Αυτά τα ολίγα από τον πολιτικό, ο οποίος κατά την διάρκεια της κυβέρνησης του, υπέθαλψε υπό την πρωθυπουργία του, δύο εξέχοντα, ηγετικά μέλη του κόμματός του, τους δύο υπουργούς οικονομικών, τον Παπακωνσταντίνου και τον Βενιζέλο, στο πολύπλοκο καταχώνιασμα της λίστας Λαγκάρντ, επί δύο σχεδόν χρόνια. Περίοδο κατά την οποίαν, και η Τρόικα φώναζε εναντίον της φοροδιαφυγής των πλουσιότερων ελλήνων, και η κυβέρνηση του Γιωργάκη, κατέστρεφε την ελληνική οικονομία με την άδικη φορολογία των αθώων θυμάτων, και την εξουθενωτική μείωση των αποδοχών του μισθωτού και συνταξιούχου ελληνικού λαού, για να δημιουργήσει τα έσοδα που αρνιόταν να βρει από την ανύπαρκτη πάταξη της φοροδιαφυγής.
Η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ, της οποίας μόλις έσκασε ένα τεράστιο σπυρί, που όμως δεν νομίζω ότι θα είναι το τελευταίο, όπως εύχεται και αγωνιά να εξασφαλίσει η επισφαλής τρικομματική κυβέρνηση, ζωγραφίζει μόνο μία από τις πολλές κορυφές του τεράστιου παγόβουνου του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου. Το τωρινό σπυρί που έσκασε, μετά από σχεδόν εξάμηνη κυβερνητική «προετοιμασία» θα έλεγε κανείς, (η καινούργια λίστα από την Γαλλία κατάφερε να καθυστερήσει την άφιξή της στην χώρα αφού η κυβέρνηση είχε πάρει την ανάσα της πρώτης δόσης), είναι οι πράγματι καταιγιστικές ενδείξεις ενοχής εναντίον του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Αλλά αυτό το σπυρί είναι μόνο ένα σπυρί, δεν είναι η νόσος, η πανδημική νόσος της ελληνικής φοροδιαφυγής.
Για να προσπαθήσει κανείς να ερευνήσει το θέμα της λίστας Λαγκάρντ, πρέπει, κατά το αγγλοσαξονικό ρητό, «να ακολουθήσει το χρήμα», ή, φυσικά στην προκειμένη περίπτωση, την έλλειψη του χρήματος. Δηλαδή, στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, το μονοπάτι της έρευνας για τους ενόχους, και τους χρηματικά και πολιτικά βολευόμενους, οδηγεί όχι στα λεφτά, αλλά στα λεφτά που ΔΕΝ ΕΙΣΈΠΡΑΞΕ το κράτος, από την ενδεχόμενη φοροδιαφυγή των μεγαλοκαταθετών, από την στιγμή που ο κ. Παπακωνσταντίνου παρέλαβε την λίστα των περίπου 2000 ονομάτων.
Όταν λοιπόν ακολουθήσει κανείς αυτό το μονοπάτι των άφαντων χρημάτων, παρατηρεί κανείς, χωρίς να είναι Σέρλοκ Χόλμς ή αστρολόγος, ότι πάνω από δύο χρόνια από την παραλαβή της λίστας, η μη πάταξη της ενδεχόμενης φοροδιαφυγής των δύο χιλιάδων αυτών μεγαλοκαταθετών, επετεύχθη μέσω δύο κυρίων διαδικασιών. Η πρώτη διαδικασία, η πλέον μακροχρόνια, και η αρχική, ήταν η μη χρησιμοποίηση παρά το καταχώνιασμα της λίστας από τα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, και των άμοιρων μισθωτών και συνταξιούχων φορολογούμενων, από τον Οκτώβριο του 2010, από την στιγμή που ο κ. Παπακωνσταντίνου παρέλαβε την λίστα, σαν υπουργός οικονομικών της αρχικής κυβέρνησης Παπανδρέου, έως το τέλος καλοκαιριού του 2012, όταν ο κ. Βενιζέλος, αφού απέφευγε επί ένα χρόνο να αναφερθεί, να ανακοινώσει, η καν να παραδεχθεί την ύπαρξη της λίστας, «θυμήθηκε» ότι είχε μεταφέρει ένα αντίγραφό της στο σπίτι του, μετά το τέλος της θητείας του σαν υπουργός οικονομικών των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου.
Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος έχει το περασμένο χρόνο προσφέρει στον ελληνικό λαό πολλαπλές και ιδιαίτερα αντιφατικές αναφορές περί του τι έκανε με την λίστα, λέγοντας ότι συμφώνησε με τον αρχηγό του ΣΔΟΕ, τον κ. Διώτη, ότι νομικά η λίστα δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, την ίδια στιγμή που υποστηρίζει, τώρα, ότι ο κ. Διώτης είχε καθήκον να την χρησιμοποιήσει, αντιφατικές αναφορές εάν είχε διαβάσει την λίστα, ισχυριζόμενος ότι δεν την είχε ανοίξει, αλλά, από την άλλη μεριά, είχε δει τη λίστα τυπωμένη σε μερικές σελίδες και οργανωμένη σύμφωνα με τις θρησκείες των καταθετών, και οι οποίες σελίδες «χάθηκαν», και αντιφατικές αναφορές σχετικά με το ότι δεν είχε παρακολουθήσει την τύχη της λίστας, μετά από την πρωταρχική συνάντηση που είχε με τον κ. Διώτη, αλλά παρά όλα αυτά, κάπως θυμήθηκε να την πάρει σπίτι του όταν έπαψε να είναι μέλος της κυβέρνησης, αλλά επίσης παρά όλα αυτά, επέλεξε να μην την παραδώσει στον επόμενο υπουργό οικονομικών, που τον διαδέχθηκε, ούτε καν να του δώσει αναφορά, μάλλον διότι η λίστα ήταν «παράνομη», και ένεκα τούτου «άτυπη», και άρα έπρεπε να τον ακολουθήσει στην ιδιωτική του ζωή.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα, πολλά εκατομμύρια ευρώ, εάν όχι δισεκατομμύρια, θα είχαν εισπραχθεί από το ελληνικό κράτος, εάν η κυβέρνηση του Γιωργάκη Παπανδρέου, του πολιτικού που τα θέλει «όλα στο φως», είχε κάνει τα απλά, νόμιμα πράγματα που κάνανε όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες με τις δικές τους λίστες Λαγκάρντ, και που μόλις τώρα εξήγγειλε ο τωρινός υπουργός οικονομικών, κ. Στουρνάρας. Το τετράγωνο Παπακωνσταντίνου, Καπελέρη, Διώτη και Βενιζέλου, υπό την προστασία της «ηγεσίας» του απίθανου Γιωργάκη, αντιθέτως, φρόντισαν να μπερδέψουν και ζαλίσουν την διαδικασία γύρω από την λίστα τόσο καλά, ώστε αυτή να μείνει όχι μόνο ανεκμετάλλευτη επί δύο χρόνια, αλλά και μυστική. Τόσο μυστική, ώστε όταν ο κ. Τσίπρας κατέθεσε γραπτή ερώτηση περί της ύπαρξης της στην Βουλή πριν ένα χρόνο, ο κ. Βενιζέλος, σαν υπουργός της κυβέρνησης Παπαδήμου, να αποπειραθεί να αποφύγει οιαδήποτε απάντηση στην ερώτηση. Αυτά τα ολίγα περί υπευθυνότητας υπουργών, και αποτελεσματικότητας του ελληνικού κρατισμού.
Αλλά ένα από τα πιο αποτελεσματικότερα χαρακτηριστικά του διεφθαρμένου ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι η διαχρονική του ικανότητα να συγχέει και εμπράκτως αλλά, κυρίως, και στην γνώμη της κοινωνίας και των ελλήνων ψηφοφόρων, την ανικανότητα του συστήματος με την δόλια υπεξαίρεση του δημοσίου συμφέροντος, από κάθε κρατικό μέλος, από τα πιο υψηλά έως στα πιο χαμηλά. Σαν παράδειγμα θα αναφερθώ σε προσωπικό διάλογο που είχα με ένα φιλικό μου, και επιφανέστατο μέλος της ελληνικής δημοσιογραφίας, που προσπάθησε να με πείσει ότι η μόνη ενοχή του κ. Βενιζέλου γύρω από την λίστα αποτελεί απλά μία «κακή διαχείριση».
Και αυτή η σύγχυση της πανδημικής κρατικής ανικανότητας με την εξίσου πανδημική υπεξαίρεση του δημοσίου συμφέροντος είναι αποτελεσματική διότι και τα δύο σκέλη είναι ακριβώς πανδημικά. Συμβαίνουν και λαμβάνουν χώρα μέσα στον ελληνικό κρατισμό, όλη την ώρα και εσαεί. Και ο άμοιρος και λίαν χαζός Έλλην ψηφοφόρος κουράζεται, βαριέται να ξεχωρίσει τι είναι ανικανότητα και τι είναι διαφθορά, και καταλήγει να τα ρίχνει όλα στην ανικανότητα, διότι με αυτήν την δικαιολογία γίνεται ο διεφθαρμένος δημόσιος υπάλληλος και πολιτικός, ο χαζός της υποθέσεως, και ο ψηφοφόρος εισπράττει για τον εαυτό του, την δήθεν εξυπνάδα του. Διότι αντιθέτως, εάν αναγκαστεί να παραδεχθεί ο έλληνας ψηφοφόρος, ότι από τον πρώτο έως τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο και από τον πρώτο έως το τελευταίο πολιτικό, τον κατακλέβουν, τότε πιστοποιείται, ακράδαντα, ότι ο μέγας ηλίθιος της όλης υπόθεσης είναι ο ελληνικός λαός, και όχι τα μέλη του ελληνικού κρατισμού.
Η δεύτερη, ύστερη και συνεχιζόμενη διαδικασία στέρησης του ελληνικού δημοσίου από κάθε φορολογικό έσοδο από την λίστα Λαγκάρντ, βρίσκεται υπό την άριστη σκηνοθεσία και παραγωγή της τωρινής τρικομματικής κυβέρνησης. Εδώ και μισό χρόνο, σχεδόν, όλη η ενέργεια της κυβέρνησης έχει εστιάσει στην «διασταύρωση» της αρχικής λίστας Λαγκάρντ, που παρέλαβε ο κ. Παπακωνσταντίνου, με μία τωρινή λίστα, που εδώ και πολλούς μήνες προσπαθούμε να παραλάβουμε από την Γαλλία. Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος ήταν από τους πρώτους που άρχισε να αναρωτιέται δημοσίως εάν η λίστα είχε μείνει αναλλοίωτη αφού είχε περάσει από τόσα χέρια. Ποιος ξέρει γιατί χρειάστηκαν αρκετοί μήνες, να μας παραδώσει η Γαλλία ένα απλό αντίγραφό. Ίσως, σαν τον δικό μας τον πρώην υπουργό των οικονομικών, και η κα. Λαγκάρντ να ξεχάστηκε και να πήρε την λίστα μαζί της στο σπίτι της στην Ουάσιγκτον, όταν έγινε αρχηγός του ΔΝΤ.
Ο πρωθυπουργός μας, ο κ. Σαμαράς, ο οποίος δικαίως και αποτελεσματικά, φαίνεται να είναι διατεθειμένος να κόβει κεφάλια σε όσα μέλη της κυβέρνησης του δεν βιάζονται να πραγματοποιήσουν τους στόχους της κυβέρνησης και της Τρόικας, φαίνεται ότι ξεχάστηκε, παρέβλεψε, και αμέλησε να διατάξει και να επιβάλει παρόμοια σπουδή στην αποκόμιση φορολογικών εσόδων από τις δύο χιλιάδες μεγαλοκαταθέτες, και ενδεχόμενους μεγαλοφοροδιαφυγάδες της λίστας Λαγκάρντ. Αλλά αντί αυτού, με την μεγάλη σπουδή των τριών και μηνών, κατάφερε ο κ. Στουρνάρας να μας φέρει την φρέσκια λίστα.
Και τι μας παρέδωσε η τωρινή λίστα Λαγκάρντ; Το ενδεχομένως τεράστιο σκάνδαλο της εξαφάνισης τεσσάρων ονομάτων, συγγενικών προσώπων του κ. Παπακωνσταντίνου, και το παράλληλα άμεσο ξελάφρωμα της κυβερνητικής αγωνίας για την συμμετοχή ή όχι του κ. Βενιζέλου στην συνυπευθυνότητα για τη απόκρυψη της λίστας και την μη χρησιμοποίηση της. Η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, και ο κ. Βενιζέλος, πρώτος και καλύτερος, πήραν μία βαθιά ανάσα ανακούφισης. Και όπως παρατήρησε ο ενοποιημένος κ. Παπακωνσταντίνου, ο κ. Βενιζέλος ήταν πρώτος και καλύτερος στην καταδίκη του προκατόχου του στην ζωή της λίστας, και στην απογραφή του από το κόμμα του οποίου είναι αρχηγός.
Δεν μπορεί κανείς όμως να παραβλέψει ότι η έρευνά μας, που στοχεύει να παρακολουθεί το χρήμα, η την έλλειψη αυτού, παρατηρεί ότι το τεράστιο «σκάνδαλο Παπακωνσταντίνου», προσφέρει, ακόμα και τώρα, μάλλον ψίχουλα στο ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ενδεχόμενη φοροδιαφυγή από έσοδα ύψους μόλις ενός εκατομμυρίου ευρώ, από τον ένα από τους τρείς εξαφανισμένους λογαριασμούς, και έστω, ίσως και μία ενδεχόμενη, αλλά ίσως απίθανη περίπτωση ξεπουλήματος χρήματος, από την περίεργη υπόθεση του λογαριασμού που άνοιξε και έκλεισε μέσα σε μία μέρα, αλλά η οποία υπόθεση ίσως να έχει μία απλή και αθώα εξήγηση. Πολύς σαματάς για το τίποτα, θα έλεγε και ο Σαίηκσπηρ... Από την άλλη μεριά, το να τιμωρηθεί ένας οποιοσδήποτε υψηλός αξιωματούχος του ελληνικού πολιτικού συστήματος για οιονδήποτε παράστημα κατά του δημοσίου συμφέροντας, σίγουρα αποτελεί ένα κοσμοϊστορικό γεγονός για αυτήν την χώρα.
Αλλά για σταθείτε! Η έρευνά μας για το μεγάλο χρήμα, η μάλλον για την έλλειψη του μεγάλου χρήματος, μας δείχνει ότι το «τεράστιο» σκάνδαλο Παπακωνσταντίνου, που φαίνεται έτοιμο, και σχεδόν άριστα σχεδιασμένο να υπερφορτώσει τα ελληνικά ΜΜΕ, την Βουλή, το πολιτικό σύστημα, και την ελληνική δικαιοσύνη για πολλούς μήνες, εάν όχι χρόνια, θα έχει και ένα άλλο, πολύ σημαντικό, «παράπλευρο» αποτέλεσμα, θα τραβήξει την προσοχή του ελληνικού λαού από τα υπόλοιπα 2059 ονόματα μεγαλοκαταθετών, και ενδεχομένων φοροδιαφυγάδων και τα δισεκατομμύρια που ίσως χρωστάνε στο ελληνικό δημόσιο.
Είναι παράτολμο ή παρανοϊκό να εικάσει κανείς ότι η τρικομματική κυβέρνηση θα προσπαθήσει με κάθε μέσο στην διάθεσή της, (βλέπε ελληνικά ΜΜΕ), να εστιάσει την μαυρίλα της λίστας πάνω στο ονοματεπώνυμο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, όπως ό ίδιος κατηγορεί, για να ελαφρύνει και να απαλλάξει τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ από κάθε κατηγορία η πίεση γύρω από την όλη ιστορία; Τα ΜΜΕ ήδη ανακοινώνουν την σημαντική ανακούφιση που διέπει την Ιπποκράτους αλλά και το Μαξίμου. Ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, ότι ο κ. Στουρνάρας, αντίθετα από κάθε άλλο προκάτοχό του, θα θέσει σε πράξη και θα φέρει αποτελέσματα σε αυτά που έσπευσε να διαλαλήσει. Την πάταξη της ενδεχόμενης φοροδιαφυγής των μεγαλοκαταθετών, και όχι μόνο, και την άρνηση κάθε αμνηστίας.
Και ο ελληνικό λαός, αυτός ο εξυπνάκιας, που όλα τα ξέρει και όλα τα καταλαβαίνει, ίσως κάνει ακόμα κάνα δύο χρόνια με τον άρτο και το θέαμα που πρόθυμα θα του προσφέρει το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο και η ελληνική δικαιοσύνη, γύρω από το «φρικαλέο» σκάνδαλο Παπακωνσταντίνου, για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια φόρων από τα υπόλοιπα ονόματα της λίστας, θα συνεχίσουν να διαφεύγουν την προσοχή της ελληνικής κυβέρνησης, των ελληνικών ΜΜΕ (εκτός του καναλιού ΑΛΦΑ), και του άμοιρου, αλλά «πανέξυπνου» ελληνικού λαού.
Αλλά αφού ο Γιωργάκης διέταξε «ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ», η Ελλάδα δεν έχει να φοβάται τίποτα...