Δύο είναι οι βασικοί λόγοι για αυτή την καταστροφική διαδικασία, που κρατάει από την αρχή της κρίσης. Ο πρώτος και κυριότερος είναι ότι η Γερμανία ηγεμονεύει την τύχη του ευρώ, με πρωταρχικά εθνοκεντρικές κερδοσκοπικές προτεραιότητες. Ο δεύτερος και συμπληρωματικός λόγος, είναι ότι οι κυβερνήσεις των υπολοίπων κρατών του ευρώ, και ειδικά της Περιφέρειας, αλλά και της εγκληματικά διπλοπρόσωπης Γαλλίας, από την αρχή της κρίσης δείχνουν ανίκανες και απρόθυμες να πούνε όχι στην Γερμανία και στην νεοφιλελεύθερη και εθνοκεντρική της κυριαρχία.
Έτσι λοιπόν μπήκαμε αυτό το Σαββατοκύριακο σε μία βαθύτερη κρίση της Ευρωζώνης, που προκάλεσε η γενικότερη συνταγή «διάσωσης» της Κύπρου, που εκβιάστηκε μέσα σε δέκα ώρες της τελευταίας συνεδρίασης των ευρωζωνικών υπουργών οικονομίας, και ειδικότερα η καρκινογόνα επιλογή να καταστρέψουν την αξιοπιστία των κυπριακών αλλά και όλων των ευρωζωνικών τραπεζών με την αρπαγή 7% των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, από 100.000 ευρώ και κάτω. Η παραβίαση αυτή της ευρωζωνικής ασφάλισης όλων των καταθέσεων πολιτών έως και 100.000 ευρώ, που υπήρχε από το 2008, καταδικάστηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των διεθνών αναλυτών, εξαγρίωσε, δικαιολογημένα τον κυπριακό λαό, και αναστάτωσε την παγκόσμια επενδυτική και χρηματοπιστωτική αγορά κατεβάζοντας το ευρώ κατά 1%. Και αυτή είναι η αρχή.
Αλλά ας πιάσουμε πρώτα την ανάλυση, από τον τρόπο που πραγματοποιήθηκε αυτή η καταστροφική επιλογή. Κατά τις μαρτυρίες πολλών διεθνών ΜΜΕ, αλλά και της κυπριακής κυβέρνησης, η Γερμανία, ως συνήθως, προσήλθε στην συνεδρίαση των υπουργών οικονομικών με ένα στημένο εκβιασμό. Η εκβιαστική αυτή διαδικασία ήταν εναντίον της κυπριακής αντιπροσωπείας, αλλά, βαθύτερα, εναντίον του κυπριακού λαού. Το στήσιμο αυτού του εκβιασμού είχε αρχίσει πριν πολλούς μήνες, όταν αποφάσισε η Γερμανία να μην κάνει συμφωνία με την προηγούμενη κυβέρνηση της Κύπρου, παρά να περιμένει την εκλογή της επόμενης. Αυτή η επιλογή εξυπηρετούσε δύο σκοπούς. Ο πρώτος ήταν να μην αποδεχθεί τις αιτήσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά, η δεύτερη ήταν και η πιο διαβολική, διότι καθυστερώντας την λύση της κυπριακής κρίσης ρευστότητας, έφερε την κυπριακή οικονομία προ του χείλους της άτακτης χρεοκοπίας. Και για αυτό και οι ευρωζωνικές συνεδριάσεις προγραμματίστηκαν πριν από το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, για να έχει ο Κυπριακός λαός λίγες ώρες παραπάνω να συνέλθει από το τεράστιο σοκ. Τι ευαισθησία...
Αυτή η συγκυρία και αυτή η συνηθισμένη πολιτική στρατηγική της Γερμανίας, η οποία αποσιωπάται, συνήθως, από τα ευθυγραμμισμένα ΜΜΕ σε όλη την Ευρωζώνη, είναι ένα από τα πιο καρκινογόνα προβλήματα του κοινού νομίσματος, όπως αυτό διοικείται από την Γερμανία, και ειδικά από την νεοφιλελεύθερη αυτοκράτειρα Μέρκελ. Αυτή η διαδικασία, συνηθίζει, σιγά σιγά, τους λαούς της Ευρωζώνης στην σκληρή πραγματικότητα ότι οι σχέσεις και οι συμφωνίες που πραγματοποιούνται μεταξύ ενός εκάστοτε λαού με την κυβέρνηση που έχει εκλέξει, δεν έχουν ουδεμία υπόσταση, ουδέν βάρος, ουδεμία αξία, όταν η αντιπροσωπεία της κυβέρνησης τους, είτε ο ηγέτης της χώρας, είτε ο υπουργός οικονομικών, καθίσει στο τραπέζι με τους άλλους ευρωζωνικούς «εταίρους», και ακούσει στην συνεδρίαση των υπουργών ή των ηγετών, τι έχει αποφασίσει η Γερμανία για την τύχη της χώρας του.
Οι «εταίροι» στην εκάστοτε ευρωζωνική συνεδρίαση, δηλαδή τα υπόλοιπα κράτη, πλην της Γερμανίας, και της άμοιρης χώρας, η οποία τυχαίνει να προσέρχεται στην συνεδρίαση ζητώντας βοήθεια, δεν είναι πραγματικοί εταίροι και δεν τους αξίζει καν το όνομα «εταίροι», γιατί στην πραγματικότητα είναι όλοι τους «τσιράκια» της γερμανικής κυριαρχίας. Και όσο ακόμα διάστημα συνεχίζουν τα υπόλοιπα 16 κράτη να συμπεριφέρονται σαν γερμανικά «τσιράκια», τόσο η ευρωζωνική κρίση θα βαθύνει όλο και περισσότερο, μέχρι διάλυσης του κοινού νομίσματος, τακτικά ή άτακτα. Και ας λέει ότι θέλει ο δυστυχής ο Ντράγκι, προσπαθώντας να αντισταθεί στην καταστροφική πολιτική της Γερμανίας. Αργά η γρήγορα, σαν τον ρωμαίο καίσαρα, θα φανεί ότι είναι γυμνός, η σαν το Μάγο του ΟΖ, θα φανερωθεί ότι είναι απόλυτα ανίσχυρος, εγκλωβισμένος μέσα στην γερμανική ιδεολογία και εθνοκεντρική κερδοσκοπία.
Αυτή είναι μία πολύ πρόχειρη, αλλά έγκυρη περιγραφή της διάλυσης κάθε δημοκρατικής έννοιας στον χώρο της ευρωζωνικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ακόμα οι λαοί των διαφόρων κρατών ανακαλύπτουν σιγά σιγά αυτή την πραγματικότητα και η αντίσταση θεριεύει σιγά, αλλά σταθερά. Ακόμα οι λαοί της περιφέρειας δεν έχουν ξυπνήσει πλήρως από την ονειρική ευρωζωνική φούσκα, που τους παρείχε η πρώτη δεκαετία του ευρώ με την πλαστική ευημερία της γερμανικής πιστωτικής κάρτας. Αλλά η Γερμανία παίρνει σιγά σιγά, πίσω όλα αυτά τα λεφτά, και με επιτόκιο, και άλλη προοπτική δεν υπάρχει, ή τουλάχιστον δεν βρίσκουν οι διάφορες κυβερνήσεις των αδυνάμων κρατών, που με τον ένα η τον άλλο τρόπο υποκύπτουν και ευθυγραμμίζονται με τις διαταγές της γερμανικής αυτοκρατορίας.
Το παράδειγμα της κυπριακής κυβέρνησης την περασμένη εβδομάδα τα λέει όλα. Ο πρόεδρος της Κύπρου, μετά την συνεδρίαση των ηγετών, είχε μία σύντομη συνομιλία με την Μέρκελ, όπου υποτίθεται ότι συμφωνήσαν σε μία βασική λύση του κυπριακού προβλήματος, και μετά η Μέρκελ τον παρέπεμψε στην συνεδρίαση των υπουργών της Οικονομίας, για την επεξεργασία των λεπτομερειών. Αλλά στο Eurogroup, ο Σόιμπλε ξάφνιασε τον κύπριο υπουργό εξωτερικών με μία εντελώς διαφορετική και άκρως εκβιαστική διαταγή. Η εκβιαστική συγκυρία πραγματοποιήθηκε με την πλήρη συνεργασία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία υποτίθεται είναι ανεξάρτητη της πολιτικής. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, η ΕΚΤ, σε συνεργασία με το ΔΝΤ και την Γερμανική κυβέρνηση, είχε καταστρώσει την εκβιαστική απειλή μίας άτακτης χρεωκοπίας, για την Κύπρο, εάν δεν συμφωνούσε στο πρόγραμμα.
Συγκεκριμένα, στην μέση της συνεδρίασης, και ενώ η κυπριακή αντιπροσωπεία αντιστεκότανε στην επιλογή να αρπάξει λεφτά από τους καταθέτες των τραπεζών της, ο κ. Ασμούσεν, ο γερμανός πολιτικός αντιπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που συμμετείχε στην συνεδρίαση, πήρε στο κινητό του τηλέφωνο τον κ. Ντράγκι, τον «ανεξάρτητο» πρόεδρο της ΕΚΤ, και του ζήτησε να διαβεβαιώσει στον κύπριο υπουργό εξωτερικών ότι εάν η Κύπρος δεν συμφωνούσε με το γερμανικό πρόγραμμα «διάσωσης», τότε την επόμενη μέρα που θα ανοίγανε οι κυπριακές τράπεζες, την Τρίτη, η ΕΚΤ θα σταματούσε να παρέχει ρευστότητα επείγουσας ανάγκης, στην Λαική τράπεζα, μία από τις δύο μεγάλες τράπεζες της Νήσου. Με αποτέλεσμα η Λαϊκή να καταρρεύσει και να πάρει μαζί της και την άλλη μεγάλη τράπεζα της Κύπρου. Και μετά το Χάος.
Τέτοια εκβιαστικά θρίλερ τα έχουμε συνηθίσει από τις απειράριθμες αμερικανικές ταινίες περί της θρυλικής αμερικανικής Μαφίας. Πασίγνωστο είναι το ρητό, «Θα σου κάνω μία πρόταση, που δεν θα μπορέσεις να αρνηθείς» . Αυτή ακριβώς η εκβιαστική διαδικασία συντελέστηκε κατά γράμμα στο τελευταίο Eurogroup. Και η κυπριακή κυβέρνηση επέστρεψε στο νησί για να ανακοινώσει στον λαό που την είχε εκλέξει μόλις πριν από τρεις εβδομάδες, ότι είχε αναγκαστεί να συμφωνήσει σε όλα αυτά που είχε επανειλημμένα διαλαλήσει ότι ποτέ δεν θα συμφωνούσε!. Τι να πει κανείς...
Ως εδώ έγινε περιγραφή της καταστροφικής διαδικασίας με την οποία διαχειρίζεται και διοικεί η Γερμανία την νεοσυσταθείσα αυτοκρατορία της. Αλλά και οι επιλογές της, παρόμοια με τις αντιδημοκρατικές διαδικασίες της, είναι άκρως καταστροφικές διότι αποβλέπουν σε δύο αλληλένδετους εθνοκεντρικούς στόχους. Ο πρώτος είναι η διαφύλαξη των κερδοσκοπικών ευκαιριών και δυνατοτήτων που προσφέρει στην Γερμανία το κοινό νόμισμα, και κατά την διάρκεια της δεκαετίας της ευημερίας, αλλά παραδόξως, και τραγικά για την υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμα περισσότερο, καθ' όλη την διάρκεια της κρίσης. Δεν είναι τυχαίο το ότι έσπασε το ρεκόρ των εξαγωγών της το 2012, και ότι προβλέπεται ότι θα το ξανασπάσει το 2013, ούτε ότι από το 2015, η Γερμανία θα έχει ένα ισοζυγισμένο προϋπολογισμό, πρώτη και μόνη σε όλη την Ευρωζώνη, την ίδια στιγμή, που βασικά όλα τα άλλα κράτη, με μοναδικές εξαιρέσεις την Φινλανδία και την Αυστρία, συνεχώς χειροτερεύουν. Η ευρωζωνική κρίση αποφέρει τόσα τεράστια επιπλέον οικονομικά και χρηματοπιστωτικά κέρδη στην Γερμανία, που η Γερμανία έχει κάθε λόγο να διαιωνίσει την ευρωζωνική κρίση, και δυστυχώς, η Ελλάδα της παρέχει το τέλειο εργαλείο και την τέλεια συγκυρία για την διαιώνιση της κρίσης για πολλές δεκαετίες. (Αλλά πιο πολλά σε αυτό το θέμα σε προσεχές άρθρο).
Η γερμανική διαταγή για την Κύπρο να αρπάξει ένα «φόρο» από όλες τις τραπεζιτικές καταθέσεις έχει δύο αποτελέσματα. Το ένα είναι ότι καταστρέφει την φερεγγυότητα του τραπεζιτικού συστήματος της Κύπρου, σαν ένα παράδεισο για ξένους επενδυτές, κυρίως Ρώσους, που αποτελούν περί το ένα τρίτο των καταθέσεων. Έτσι η Κύπρος αποδυναμώνεται, οικονομικά και γεωπολιτικά, με απώτερο σκοπό την εκμετάλλευση των ενδεχομένων τεράστιων ενεργειακών υποθαλάσσιων αποθεμάτων από μία ευάλωτη και οικονομικά αδύναμη χώρα. Το δεύτερο αποτέλεσμα είναι ότι καταστρέφει το απαραβίαστο των μικρών καταθέσεων, έως το ποσό των 100.000, το οποίο υποτίθεται είναι ασφαλισμένο σε όλη την Ευρωζώνη. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά έμεινε κυριολεκτικά με ανοικτό στόμα με την απίστευτη βλακεία αυτής της επιλογής. Η Γερμανία λέει ότι η Κύπρος έκανε αυτήν την επιλογή. Η Κύπρος το αρνείται. Αλλά ακόμα και εάν η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Κύπρου είχε δείξει μία κάποια προτίμηση να προστατεύσει τα μεγάλα κεφάλαια των Ρώσων και των Κυπρίων, όφειλε η Γερμανία, η οποία έχει το βέτο για ότι γίνεται στο ευρώ, να πει όχι.
Αλλά γιατί δεν είπε όχι η Γερμανία στην επιβολή φόρου στις καταθέσεις κάτω από 100.000 και να ριψοκινδυνέψει να τραβήξουν οι μικροκαταθέτες τα λεφτά τους, όχι μόνο από την Κύπρο, αλλά και από τις τράπεζες της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, και πάει λέοντας; Μα ο λόγος είναι ένας, διαβολικός και ευνόητος. Διότι ότι και όσα λεφτά τραβηχτούν από τα κράτη της περιφέρειας, θα πάνε όλα, όπως και τα προηγούμενα, στις τράπεζες της Γερμανίας. Και οι οποίες τράπεζες της Γερμανίας, ιδίως οι κοινοτικές, είναι όλες υπερχρεωμένες και τις οποίες τις προστατεύει η Γερμανία ακόμα και από την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Όσο για το «μεγάλο θέμα» που προβάλουν τα γερμανικά πολιτικά κόμματα, με αρχηγό το υποκριτικό κόμμα των σοσιαλιστών, για το γεγονός ότι το ένα τρίτο των κυπριακών τραπεζιτικών καταθέσεων είναι ρώσικα λεφτά, και πιθανώς λεφτά ξεπλυμένα. Αυτό το θέμα ζωγραφίζει την βασική υποκρισία της Γερμανίας, που προσπαθεί, και πολλές φορές με επιτυχία, τουλάχιστον για την εγχώρια κατανάλωση, να παριστάνει την αθώα περιστερά. Η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, η Μπούντεσμπανκ, έγινε ένας από τους δέκα μεγαλύτερους κολοσσούς του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, ανακατευόμενη σε πολλαπλές και πολυάριθμες σκιώδεις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Εξακολουθεί να είναι περιπεπλεγμένη σε διάφορες ανοικτές δικαστικές/ποινικές διαδικασίες, σαν κατηγορούμενη. Ποίος την έχασε την εντιμότητα και την βρήκε η Γερμανία της Siemens, θα μου πείτε, κτλ, κτλ. Και εάν η Γερμανία είχε τέτοιους ηθικούς ενδοιασμούς, γιατί δεν διαπραγματεύτηκε με τον Πούτιν, όπως αυτός κατηγόρησε σήμερα, την γερμανική ηγεσία;
Η γερμανική επιλογή για την «διάσωση» της Κύπρου προκάλεσε την εξής καταπληκτική και ανεπανάληπτη συγκυρία, να ενώσει έναν λαό, τον Κυπριακό με την διεθνή χρηματοπιστωτική αγορά, σε μία, ίδια επιθυμία. Την επιθυμία και ελπίδα να καταψηφίσει η Βουλή της Κύπρου την προτεινόμενη συμφωνία. Μόνο μία αυτοκράτειρα σαν την Μέρκελ μπορεί να ενώσει αυτούς τους δύο δραματικά και ουσιαστικά αντίθετους πόλους του καπιταλισμού εναντίον της καταστροφικής πολιτικής της.