Στο συμβούλιο που συγκλήθηκε, ακούστηκαν αμφιβολίες για την αποδοχή του αιτήματος, αλλά οι υποστηρικτές της έγκρισης εισόδου στην επικράτεια είχαν επιχειρήματα. Το ρωμαϊκό κράτος θα μπορούσε να αξιοποιήσει τους μετανάστες ως έποικους γεωργούς, φοροϋποκείμενα και μισθοφόρους στρατιώτες. Από την άλλη ο αυτοκράτορας υποχρεούτο να φροντίσει στο πλαίσιο της χριστιανικής ηθικής, όχι μόνο για το καλό των Ρωμαίων, αλλά όλων των αναξιοπαθούντων ανθρώπων.
Έτσι η άδεια για είσοδο δόθηκε, τα σύνορα άνοιξαν κι οι Γότθοι πέρασαν στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας. Ο Ρωμαίος διοικητής Λουπικίνιος, που επέβλεπε τις διαδικασίες ζήτησε να καταμετρηθούν οι εισερχόμενοι μετανάστες, αλλά το εγχείρημα σύντομα ξέφυγε. Κάθε μέρα πηγαινοέρχονταν τα ποταμόπλοια κι οι σχεδίες στο Δούναβη. Μιλιούνια πέρασαν.
Σύντομα προέκυψαν προβλήματα σίτησης. Οι Ρωμαίοι έμποροι απαιτούσαν πολύ ψηλές τιμές για τα τρόφιμα. Οι αγανακτισμένοι Γότθοι, υπό τον Φριτίγερνο (Fritigern) κατέφυγαν σε λεηλασίες, πυρπολήσεις κι ακολούθησαν αψιμαχίες με τις δυνάμεις της τάξης. Με τους αγανακτισμένους ενώθηκαν ως σύμμαχοι οι συμπατριώτες τους Αλανοί, που δούλευαν ως σκλάβοι στα μεταλλεία. Γότθοι και Αλανοί ενώθηκαν και δημιούργησαν μία ενιαία απειλή.
Ακολούθησαν μάχες. Οι στρατιωτικές δυνάμεις των Ρωμαίων ηττήθηκαν αρχικά στη Μαρκιανούπολη και κατόπιν στις Ιτιές το 377. Τότε ο αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη κλήθηκε εσπευσμένα να ηγηθεί στρατιάς ανάσχεσης των εισβολέων. O Ουάλης (Valens) εκστράτευσε τότε με το στρατό της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το 378 συγκρούστηκαν στην Αδριανούπολη οι δύο αντίπαλες δυνάμεις. Οι Ρωμαίοι συνετρίβησαν κι ο Ουάλης μαζί με τα 2/3 του στρατού του σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης.
Ο διάδοχός του Θεοδόσιος Α' (ο Μέγας) διέθεσε το 382 εκτάσεις στους εισβολείς, οι οποίοι ζούσαν πλέον εντός της αυτοκρατορίας με αυτονομία. Το σύνορο του Δούναβη έμεινε από τότε αφύλακτο κι από εκεί συνέρρεαν στο ρωμαϊκό κράτος διαρκώς νέες ορδές. Το αποτέλεσμα ήταν η εντός ολίγου κατάλυση της δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Η ιστορία κάνει κύκλους, αλλά εμείς δεν πρέπει να ανησυχούμε. Δεν είμαστε αυτοκρατορία. Μια γωνίτσα γης είμαστε, που ψάχνει εναγωνίως στίγμα και ταυτότητα. Κι ως γνωστόν, ότι ψάχνει κανείς βρίσκει. Μόνο που η νέα μας ταυτότητα θα έχει πάνω της χαραγμένα και κάτι γράμματα που διαβάζονται από δεξιά προς τα αριστερά…