Ενθουσιάστηκα- μέχρι που με προσγείωσε έτερος φίλος, σοφός από τη ζωή και από 45 χρόνια εργασίας (που δεν γνωρίζει τον ως άνω). Αυτό το κορίτσι, μου είπε, πρέπει να προσέχει και, τουλάχιστον μέχρι να κάτσει ο κουρνιαχτός των τελευταίων μηνών, να μην το πολυλέει. Οι καιροί είναι πονηροί και, όπως τόνισε ο υπουργός ο αδιαλείπτως μαρξιστής από τα 17 του, εχθρικοί προς την αριστεία. Με ανθρωπιστική προσέγγιση, συνέχισε, αυτή η νέα ενδέχεται να παραπεμφθεί σε ψυχολογική εξέταση προκειμένου να διαγνωσθεί αν η αριστεία τής άφησε τραύμα. Αν υιοθετηθεί ριζοσπαστικότερη πολιτική, τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμη χειρότερα: να θεωρηθεί αντικοινωνικό στοιχείο και να κληθεί να παράσχει εξηγήσεις, ίσως με βίαιη προσαγωγή ενώπιον της προέδρου προσωπικά (σ.σ.: μία είναι η πρόεδρος, θα επαναλάβω και σήμερα), που δεν σκέφθηκε (η κοπέλα, όχι η πρόεδρος) ότι η δική της αριστεία τραυματίζει τους άλλους – τους άτυχους, τους ράθυμους, τους στόκους. Να είναι τυχερό το κορίτσι, να την εξετάσει η Ραχήλ. Θα της πει "άσε τα άριστα και γίνε ντίβα" - και μπορεί να σωθεί με βαριά επίπληξη.

Πάγωσα. Άρχισα να λυπάμαι το κορίτσι, να σκέφτομαι κρησφύγετα και πλαστές ταυτότητες – ή έστω την προβολή ενός λάθους. Ναι, αυτή είναι η λύση. Λάθος. Μπερδεύτηκαν οι βαθμολογητές. Πήρε άριστα, αλλά δεν αρίστευσε εκείνη. Απαλλαγή ελλείψει δόλου.

Μετά, όμως, θυμήθηκα τι είχα διαβάσει το πρωί στην εφημερίδα – και την έδειξα στον συνομιλητή μου. Δες, του είπα, τρεις σελίδες υμνητικά ρεπορτάζ για τους αριστεύσαντες. Με συνεντεύξεις, ονόματα και φωτογραφίες τους. Όλα καλά. Ορθώς διαδίδω την επιτυχία της μικρής.

Δεν έχετε καταλάβει τίποτε, μου αντείπε ο φίλος. Αυτά τα παιδιά κινδυνεύουν. Και την εφημερίδα, μεταξύ μας, δεν τη βλέπω καλά. Είναι εκτός εποχής. Ο υπουργός δεν λέγεται Βαμβακάς. Μπαλτάς ονομάζεται.