Ένα πολιτικό σύστημα, που έχει επί μία γενεά μεταφράσει και μετασκευάσει λίαν αποτελεσματικά την πολιτική καταπίεση της προγενέστερης Χούντας, και την ακόμα πιο προγενέστερη καταπίεση της δεξιόφρονης παράταξης που είχε κερδίσει τον Εμφύλιο Πόλεμο, σε μία πλήρη αναίμακτη και αδιαφανή, αλλά εξίσου αποτελεσματική καταπίεση του ελληνικού λαού μέσα σε ένα φαινομενικά δημοκρατικό κοινοβουλευτισμό.
Αυτός ο εικονικός δημοκρατικός κοινοβουλευτισμός, που επί τριάντα χρόνια έχουν χτίσει και εγκαθιδρύσει τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, παρουσίασε χθες, μία ιδιαίτερη, αλλά όχι ασυνήθιστη, κορώνα διαστρέβλωσης των φαινομενικά δημοκρατικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών.
Η διαβόητη ερευνητική επιτροπή της λίστας Λαγκάρντ, κατασκευάστηκε από το δίδυμο ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, με συμφωνία Σαμαρά και Βενιζέλου, και την ευγενή συμπαράσταση του Κουβέλη, με ένα και μόνο σκοπό, ο οποίος και προαναγγέλθηκε από πολλά ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της στήλης. Ο στόχος της επιτροπής υπό την εμπνευσμένη και εντελώς κυβερνητικά προσαρμοσμένη αρχηγεία του κ. Μαρκογιαννάκη συνεχίζει αποτελεσματικά το έργο της, που είναι η πλήρης συγκάλυψη των πολιτικών και άλλων εγκλημάτων των προηγουμένων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, και ιδιαίτερα του τωρινού αρχηγού του, του κ. Βενιζέλου, περιορίζοντας την έρευνα σε μία ενοχή του κ. Παπακωνσταντίνου, και μόνο όσον αφορά την αλλοίωση της λίστας κατά τρία ονόματα, από τα 2062 συνολικά ονόματα μεγαλοκαταθετών σε μία μόνο ελβετική τράπεζα.
Εάν βάλει κανείς κάτω τους αριθμούς θα πιστοποιήσει ότι αυτή η πολύμηνη επιτροπή ασχολείται και απασχολεί το πολιτικό σύστημα και ερεθίζει και παραπλανά τον ελληνικό λαό, για το ένα χιλιοστό του συνολικού αριθμού των μεγαλοκαταθετών σε αυτή την λίστα, ή, εάν μετρήσει κανείς τα συγκριτικά ποσά καταθέσεων, ασχολείται με τα τρία τέταρτα του ενός χιλιοστού του συνόλου των καταθέσεων στην λίστα Λαγκάρντ.
Εν τω μεταξύ, η προσπάθεια να πιαστούν τυχόν φοροδιαφυγούσες καταθέσεις ανάμεσα στις δύο άλλες χιλιάδες, προχωράει με βήμα χελώνας, (αν προχωράει κάν), και ήδη η τρικομματική κυβέρνηση σπεύδει να προτείνει νόμους που θα εξαλείφουν τα 80% των σημαντικών προστίμων, που αυτοί οι ενδεχόμενοι φοροφυγάδες, θα χρωστούσαν στο δημόσιο. Δηλαδή, μιλάμε για ένα σύστημα που λέει, κλέψε, εάν μπορείς, γιατί εάν σε πιάσουνε, το μόνο που θα χρειαστεί είναι να επιστρέψεις τα κλοπιμαία. Με άλλα λόγια, οι πλούσιοι κλέφτες δεν τιμωρούνται, γιατί σαν τις τράπεζες, παραείναι πλούσιοι για να τιμωρηθούν. Η Μεταπολίτευση σε όλο της το διαβολικό μεγαλείο...
Εκμεταλλευόμενη δηλαδή, η τρικομματική κυβέρνηση, μία απειροελάχιστη πτυχή του πολύ μεγαλύτερου πολιτικού, και όχι μόνο, εγκλήματος γύρω από την μη χρησιμοποίηση της λίστας Λαγκάρντ προς όφελος του μαρτυρικού ελληνικού λαού, καταφέρνει η κυβέρνηση Σαμαρα/Βενιζέλου/Κουβέλη να αποσπά την προσοχή του λαού αλλά και των ΜΜΕ, (συγχρονισμένων και μη), και να συνεχίζει να προσποιείται ότι ενδιαφέρεται να καταστείλει την πολιτική διαφθορά, και να εξυγιάνει τον ελληνικό κρατισμό.
Η ταυτότητα αυτής της ερευνητικής επιτροπής είναι τόσο τερατώδης, τόσο ¨φρανκενστανική¨, που μόνο κοπριά μπορεί αναδυθεί από την αίθουσα της, διότι η επιτροπή και η «εργασία» της αντιπαραθέτει από την μια μεριά την απόλυτη πολιτική και εθνική υποκρισία της μεταπολιτευτικής μας κυβέρνησης, με την αντιπολίτευση, η οποία είναι πλέον τόσο εκτός του εαυτού της, ορμώμενη και από την κομματική της ιδιοτέλεια, αλλά και από την εθνική παλλαϊκή οργή που φυσάει στα πανιά της, που είναι ανίκανη να συμμετάσχει σε μία οποιαδήποτε διαδικασία χωρίς να χάνει τον αυστηρό έλεγχο της συνεπούς κοινοβουλευτικής διαδικασίας.
Το μεγάλο ερώτημα. Πως μπορείς να κρατήσεις την ανθρώπινη σου αντοχή, ηρεμία και αξιοπρέπεια, μέσα σε μία διαδικασία, που εντελώς εσκεμμένα και πλήρως σκηνοθετημένα, αναδιπλώνει μία υποτιθέμενη εντολή έρευνας, της οποίας η μόνη στόχευση είναι να συγκαλύψει και να αποφύγει οιαδήποτε, έστω και τυχαία, ανακάλυψη;
Αλλά εάν προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε, έστω και για μια στιγμή, στην μακιαβελική σκηνοθεσία αυτής της επιτροπής, θα παρατηρήσουμε ότι τα δύο μεγάλα ξεσπάσματα στην μακροχρόνια ιστορία της επιτροπής, που ξεχωρίζουν μέσα στην πολυήμερη προβληματική της διαδικασία, οι δύο μεγάλες κορώνες, σκάσανε γύρω από φαινομενικά «ασήμαντες» ερωτήσεις για τους υπολογιστές που διαθέτουν και χρησιμοποιούσαν οι διάφοροι μάρτυρες και ενδεχόμενοι ένοχοι, και τις οποίες ερωτήσεις ο τέλεια προσαρμοσμένος αρχηγός της επιτροπής, έσπευσε, ή να γελοιοποιήσει, η να απαγορεύσει. Στην χθεσινή κορώνα, σε ερώτηση της κ. Κωνσταντοπούλου, πόσους υπολογιστές είχε και έχει στην κατοχή του ο κ. Βενιζέλος, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, έσπευσε να απαντήσει, με το συνηθισμένο του υπεροπτικό και απαράδεκτο στύλ, «άπειρους», προκαλώντας, φυσικά, την οργή της κ. Κωνσταντοπούλου, και την εσπευσμένη κάλυψη του κ. Βενιζέλου από τον αρχηγό της επιτροπής.
Υπενθυμίζω ότι η προηγούμενη μεγάλη κορώνα στην διαδικασία της επιτροπής έλαβε χώρα πριν κάνα δύο εβδομάδες, όταν ο αρχηγός της επιτροπής, διέκοψε την εξέταση του κ. Καπελλέρη από την κ. Κωνσταντοπούλου, μετά από 20 λεπτά, διότι, κατά την κατηγορία του κ. Μαρκογιαννάκη, η κ. Κωνσταντοπούλου ρωτούσε τον κ. Καπελλέρη, «άσχετες» ερωτήσεις, για το πόσους υπολογιστές είχε στην κατοχή του, στο γραφείο του και στο σπίτι του, και ένεκα τούτου εξαντλούσε την υπομονή και την αντοχή του, και των άλλων «σκληρά» εργαζόμενων βουλευτών της τρικομματικής κυβέρνησης.
Ο κ. Μαρκογιαννάκης, εκμεταλλευόμενος το πανάρχαιο και πλήρως δοκιμασμένο εργαλείο της μεταπολιτευτικής υποκρισίας, διαμαρτύρεται ότι ερωτήσεις για υπολογιστές είναι άσχετες ερωτήσεις και κωλυσιεργούν την διαδικασία. Στην πραγματικότητα, φυσικά, το όλο δράμα και το όλο πολιτικό, και όχι μόνο, έγκλημα, γύρω από την λίστα Λαγκάρντ, εστιάζεται, ακριβώς, και σχεδόν αποκλειστικά, πάνω σε υπολογιστές. Εστιάζεται πάνω στο ποιος έπραξε ποιο έγκλημα, χρησιμοποιώντας ποιον υπολογιστή, σε ποιο γραφείο, σε ποιο σπίτι, και σε ποια στιγμή της διετούς εγκληματικής πολιτικής υπό την εποπτεία των δύο υπουργών οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου, και των δύο αρχηγών του ΣΔΟΕ, του Καπελλέρη και του Διώτη.
Ο κ. Μαρκογιαννάκης το ξέρει πολύ καλύτερα από όλα τα άλλα μέλη της επιτροπής πόσο σημαντικές είναι όλες οι πληροφορίες για τους υπολογιστές που χρησιμοποιήθηκαν από όλους τους μάρτυρες και ενδεχόμενους ενόχους. Για αυτό και κάθε φορά που ένας «μάρτυρας» ερωτάται για τους υπολογιστές του, του κ. Μαρκογιαννάκη του κόβεται η χολή και ίσως του ανεβαίνει και η πίεση, η κάτι τέτοιο τέλος πάντων, και σπεύδει να σταματήσει και να αποκλείσει την παρέμβαση από τα θέματα της έρευνας.
Στην προσπάθεια του αυτή, και με τις άχαρες δικαιολογίες που βρίσκει να εξηγήσει γιατί σταματάει την συζήτηση, προσφέρει μία λανθάνουσα εικόνα ότι δεν ξέρει να κάνει καλά την δουλειά του. Κάθε άλλο! Αυτή είπαμε είναι και η καταπληκτική ευφυΐα του μεταπολιτευτικού πολιτικού, να μπορεί να παράγει τα πολιτικά αποτελέσματα που επιθυμεί, στην προκειμένη περίπτωση την κάλυψη όλων πλην του Παπακωνσταντίνου, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν ξέρει τι του γίνεται. Η πλήρης συγκάλυψη. Καλύπτονται όχι μόνο οι ερευνούμενοι ενδεχόμενοι ένοχοι, αλλά και αυτοκαλύπτεται και αυτός που σκηνοθετεί την κάλυψη των άλλων.
Η όλη υπόθεση, οφθαλμοφανώς, αρχίζει και τελειώνει, με υπολογιστές. Αλλά, φυσικά, και αυτοί ακόμα οι οικονομικοί εισαγγελείς, έκαναν πολλές εβδομάδες να ενδιαφερθούν να ερευνήσουν υπολογιστές γύρω από την υπόθεση, και αυτό μόνο στο Υπουργείο Οικονομικών, και τότε μόνο υπό την καθοδήγηση μαρτύρων, οι οποίοι θα μπορούσαν να ήταν και ένοχοι, ή και συνένοχοι. Οι ίδιοι εισαγγελείς, αναρωτιόντουσαν δημοσίως, γιατί να χρειάζεται να στείλουν το περίφημο στικάκι στην υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος, κάτι που στο πραγματικό έγκλημα, θα ήταν παρόμοιο με τους αστυνομικούς να αναρωτιούνται, ποιο το όφελος να στείλουν το εργαλείο ενός εγκλήματος στο ειδικό εργαστήριο για δακτυλικά αποτυπώματα.
Αλλά τέτοια είναι η ποιότητα της εξερεύνησης δημοσίου εγκλήματος από τα όργανα του πολιτικού συστήματος, τα οποία φυσικά, δεν έχουν συσταθεί για να βρίσκουν πράγματα, καταστάσεις και εγκλήματα, παρά υπάρχουν για να φαίνονται ότι εργάζονται σε κάποιο αντικείμενο δημοσίου οφέλους, και βασικά να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού, συνήθως με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα, όπως δείχνουν τα εκλογικά αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών επί τριάντα χρόνια.
Για αυτό και αυτό το τσακάλι του μεταπολιτευτικού συστήματος, ο κ. Βενιζέλος, απάντησε επανειλημμένα, «χαριτολογώντας», στην ερώτηση της κ. Κωνσταντοπούλου, ότι έχει «άπειρους» υπολογιστές, διότι φυσικά έχει πλήρη επίγνωση ο Ευάγγελος, ότι όλο το έγκλημα διεπράχθη ακριβώς πάνω σε υπολογιστές, και υπεξαιρώντας πληροφορίες που υπάρχουν μόνο μέσω υπολογιστών. Αντί αυτού, ο κ. Βενιζέλος, εξακολουθεί να παρουσιάζει και να παριστάνει τον εαυτό του, σαν τον σωτήρα της όλης υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ, διότι κατάφερε επί 14 μήνες να είναι ο μόνος και κρυφός, αλλά εντελώς «αθώος», κάτοχός της. Στην ανάκρισή του έφτασε μάλιστα να κατηγορήσει όλους τους άλλους κύριους συνυπεύθυνους, τους Παπακωνσταντίνου, Καπελλέρη και Διώτη, ότι συνωμοτούσαν πίσω από την πλάτη του. Πως κατάφεραν αυτοί οι τρείς να συνωμοτήσουν εναντίον του Ευάγγελου την στιγμή κατά την οποίαν ήταν ο μόνος κάτοχος του στικακιού της λίστας επί 14 ολόκληρους μήνες, μόνο η Αγκάθα Κρίστι θα μπορούσε να εξηγήσει σε ένα από τα συναρπαστικότατα αστυνομικά της διηγήματα.
Έχοντας υπόψη τη σοβαρή συμμετοχή του στο καταχώνιασμα της λίστας Λαγκάρντ, δεν ξαφνιάζει ότι και οι δύο προβληματικές αντιπαραθέσεις στην χθεσινή συνεδρίαση της «ερευνητικής» επιτροπής, είχαν τον κ. Βενιζέλο σαν πρωταγωνιστή, και πρώτον διδάξαντα, που λέει ο λόγος, καθότι ήταν αυτός που πρόσφερε την πρώτη υβριστική παρέμβαση, και εναντίον του κ. Κασιδιάρη, αλλά και εναντίον της κ. Κωνσταντοπούλου, την οποία και προσέβαλε, όπως και προσέβαλε και την κοινοβουλευτική διαδικασία, απαντώντας περιφρονητικά στην ερώτηση πόσους υπολογιστές έχει υπό την κατοχή του.
Ο κ. Βενιζέλος, είμαι σίγουρος, πια, μετά από ότι απίστευτα έχουν δει τα μάτια μου, ότι θα επιζήσει πολιτικά, όχι μόνο την επιτροπή «διερεύνησης» της λίστας Λαγκάρντ, αλλά ακόμα και μία διάλυση του ΠΑΣΟΚ, εκτός εάν κάνει κανένα θαύμα η Παναγιά της Τήνου, και εξαφανίσει από το πολιτικό σκηνικό αυτόν, και ένα κάρο άλλους έξοχους έλληνες της Μεταπολίτευσης.
Το έχω ξαναεπισημάνει, και δεν θα σταματήσω να επισημαίνω, ξανά και ξανά, όσο γράφω αυτήν την στήλη, ότι ένα βασικό, εάν όχι το κεντρικό, καρκίνωμα στην σχέση του ελληνικού λαού με την πολιτική του ηγεσία, είναι η σύγχυση που υπάρχει στον ελληνικό λαό, και η οποία εσκεμμένα προωθείται και συντηρείται από την πολιτική ηγεσία, μεταξύ της πλήρης ανικανότητας του πολιτικού συστήματος, και του πλήρως, και διαβολικά διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου.
Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο ελληνικός λαός έχει να κάνει με ένα απίθανα διαβολικό και αποτελεσματικό πολιτικό σύστημα, διεφθαρμένο από άκρη σε άκρη, και το οποίο πολιτικό κατεστημένο καταφέρνει και καλύπτει αυτήν την εγκληματική διαχρονική διαφθορά, κάτω από τον μανδύα της ανικανότητας. Αυτός ο μανδύας της ανικανότητας των ελλήνων πολιτικών και του ελληνικού κρατισμού, δεν είναι εικονικός, αλλά πραγματικός. Αλλά η βασική υπαρξιακή αιτία της ανικανότητας είναι να καλύπτει και να δικαιολογεί την διαφθορά και την κλεψιά. Η ανικανότητα, αυτή κάθε αυτή, είναι ένα απλό ευτυχές παράπλευρο αποτέλεσμα.
Οι υπολογιστές της λίστας Λαγκάρντ, αλλά και οι υπολογιστές γενικώς στον ελληνικό κρατισμό, η μάλλον η επιδεικτική έλλειψης υπολογιστών στην ελληνική κοινωνία, είναι το καλύτερο σύμβολο και στοιχείο, αυτής της εσκεμμένης σύγχυσης μεταξύ ανικανότητας και ληστρικής διαφθοράς. Η έλλειψη υπολογιστών δείχνει από την μία μεριά, μία ανικανότητα σωστού προγραμματισμού στο ελληνικό δημόσιο. Αλλά η έλλειψη υπολογιστών, και η αναγκαστική καταφυγή στα χειρόγραφα έγγραφα, έχει το διπλό αποτέλεσμα, να επιβάλλει την αναγκαστική ανικανότητα του ελληνικού δημόσιου, αλλά και, ταυτόχρονα, την ελεύθερη ύπαρξη οιασδήποτε εγκληματικής απιστίας εναντίον του δημοσίου, και ληστείας των δημοσίων πόρων, ακριβώς διότι δεν υπάρχουν υπολογιστές να καταγράψουν την εγκληματική ενέργεια. Έτσι έχουμε την σχεδιασμένη συνύπαρξη γραφειοκρατικής ανικανότητας και γραφειοκρατικής διαφθοράς.
Το χθεσινό κρούσμα στην διαδικασία της επιτροπής της λίστας Λαγκάρντ, με το συνδεδεμένο ξέσπασμα πανελλήνιας κριτικής από τα ΜΜΕ, είναι ένα ακόμα ξεκάθαρο δείγμα αυτού του καταστροφικού καρκινώματος. Όλα τα ΜΜΕ εστιάζουν στην αδυναμία του πολιτικού συστήματος να συμπεριφερθεί πολιτισμένα σε απλές κοινοβουλευτικές διαδικασίες, δηλαδή στην υποτιθέμενη «ανικανότητα" των πολιτικών.
Σχεδόν κανένα ΜΜΕ δεν εστιάζει στο πραγματικό θέμα, που είναι το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή στην απίστευτα διαβολική ικανότητα και αποτελεσματικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, να πραγματοποιεί, προσποιούμενο ανικανότητα, μία εξωφρενική απάτη μετά την άλλη εναντίον του ελληνικού λαού, και εναντίον πάσης έννοιας και αξίας του δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού, που συντελεί η τρικομματική κυβέρνηση, όπως και όλες οι προκάτοχές της, μπροστά στα έντρομα μάτια των πτωχευμένων αλλά και αηδιασμένων Ελλήνων.