Το τέρας αυτό, το μεγάλο αυτό ψέμα, είναι τόσο οφθαλμοφανές που ακόμα και στον απόλυτα εμπεδωμένο ελληνικό και διεθνή τύπο είναι αδύνατο να κρυφτεί. Στον διεθνή τύπο, με μοναδική εξαίρεση την αμερικανική Wall Street Journal και το γερμανικό Focus, άρθρα για την δημοσιονομική μαγεία της Ελλάδας επικεντρώνονται με διθυραμβικούς τίτλους στο μαγικό πλεόνασμα για το έτος 2013, ύψους 1-2 δις ευρώ, για το οποίο καυχιέται η συμμαχία Σαμαρά/Μέρκελ, για να καταχωνιάσουν οι συντάκτες των εφημερίδων αμέσως μετά, μέσα στο κείμενο του άρθρου τους, την πολύ πιο «ασήμαντη» είδηση ότι και η ελληνική κυβέρνηση και η Eurostat επιβεβαιώνουν ένα έλλειμμα στην Ελλάδα το 2013 ύψους περί τα 23 δις, δηλαδή 12.7% του ΑΕΠ, το οποίο όμως συμπεριλαμβάνει τα 7 δις ευρώ της συντήρησης του χρέους, δηλαδή παραμένουν περί τα 16 δις ευρώ σαν πρωτογενές έλλειμμα, ή 8.75% του ΑΕΠ. Και οι κακόμοιρες οι εφημερίδες δικαιολογούν την τεράστια διαφορά που βγάζει μάτι, περιγράφοντας το ελληνικό πλεόνασμα σαν ένα «υπολογιστικό μέγεθος», σε αντιπαράθεση φαντάζομαι με την έννοια του δημοσιονομικού μεγέθους, το οποίο και υποτίθεται ότι οφείλει να αντιπροσωπεύει.
Ο αντιπρόσωπος τύπου της Κομισιόν παραδέχθηκε ότι τα μάγια που μετέτρεψαν το ελληνικό πρωτογενές έλλειμμα των 16 δις σε «πραγματικό», (βλέπε μαγικό), πρωτογενές πλεόνασμα των 1.5 δις, οφείλεται σε ιδιαίτερους υπολογισμούς και δημοσιονομικές προσθαφαιρέσεις που έγιναν μόνο για την Ελλάδα, καθότι, σύμφωνα πάντα με την Κομισιόν και την επερώτηση της WSJ, το πρωτογενές έλλειμμα/πλεόνασμα σε κάθε χώρα της Ευρωζώνης, σχεδιάζεται με διαφορετική δημιουργικότητα για την κάθε χώρα χωριστά, δηλαδή η ποιότητα της μαγείας και της ταχυδακτυλουργίας που πέφτει διαφέρει από χώρα σε χώρα, και αναλόγως τις ανάγκες της Ευρωζώνης. Όπως καταλαβαίνεται, η ποσότητα και η ποιότητα μαγείας που ήταν αναγκαία για την Ελλάδα, έσπασε και πάλι ρεκόρ. Να μη ξεχνάμε ότι έχουμε ευρωεκλογές σε ένα μήνα, και η κακόμοιρη η Μέρκελ τρέμει μη της πούνε οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι ότι απέτυχε στην ηγεμονική της ηγεσία της Ευρωζώνης.
Παρόλο που κατάφερα να βγάλω ένα δίπλωμα πολιτικού μηχανικού, σιχαίνομαι γενικά τους αριθμούς και τους ποσοτικούς υπολογισμούς, για αυτό ζητάω συγνώμη από τους αγαπητούς αναγνώστες, εάν τα νούμερα μου είναι γενικώς στρογγυλευμένα. Βεβαιώνω, όμως, ότι δεν διέπονται από την μαγική ταχυδακτυλουργία της συμμαχικής σύμπραξης Σαμαρά/Μέρκελ.
(Ο κακόμοιρος ο Αντώνης, όταν ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης είχε βγει προφήτης πολλές φορές. Μία από αυτές τις φορές, που την θυμάμαι σαν και χθες, ήταν μία αντιπαράθεσή του με την Μέρκελ σε μία συνεδρίαση του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος, όπου καταδίκαζε την μνημονιακή πολιτική της Μέρκελ στην Ελλάδα σαν μη αποτελεσματική, και όταν η Μέρκελ επέμεινε στην γραμμή της, ο Αντώνης της απάντησε, «όταν η τωρινή κυβέρνηση (του Γιωργάκη) πέσει, εγώ θα είμαι ο άνθρωπός σου». Αυτά της είπε ο Αντώνης της Μέρκελ, εκείνη την στιγμή, και να που βγήκε προφήτης, αλλά φοβάμαι όχι ακριβώς όπως το φανταζότανε εκείνη την στιγμή…)
Η πιο σημαντική μαγεία, αλλά όχι η μόνη, που βοήθησε στην δημιουργία του πλεονάσματος είναι η αφαίρεση από τα έξοδα του κράτους, τα πολλά δις ευρώ, περί τα 9-10 δις, που το κράτος αναγκάστηκε να δανειστεί από την Ευρώπη για την περαιτέρω ανακεφαλαίωση των ελληνικών τραπεζών. Η ευρωζώνη και η κυβέρνηση δικαιολογούν αυτή την επιλογή, ότι δήθεν είναι μία ξέχωρη κατάσταση, ανεξάρτητη του δημοσιονομικού υπολογισμού. Αλλά η ανακεφαλαίωση των τραπεζών κατέστη αναγκαία, λόγω ακριβώς της μνημονιακής πολιτικής και του περίφημου κουρέματος, το οποίο, όπως τώρα βλέπουμε, κυρίως έβλαψε την Ελλάδα, για την βοήθεια της οποίας υποτίθεται ότι συμφωνήθηκε. Το κούρεμα κατέστρεψε τις ελληνικές τράπεζες και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, εξαφανίζοντας τα τεράστια αποθέματα ελληνικών ομολόγων που είχαν στα χέρια τους, και τα οποία δεν μπορούσαν να ξεφορτωθούν τα πρώτα δύο χρόνια της κρίσης όπως έκαναν οι γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες.
Ο κορυφαίος συντηρητικός γερμανός οικονομολόγος Hans-Werner Sinn επισημαίνει ότι είναι πολύ απίθανο για την Ελλάδα να μη χρειάζεται να βοηθάει ξανά και ξανά τις τράπεζές της τα επόμενα χρόνια. Μα μην ξεχνάμε ότι η νέο συμφωνηθείσα ευρωζωνική νομοθεσία για τις τράπεζες καθιστά τους επενδυτές, του καταθέτες και το εθνικό κράτος σαν κύριους υπεύθυνους για οιαδήποτε οικονομική ανάγκη των εθνικών τραπεζών. Με τα χρέη του ελληνικού λαού προς το δημόσιο να είναι πάνω από 60 δις ευρώ, με τα στεγαστικά δάνεια να μπαίνουν όλο και περισσότερο στο κόκκινο, όσο οι τιμές ακινήτων συνεχίζουν να κατεβαίνουν κάτω από τις αντικειμενικές αξίες, και με τον ελληνικό λαό, να συνεχίζει να χρεώνεται στο κράτος στο ρυθμό του ενός δις κάθε μήνα, σε απλήρωτες οφειλές, και με τις τράπεζες να έχουν σταματήσει τα δάνεια εδώ και χρόνια, δεν μπορώ να δω πως ο κ. Ζιν δεν έχει δίκιο. Τι θα γίνει λοιπόν κάθε χρόνο που θα χρειάζονται οι τράπεζες λεφτά, θα τα βάζουμε στο μαγικό λογαριασμό;
Η δεύτερη μαγεία του ελληνικού πλεονάσματος, που επεσήμανε ο κ. Βαρουφάκης στην ιστοσελίδα του είναι ότι ξαφνικά τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία εμφανίστηκαν με ένα σοβαρό θετικό απόθεμα, την στιγμή που όλοι ξέρουμε ότι είναι χρεωκοπημένα. Εάν κοιτάξατε τις δημοσιεύσεις της ίδιας της κυβέρνησης, που παραθέτω στο άρθρο, τα ασφαλιστικά ταμεία δείχνουν απόθεμα 3 δις το 2010, έλλειμμα 1,6 δις το 2011, έλλειμμα 2,2 δις το 2012, και ως δια μαγείας πλεόνασμα 4,7 δις το 2013. Δηλαδή, από το 2012 στο 2013, τους δώδεκα αυτούς μήνες που οι επιχειρήσεις συνεχίζανε να κλείνουν, και η ανεργία να μεγαλώνει, δηλαδή τα έσοδα των ταμείων λόγω της υφεσιακής πολιτικής συνέχιζαν να λιγοστεύουν, βρήκαν τα ταμεία, ως δια μαγείας, συνολικά 6.9 δις παραπάνω έσοδα. Εάν αυτά τα λεφτά μας τα χάρισε η Μέρκελ, γιατί δεν μας το λένε να της κάνουμε και τεμενάδες. Εάν πάλι είναι μέρος της δανειακής βοήθειας, τότε πάλι πρέπει να το ξέρουμε.
Η τρίτη μαγεία έχει να κάνει με τούς απλήρωτους λογαριασμούς του κράτους το 2013. Στην δημοσίευση της ίδιας της κυβέρνησης φαίνονται δύο τέτοιες κατηγορίες, προς τα νοσοκομεία και προς τις κοινωνικές ασφαλίσεις, συνολικού ύψους 3.4 δις. Σε αυτούς τους απλήρωτους λογαριασμούς δεν συμπεριλαμβάνονται οι απλήρωτοι λογαριασμοί προς την ιδιωτική οικονομία, της οποίας η ανάπτυξη εξακολουθεί να είναι το ευαγγέλιο του πρωθυπουργού μας, υποτίθεται… Λυπάμαι που δεν έχω νούμερα να προσφέρω για αυτό το μαγικό ποσό. Ανεκδοτικά μπορώ να παραθέσω ότι ένας στενός μου φίλος που επένδυσε σε φωτοβολταϊκή ενέργεια στις αρχές του 2013, έχει να πληρωθεί από τον δημόσιο οργανισμό με τον οποίο έχει υπογράψει το συμβόλαιο από τον Ιούνιο του 2013, και επί πλέον η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι το 2013, οι επενδυτές ηλιακής ενέργειας θα υποστούν ένα κούρεμα του εισοδήματος των κατά 37.5%. Δηλαδή μόνο από αυτόν το στενό κλάδο της ελληνικής ιδιωτικής οικονομίας, η κυβέρνηση αποφάσισε και αθέτησε σχεδόν τους μισούς λογαριασμούς που όφειλε. Αναρωτιέται κανείς τι γίνεται στην υπόλοιπη οικονομία. Όπως χαρακτηριστικά εξηγεί ο πολύς κ. Ζιν, όταν αφαιρείς από τις δαπάνες ότι λογαριασμούς θέλεις, τότε πάντα μπορείς να έχεις ένα πλεόνασμα στο τέλος του έτους.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να αντιληφθεί τον φαύλο κύκλο μέσα στον οποίο βρίσκεται η χώρα λόγω της μνημονιακής πολιτικής. Η επιβολή της υφεσιακής λιτότητας, όπως αυτή εφαρμόστηκε εναντίον της καταναλωτικής ρευστότητας και όχι εναντίον της εξωφρενικής δημόσιας σπατάλης, αφαίμαξε από την οικονομία πάνω από το ένα τέταρτο του δυναμικού της, και το κούρεμα του χρέους, όπως και όταν συντελέστη, κατέστρεψε τις τράπεζες. Τώρα βρισκόμαστε στον φαύλο κύκλο μίας κατεστραμμένης οικονομίας, χωρίς τραπεζική ή άλλη επενδυτική ρευστότητα, με τεράστια μη συντηρήσιμα δάνεια που όσο περνάει ο καιρός όλο και χειροτερεύουν, και ενός δημόσιου ισολογισμού που είναι ακόμα σημαντικά ελλειμματικός και με ένα δημόσιο που δεν έχει αρχίσει καν να διαρθρώνεται και μία γραφειοκρατία που συνεχίζει να καταδυναστεύει την επιχειρηματικότητα. Η Ελλάδα ήταν μέσα σε ένα μακροχρόνιο φαύλο κύκλο σε όλη την γενεά της Μεταπολίτευσης, αλλά η μνημονιακή πολιτική, αυτή της Άγγελας Μέρκελ και των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δημιούργησε νέο φαύλο κύκλο.
Αλλά το μεγαλύτερο έγκλημα αυτής της δημοσιονομικής μαγείας, είναι αυτή η πανδημική, συστημική προσπάθεια χειραγώγησης όχι μόνο των ελλήνων ψηφοφόρων, αλλά όλων των υπόλοιπων ευρωπαίων. Είναι εγκληματικό να παρακολουθεί κανείς τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, πολιτικές, οικονομικές και δημοσιογραφικές να συμπράττουν με τέλεια συνεργασία και οργάνωση την εξωφρενική χειραγώγηση όλων των ψηφοφόρων, αλλά και όλων των επενδυτών. Εάν υπήρχε μία εγκληματική ενέργεια και κουλτούρα στην αμερικανική αλλά και παγκόσμια χρηματοπιστωτική οικονομία που καυτηριάστηκε από όλη την υφήλιο σαν το αίτιο της αμερικανικής χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, και της μετέπειτα παγκόσμιας και ευρωπαϊκής κρίσης, ήταν ακριβώς αυτή η κουλτούρα του ψέματος, μέσα στην οποία μη συντηρήσιμα χρηματοπιστωτικά δάνεια παρουσιαζόντουσαν σαν εξαίρετες συναλλαγές χαμηλότατου ρίσκου. Επί χρόνια, οι πολιτικές ηγεσίες και από τις δύο μεριές του Ατλαντικού, καταφερόντουσαν, υποκριτικά, εναντίον των ψευδόμενων τραπεζιτικών. Τώρα, βλέπουμε, ότι οι πολιτικοί της Ευρώπης, από το ύψος της Γερμανίας στο βάθος της Ελλάδας, χρησιμοποιούν τα ίδια και απαράλλακτα ψέματα για να παρουσιάσουν εθνικές δημοσιονομικές καταστάσεις υψηλού ρίσκου, σαν εξαίρετες επιτεύξεις με χαμηλό ρίσκο. Και όπως το 2008 τα μακροχρόνια ψέματα των τραπεζιτών δημιούργησαν την οικονομική φούσκα και καταστροφή, έτσι και τα μακροχρόνια ψέματα των πολιτικών στην Ευρώπη δημιουργούν μία πολιτική, κοινωνική και εθνική φούσκα, που κάποια στιγμή θα σκάσει.
Το γεγονός ότι μέσα στην γενικότερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή που η μνημονιακή πολιτική επέφερε στη Ελλάδα έχουμε πράγματι εξυγιάνει και καλυτερεύσει τον ελληνικό δημοσιονομικό προϋπολογισμό, ακόμα και με αυτό τον στραβό τρόπο, θάβεται κατά την γνώμη μέσα στα ψέματα και στην απιστία. Ο λαός συνεχίζει να ζει με ψέματα που τα μισοπιστεύει γιατί δεν ξέρει τι άλλο να κάνει. Και η εθνική αυτοπεποίθηση, ότι μπορεί η Ελλάδα να ορθοποδήσει σωστά και από μόνη της, συνεχίζεται να καταρρακώνεται.
Ο Hans-Werner Sinn στο γερμανικό Focus
Δημοσιονομικά στοιχεία για την περίοδο 2010 - 2103
Έκθεση για το έλλειμμα και το χρέος της γενικής κυβέρνησης