Μία παρόμοια εκδοχή θα είχε διπλό αρνητικό αποτέλεσμα. Από την μία μεριά, δεν θα βοηθούσε αρκετά την Ελλάδα να πείσει τις αγορές για την υγεία της οικονομίας της, και αργά η γρήγορα η Ελλάδα θα έπρεπε να χρεοκοπήσει, παρ όλα αυτά. Από την άλλη μεριά, το βάρος μίας ελεγχομένης χρεοκοπίας προσεχώς, θα έδινε αφορμή στο ευρωσκεπτικό κόμμα της Φινλανδίας να απαιτήσει υπερβολικό κόστος για μία διάσωση της Πορτογαλίας, και μέσα σε ένα ευρωπαϊκό κλίμα επιβαρυμένο με χρεοκοπίες, το ακροδεξιό κόμμα της Γαλλίας, μπορεί να κέρδιζε τις επόμενες προεδρικές εκλογές, το οποίο θα κατέστρεφε την γαλλογερμανική συμμαχία για την προώθηση του ευρώ.

Αντίθετα, συμβουλεύει να στηριχθεί η ελληνική οικονομία, ακόμα δύο χρόνια, συνεχίζοντας τα αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα, έως ότου ο ελληνικός ισολογισμός να δείχνει πρωτογενές πλεόνασμα, ενώ συγχρόνως οι ευρωπαϊκές τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΚΤ, προχωρούν σε μία σοβαρή ανακεφαλαίωση, έτσι ώστε να είναι καλά προετοιμασμένες για μία ελεγμένη χρεοκοπία της Ελλάδας. Το χρηματικό κόστος της ελληνικής χρεοκοπίας θα είναι παρόμοιο, για την Ευρώπη, είτε η χρεοκοπία λάβει χώρα τώρα η αργότερα, αλλά η μεγάλη διαφορά είναι, κατά την γνώμη του, ότι, μία καλύτερα προετοιμασμένη Ευρώπη, σε δύο χρόνια, θα είναι σε πολύ καλύτερη θέση να ελέγξει πιο αποτελεσματικά οποιαδήποτε επακόλουθα τυχόν διαμορφωθούν από μία σημαντική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.