενο σχόλιο, Θεού θέλοντος.)

Για το πρώτο, δηλαδή τις πιθανές ποινικές ευθύνες του κ. Παπακωνσταντίνου στην αφαίρεση ονομάτων συγγενών του, η αντίρρησή μου είναι άλλης τάξης. Θεωρώ ότι εμπλεκόμενοι για μία ακόμη φορά σε ποινικές διατάξεις και διαδικασίες, πασχίζοντας με κάθε τρόπο να βρούμε ένα αδίκημα που δεν θα είναι παραγεγραμμένο και στύβοντας το μυαλό μας μήπως επινοήσουμε ένα ακόμη κακούργημα «ελληνικού τύπου», παραμερίζουμε το κρίσιμο που εν προκειμένω είναι η πολιτική αποτίμηση του έργου ενός υπουργού ο οποίος υπήρξε σημαία της κυβέρνησης Παπανδρέου και ψυχή της οικονομικής της πολιτικής.
Το γεγονός ότι, αν ενεχόμασταν εσείς κι εγώ στην φερόμενη αυτή πράξη, θα παραπεμπόμασταν οπωσδήποτε σε κάποιο Πλημμελειοδικείο δεν προεξοφλεί ότι θα είναι από πολιτική άποψη ωφέλιμο να γίνει το ίδιο με έναν πρώην υπουργό, πολλώ μάλλον να αναχθεί η υπόθεση σε κεντρικό θέμα της πολιτικής κοκορομαχίας – συγγνώμη διαλόγου. Αυτό, θα πείτε, είναι άνιση εφαρμογή του ποινικού νόμου. Ε ναι, είναι. Αλλά η εμπλοκή ποινικών διαδικασιών στην πολιτική ζωή έχει ευρύτερες επιπτώσεις, που δεν μπορούμε να μη λαμβάνουμε υπόψη. Και η αποτίμηση των πολιτικών είναι κι αυτή ευρύτερη από το στενό πλαίσιο του ποινικού νόμου.
Για να το πω αλλιώς, αν ο κ. Παπακωνσταντίνου παραπεμφθεί και αθωωθεί, θα είναι και εντάξει από πολιτική άποψη; Αν δεν διέγραψε εκείνος τα ονόματα, θα έχει σβηστεί πολιτικά το γεγονός ότι έλεγε παραδοξολογίες για τη λίστα που ήρθε σε cd, πήδησε σε στικάκι, χάθηκε, βρέθηκε (χωρίς να ξέρουμε ποια καλά παιδιά κράτησαν αντίγραφα) κ.ο.κ; Αν είναι άσχετος με τη διαγραφή των ονομάτων (που απεδείχθησαν τέσσερα και όχι 600, όπως μας είχε πάρει τα' αυτιά ο ΣΥΡΙΖΑ), θα είναι όλα καλά;
Αλλά επιτέλους, ας τη βράσουμε τη λίστα! Στη λίστα εντοπίζεται το πολιτικό αποτύπωμα του κ. Παπακωνσταντίνου ή στο όλο δείγμα γραφής της κυβέρνησης Παπανδρέου στα οικονομικά όπου ο ίδιος ήταν κεντρικό πρόσωπο; Δεν μιλώ μόνο για το ίδιο το μνημόνιο και τις περικοπές, παρότι αυτά έχουν προκαλέσει τη λαϊκή αποστροφή για τον πρώην υπουργό. Σε έναν πολιτικό μπορεί να τύχει να διαχειρισθεί και πόλεμο με θυσίες και καταστροφές απείρως μεγαλύτερες, αλλά η αποτίμηση να είναι θετική. Μιλώ για τις υποσχέσεις με τις οποίες εξελέγη ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου ενώ η κατάσταση ήταν γνωστή και στον ίδιο και στον κ. Παπακωνσταντίνου, για τους άστοχους χειρισμούς και τις ατυχείς δημόσιες τοποθετήσεις, για τα μηδενικά αποτελέσματα στον τομέα των διαρθρωτικών οικονομιών στο Δημόσιο, για την εξοντωτική φορολογία που στραγγάλισε τον ιδιωτικό τομέα – και για την άνεση με την οποία τόσο ο πρώην πρωθυπουργός όσο και ο πρώην υπουργός του δεν βλέπουν τίποτε το λαθεμένο στις δικές τους επιλογές (ο έτερος πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής, βασικός υπεύθυνος για την υπερχρέωση της χώρας, απλώς δεν μιλά...).
Άποψη μου είναι ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου (που είναι παλιός προσωπικός γνωστός) χειρίστηκε εσφαλμένα την κρίση. Ότι, ακόμη και αν η δανειακή ασφυξία του κράτους ήταν αναπόφευκτη, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν προσπάθησε πάντως να την αποτρέψει – για να μην πει κανείς ότι την επέσπευσε. Ο ίδιος ο πρώην υπουργός Οικονομικών (και οι διάδοχοί του, άλλωστε, δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό) λέει ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτε καλύτερο. Δεν ξέρω ποιος έχει δίκαιο, πιστεύω όμως ότι σ' αυτήν την αποτίμηση βρίσκεται το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί – και όχι στις ποινικές διατάξεις για νόθευση εγγράφου...