Απεκαλύφθη όμως και εξορίστηκε εν συνεχεία στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, υπο συνεχή επιτήρηση. Μετά από άκαρπες απεργίες πείνας, με σκοπό την αποκατάσταση του ονόματος του και των πεπραγμένων του από το Κ.Κ.Σ.Ε, αυτοχειριάστηκε το 1973, μη έχοντας πλέον σκοπό ζωής. Άφησε μαλιστα κι επιστολή περί του άκρως αντισοβιετικού εγχειρήματος του (της "αφτοκτονίας") στο γιο του Σήφη.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας (πρώην Πασοκτσής, ένοπλος αγωνιστής, ταμίας της 17ης Νοέμβρη, εκτελεστής, συγγραφεύς και μελισσουργός) εδικάσθη στη πατρίδα. Πήρε την πολιτική ευθύνη των πράξεων του και μαζί της ένδεκα ταξικούς εχθρούς, που τύγχαναν όλως παραδόξως να συγκεντρώνουν και την ιδιότητα του ανθρώπου. Ένα μάλιστα, τον Θάνο Αξαρλιάν, τον ξαναβάπτισε με το ινδιάνικο όνομα "Παράπλευρη απώλεια".

Αιτείται νυν πενθήμερες άδειες και μεταγωγές σε αγροτικές φυλακές, με απώτερη σκέψη την όσο πιο γρήγορη αποφυλάκιση του. Όταν βγει με το καλό, θ' αποκτήσει σκοπό η ζωή του. Θ' ασχοληθεί με τη μελισσοκομία, ακυρώνοντας έτσι εμπράκτως το ιδεολογικό του αφήγημα και το παρελθόν του. Θα ζήσει αυτός καλά κι εμείς καλύτερα.

Ο Ζαχαριάδης έλεγε εις επήκοον και προς χαλύβδωση των συντρόφων του: "Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου, διάβαζε πολύ". Ο Κουφοντίνας δεν φαίνεται να τ' αγαπά το κελί του.