Κάποιοι, κάπου, κάποτε, νομίζω ότι θυμάμαι να συμβουλεύανε «Παν μέτρον άριστον». Αλλά όπως φαίνεται, και οι Έλληνες απόγονοι αυτών των σοφών ανθρώπων την ξεχάσανε αυτήν την συμβουλή μέσα στην πολιτική τους και προσωπική τους απληστία, αλλά και οι κραταιοί Γερμανοί, που τόσο θαυμάζουν, και ζηλεύουν θα έλεγα, τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας, την ξεχάσανε και αυτοί, χαμένοι μέσα στην ιδεολογική τους και εθνικιστική τους αλαζονεία.

Και έτσι ξαναφτάσαμε έως εδώ, μετά από πέντε χρόνια, να βήχει η Ελλάδα και να κρυολογεί η Ευρωζώνη, και να σπεύδει να πλημμυρίζει η Ευρωζώνη την Ελλάδα με καθησυχαστικές, ηρεμιστικές αλλά και βοηθητικά οικονομικές παρεμβάσεις (αυτός ο κακόμοιρος ο Ντράγκι, που να τους προλάβει όλους αυτούς τους θεόχαζους και ξεμυαλισμένους Ευρωζώνες). Έτσι, μέσα σε πέντε χρόνια, τίποτα, μα τίποτα, δεν έχει διορθωθεί από αυτήν την τραγική κρίση του ευρωπαϊκού ονείρου.

Αντιθέτως, η Ελλάδα είναι σε χειρότερη κατάσταση, έχοντας χάσει το ένα τέταρτο του πλούτου και της δύναμής της, (άντε να τα ξαναποκτήσει αυτά), για να μην συζητήσουμε για την εθνική αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια, (το ερώτημα είναι εάν τα είχε πριν αυτά τα δύο τελευταία), ενώ θα μπορούσε να έχει περιορίσει το έλλειμμα της σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα, με πιο σωστές παρεμβάσεις από την αρχή και με πολύ λιγότερο κοινωνικό και οικονομικό κόστος.

Επίσης, η Ευρωζώνη, έχει χάσει τα πρώτα πέντε χρόνια ανύπαρκτης ανάπτυξης, ενός τραγικού κύκλου που κινδυνεύει σοβαρά να διαιωνισθεί για μερικές ακόμα πενταετίες, ενώ η συνοχή της είναι χειρότερη από ποτέ, και κοινωνικά και πολιτικά και οικονομικά. Ακόμα και το συνολικό δημόσιο χρέος, αυτός ο πύργος/εχθρός της δον κιχωτικής μερκελικής πολιτικής, έχει θεριέψει.

Πριν πέντε χρόνια, όταν πρωτοκρυολόγησε η Ελλάδα, έσπευσε η Ευρωζώνη, με όλη της την θερμή τσαντίλα, σε γερμανικό στιλ, να βοηθήσει την Ελλάδα, με την ακριβώς χειρότερη και πιο καταστροφική συνταγή. Ασθένησες παιδί μου, κάτσε να σου γεμίσουμε με βδέλλες το κορμί σου, να σου κάνουμε μία σοβαρή αφαίμαξη του αίματος σου, (βλέπε αφαίμαξη πλούτου και ρευστότητας από την οικονομία σου), και είμαστε σίγουροι, εμείς οι φημισμένοι Γερμανοί γιατροί/οικονομολόγοι/επιχειρηματίες/πολιτικοί ότι θα σε κάνουμε καλά στο πι και φι.

Από την άλλη μεριά, στα πέντε χρόνια της πανευρωζωνικής αφαίμαξης αίματος από τις βδέλλες της επιβεβλημένης γερμανικής γιατροσυνταγής, βρίσκουμε την Ευρωζώνη στην αρχή μίας πιθανόν διαιωνιζόμενης αναπτυξιακής στασιμότητας, και αυτή είναι η αισιόδοξη εκδοχή των πραγμάτων! Η χειρότερη, της οποίας το φάσμα ολοένα και μεγαλώνει είναι μία καταιγίδα αποπληθωρισμού, που θα μειώνει την ευρωζωνική οικονομία σταθερά και που θα γιγαντώνει τα δημόσια χρέη πανευρωζωνικά, σταθερότερα.

Η στήλη, και όχι μόνη, έχει επανειλημμένα συζητήσει την αξιοθαύμαστη αντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Γερμανία, σε όλα τα θέματα του ευρώ, το κοινό νόμισμα που έχει συνδέσει στενά αυτές τις δύο απίστευτα αντίθετες και πολυποίκιλα αντικρουόμενες χώρες, των οποίων η αντιστοιχία μερικές φορές θυμίζει την αναλογία «του είναι και του δεν είναι». Στην ιστορία της ευρωζωνικής κρίσης, παρατηρούμε με έκπληξη και θαυμασμό, πώς η καταστροφική ασυδοσία υπερδανεισμού της ελληνικής φυλής, έμελλε να υπερσκελιστεί σε καταστροφική αποτελεσματικότητα από την ασυδοσία υπερλιτότητας της γερμανικής φυλής. Κάποιος τέλος πάντων πρέπει να παντρέψει αυτούς τους δύο λαούς μεταξύ τους, για να βγουν μερικοί σωστοί Ευρωπαίοι!

Αλλά ας έχει ο Θεός καλά την πανέξυπνη Μέρκελ και τον λιγότερο έξυπνο Γιωργάκη και ας τους δίνει πολλά χρόνια και πολλές τιμές, και του Γιωργάκη πολλές διαλέξεις για να μοιράζεται την σοφία του. (Κάτι λέει αυτό το τελευταίο για την νοητική κατάσταση που επικρατεί στην υφήλιο, αλλά τρομάζω ακόμα και πλησιάσω αυτήν την σκέψη…)