Η άρνηση της, συνεχίζοντας τα λαμπρά παραδείγματα προηγουμένων κυβερνήσεων, να δαμάσει την φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου, όπου και υπάρχει το πολύ και άμεσο ψαχνό, παραμένει ακλόνητη και αποδεικνύεται από δύο στοιχεία. 1). Το περασμένο χρόνο πραγματοποίησε, σύμφωνα με την Τρόικα, 0,5 % του προγραμματισμένου όγκου εσόδων από μεγαλοκαταθέτες. (Μιλάμε δηλαδή, για μισό τοις εκατό!!!). 2). Ο διευθυντής του προγράμματος που έχει αναλάβει την διερεύνηση των πέντε λιστών μεγαλοκαταθετών του εξωτερικού, η μία από τις οποίες περιλαμβάνει 54.000 ονόματα, ζήτησε, πριν μήνες, 100 υπαλλήλους για να στελεχώσει το πρόγραμμά του, και έλαβε πρόσφατα, από τον υπουργείο του κ. Στουρνάρα, δύο! (αριθμός 2!!!)
Αλλά τι άλλο να περιμένει κανείς από μία κυβέρνηση, της οποίας ο ακρογωνιαίος λίθος της υποστήριξης της, όπως αυτοεπαινείται και αυτοδιαφημίζεται, ο κ. Βενιζέλος, έχει τέτοιο φετίχ με λίστες μεγαλοκαταθετών, που την μία και μόνη που βρήκε στο δρόμο του, στις προηγούμενες κυβερνητικές του υποστάσεις, την αγάπησε τόσο, του δημιουργήθηκε τέτοιο πάθος ακράτητο για τα λαχταριστά δύο χιλιάδες ονόματά της, που την καταχώνιασε στο γραφείο του επί 14 μήνες, και δεν έλεγε να την μοιραστεί με κανέναν άλλο! Μπας και του την φάνε.
Νομίζω να είναι αυτονόητη η συνοχή των τριών εννοιών του τίτλου του σημερινού άρθρου. Εν αρχή είναι η κεφαλαιοκρατία. Αυτή η έννοια σημαίνει ότι το μεγάλο κεφάλαιο στις μυριάδες μορφές του, εξουσιάζει πλήρως το πολιτικό σύστημα μίας χώρας. Αυτή η κατάσταση δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της Ελλάδας. Κάθε άλλο. Αυτό που είναι σχεδόν αποκλειστικό στην χώρας μας, είναι ότι σε αυτήν την συγκυρία, είναι η πρώτη χώρα μετά την Συρία, ίσως, και την Αίγυπτο, και η πρώτη χώρα μέσα στην Ευρώπη του Μεγάλου Ονείρου, που κινδυνεύει να καταποντιστεί σε μία χαοτική αναρχία.
Η δεύτερη έννοια της φαυλοκρατίας, επίσης δεν γεννήθηκε στην χώρα, αλλά σίγουρα, η Ελλάδα έχει διαπλάσει μία ξεχωριστή γκάμα αυτής της έννοιας, την έχει διαμορφώσει και υλοποιήσει με μία ξεχωριστή ιδιαιτερότητα, που είναι άκρως αποτελεσματική, και άκρως ελληνική. Θα μπορούσε κανείς να την κάνει φίρμα και να την εξάγει για να υποστηρίξει τον εθνικό ισολογισμό τρεχουσών πληρωμών. Αντί αυτού, όπως έχω συζητήσει σε παλαιότερο άρθρο μου, η Ελλάδα έχει κάνει πατέντα και εξάγει με μεγάλη επιτυχία, την θανάσιμη αντίδραση στην φαυλοκρατία μας, που είναι η Χρυσή Αυγή.
Το ανεπανάληπτο ελληνικό μείγμα φαυλοκρατίας, όπως έχω συζητήσει σε άλλο άρθρο, η καταπληκτική συνταγή, έχει δύο μέρη, σε ίσο βαθμό. Συνδέει, συγχέει, ανακατεύει δύο στοιχεία, 1) την νομοθετική ηλιθιότητα και το μικροκομματισμό που συντελούν σε μία γραφειοκρατική ανικανότητα, και 2) την εγκληματική λήστευση του έθνους, με διαβολική εκμετάλλευση του λαβύρινθου του ελληνικού κρατισμού. Το αποτέλεσμα είναι ότι το ελληνικό φαυλοκρατικό σύστημα ποτέ δεν αφήνει τον αντικειμενικό παρατηρητή να διακρίνει τι είναι καθαρή ανικανότητα και τι είναι καθαρή διαφθορά και ληστεία.
Το τραγικό αποτέλεσμα αυτού του διαβολικού μείγματος είναι ότι ο κουτοπόνηρος Έλληνας ψηφοφόρος, συνεχώς αποφασίζει ότι η δυσλειτουργία του ελληνικού κρατισμού έχει πιο πολύ σχέση με την ανικανότητα παρά με την διαφθορά. Ενώ ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Η ελληνική γκάμα απόλυτης διαφθοράς είναι τόσο εκπληκτικά αποτελεσματική, ακριβώς διότι καταφέρνει πάντα να εμφανίζεται σαν ανικανότητα. Και έτσι ο κουτοπόνηρος Έλληνας, που αρέσκεται να φαντάζεται πονηρός, όταν στην πραγματικότητα είναι θεόχαζος, αρέσκεται να βλέπει ένα κράτος ανίκανο, παρά ένα κράτος που τον κατακλέβει και τον καταπιέζει.
Και ένα από τα βλαστάρια αυτών των δύο εννοιών και εθνικών καταστάσεων στην χώρα, είναι η φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου, σε όλες της τις μορφές, συμπεριλαμβανομένης των δισεκατομμυρίων απλήρωτων ασφαλιστικών εισφορών των διαφόρων επιχειρήσεων, που έχουν καταποντίσει τους προϋπολογισμούς των ασφαλιστικών ταμείων, και που απειλούν, ακόμα μία φορά, μία περαιτέρω, (και όχι τη τελευταία), καθίζηση των συντάξεων.
Και ο Θεός βοηθός, και να δούμε πότε θα βάλει το χέρι της η Παναγιά της Τήνου...