Όπως η Ελλάδα έχει αντιληφθεί, μετά από πολλά δάκρυα και θυμούς, οτι χωρίς μία βασική και ολοκληρωτική αναδιάρθρωση του κράτους και της κοινωνίας, δεν υπάρχει ούτε σωτηρία ούτε Αύριο, ετσι και η Ευρωζώνη, παλεύει θέλοντας και μη, με την ολοφάνερη πιά πραγματικότητα οτι ο οργανισμός του Ευρώ δεν δουλεύει όπως εχει ως τώρα σχεδιασθεί.
Και μάλιστα, από ότι φαίνεται, η Ευρωζώνη ειναι πολύ πιό καθυστερημένη στο μάθημά της εν σχέσει με την Ελλάδα, και γιά αυτό η Ελλάδα χρειάζεται να δείξει μεγαλύτερη κατανόηση και υπομονή.
Η Ελλάδα, με πολύ πόνο, οργή και απελπισία μαθαίνει το μάθημά της πολυ πιο γρήγορα απο την Ευρωζώνη, διότι βρίσκεται κάτω από τον βούρδουλα του Μνημονίου. Η Ευρωζώνη, από την άλλη μεριά, εχει τον βούρδουλα των αγορών, που, ευτυχώς η δυστυχώς, δεν έχουν, ακόμα, γίνει τόσο επιτακτικές, όσο το Μνημόνιο προς την Ελλάδα.
Όπως η Ελλάδα βασανίζεται να βρεί μια άκρη και μία σωστή λύση στις εκατοντάδες προβλημάτων που αντιμετωπίζει, ανάμεσα στις χιλιάδες διαφορετικές γνώμες, συνταγές, ανάγκες και απαιτήσεις, που έχουν κυριολεκτικά πλημυρίσει τον εθνικό διάλογο, έτσι και η Ευρωζώνη προσπαθεί, λίγο πολύ στα τυφλά, να βάλει μιά ταξη σε μία κατάσταση πάρα πολύ ακατάστατη και πρωτοφανή, να καθορίσει τι δουλεύει και τι δεν δουλεύει και γιατί, ενώ απεγνωσμένα αναρωτιέται πιό δρόμο να ακολουθήσει, και πως να τον στρώσει.
Και το πιό αστείο στην όλην αυτήν την ιστορἰα είναι, ότι ο αρχηγός της χώρας που ξεκίνησε την κρίση και την κατρακύλα της Ευρωζώνης, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος αναγκάστηκε, σαν πρωθυπουργός της Ελλάδας, να φάει στα μούτρα όλην την κατσάδα και τις δικαιολογημένες βρισιές απο τούς αρχηγούς των άλλων κρατών, από τα Μίντια και όλον τον κόσμο της Υφηλίου, πρωτοστατεί τώρα, σαν ένας από τούς δασκάλους της Ευρωζώνης, υποδεικνύοντας όχι μόνο ποιά είναι τα θέματα και οι καταστασεις που δεν δουλευουν καλά στην συνθήκη της Λισαβώνας, χρησιμοποιώντας φυσικα, το τρομερά εύλογο παράδειγμα της χώρας μας, αλλά είναι επίσης, ο Γ. Παπανδρέου, από τις πιο δυναμικές φωνές στον επερχόμενο ευρωπαικό διάλογο γιά πιθανές διεξόδους στον Λαβύρινθο πού λέγεται Ευρωζώνη.
Ο πολύ δικός μας Θεός Ερμής, των αρχαίων ημών προγόνων, Θεός της Επικοινωνίας (βλέπε τα ψέματα του κρατικού προϋπολογισμού ), και προστάτης του Εμπορίου (που στην Ελλαδα είναι μόνο εισαγωγικό, με υψηλότοκα δανεικά), και της Μπαγαποντιάς (εκεί είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές), θα πρέπει να μας κοιτάει όλους από ψηλά, σε όποια γωνιά του Ολύμπου και να βρίσκεται, και σίγουρα θα μας χαμογελά, και σε εμάς και στην Ευρωζώνη, γιατί ο Μπαγαπόντης, (Ο Καριαγκιόζης) και ο Έμπορας (Ο διεθνής ¨Ελληνας), ποτέ δεν τα βάζουν κάτω, και ποτέ δεν χάνονται...