Οι Αχαιοί τον τελευταίο χρόνο του πολέμου συγκεντρώθηκαν μετά από πρόσκληση - τέχνασμα του Αγαμέμνονα για να αποφασίσουν, εάν θα συνέχιζαν την πολιορκία ή θα γύριζαν στη πατρίδα. Ο Θερσίτης τότε με δυνατή φωνή εις επήκοον όλων επιτέθηκε στον Αγαμέμνονα: «Γιε του Ατρέα, πάλι κακιωμένος είσαι; Τι σου λείπει πια; Γεμάτες χαλκό είναι οι σκηνές σου και μέσα σ’ αυτές σε περιμένουν πολλές πανέμορφες γυναίκες, που εμείς οι Αχαιοί σε σένα πρώτο-πρώτο παραδίνουμε, όποτε κυριεύουμε μια πόλη. Έχεις ανάγκη κι από άλλο χρυσάφι, που κάποιος από τους Τρώες θα σου φέρει ως λύτρα για το γιο του, που θα τον έχω αιχμαλωτίσει εγώ ή κάποιος άλλος Αχαιός; Ή μήπως θέλεις κανένα δροσερό κορίτσι, για να σμίγεις γλυκά μαζί του και να το’ χεις χωριστά από τους άλλους μόνο για τον εαυτό σου; Δεν ταιριάζει σε σένα που είσαι άρχοντας να τυραννάς τους Αχαιούς». Κατόπιν εστράφη στους Αχαιούς και τους έβαλε φωτιά: «Κακομοίρηδες Αχαιοί, τρομάρα σας, γυναίκες κι όχι άνδρες είσαστε! Πάμε να γυρίσουμε στην πατρίδα με τα πλοία μας και να αφήσουμε τούτον εδώ στην Τροία να χαίρεται τα τιμητικά του δώρα. Έτσι για να καταλάβει, αν τον βοηθήσαμε ή δεν τον βοηθήσαμε σε τίποτα. Που ξευτέλισε τον Αχιλλέα, άνδρα πολύ καλύτερο από την πάρτη του, αρπάζοντάς του το τιμητικό του δώρο με το έτσι θέλω». Τότε ο Οδυσσέας - πολύτιμο τσιράκι του Αρχιστράτηγου - για πρώτη φορά εγκατέλειψε το πολυμήχανο μυαλό του και με το σκήπτρο του κατάφερε δυνατά κτυπήματα στη πλάτη του Θερσίτη, για να τον κάνει να σωπάσει.

Προς το τέλος του πολέμου ο Αχιλλέας βρέθηκε αντιμέτωπος με τη μασκοφόρο αμαζόνα Πενθεσίλεια και κατόρθωσε να την τραυματίσει θανάσιμα. Πήγε τότε και της έβγαλε τη μάσκα. Η ομορφιά της Πενθεσίλειας τον γέμισε στεναχώρια και εκείνη τη στιγμή ερωτεύτηκε την ετοιμοθάνατη. Ο Θερσίτης, παρών στην δυνατή αυτή στιγμή, δεν κρατήθηκε: «Αχιλλέα δεν ντρέπεσαι που αφήνεις τις σατανικές δυνάμεις να σου προκαλούν θλίψη για μια αξιολύπητη Αμαζόνα της οποίας το πολεμοχαρές πνεύμα το μόνο που μας προκάλεσε ήταν λύπη ; Χα χα, είσαι ερωτοχτυπημένος και η ψυχή σου ποθεί αυτό το πράγμα, σαν να ήταν κάποια γυναίκα άξια για οικογένεια. Τελικά το δόρυ της χτύπησε την καρδιά σου. Συγγνώμη φουκαρά, που είναι τώρα η ανδρεία και η εξυπνάδα σου; Τίποτα δεν είναι περισσότερο καταστροφικό για τους άνδρες από ότι ο πόθος για μια γυναίκα, αυτός γελοιοποιεί ακόμα και σοφούς άνδρες» .Και τότε ο Θερσίτης έμπηξε το κοντάρι του στο μάτι της Πενθεσίλειας. Αυτή ήταν και η τελευταία πράξη της ζωής του. Ο Αχιλλέας, τρελλός από θλίψη, τον σκότωσε με τις γροθιές του.

Εύκολα σήμερα μπορούμε να αναρωτηθούμε. Ένας Θερσίτης δεν υπάρχει στη σύγχρονη πολιτική σκηνή; Η απάντηση είναι όχι. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν Αγαμέμνονες, Οδυσσείς , Αχιλλείς.