Αυτή η ανθρωπιστική κρίση των πιο οικονομικά αδυνάμων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, που προέκυψε από την μνημονιακή σύμπραξη της τρόικας και των τριών προηγούμενων κυβερνήσεων, (των τελευταίων της Μεταπολιτευτικής περιόδου), αποτέλεσε και αποτελεί ένα κρίσιμο, εάν όχι κεντρικό στοιχείο, στην εξελισσόμενη ελληνοευρωπαϊκή κρίση, εντός και εκτός της Ελλάδας.
Εντός της Ελλάδας, η επερχόμενη, και παρούσα ανθρωπιστική κρίση, αποτέλεσε την αχίλλειο φτέρνα των προηγούμενων κυβερνήσεων, και ειδικότερα της τελευταίας συγκυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου, της οποίας και επισφράγισε την πολιτική καταδίκη στις τελευταίες εκλογές. Η στήλη επεσήμανε αυτήν την σημαντική εξέλιξη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας σε παλαιότερο άρθρο. (Η Δημοκρατία τιμωρεί την ανθρώπινη αναισθησία).
Η ανθρωπιστική κρίση που έριξε την τελευταία κυβέρνηση, αποτέλεσε και την προεκλογική δύναμη της παρούσας κυβέρνησης της Αριστεράς, σε διάφορα επίπεδα. Κατά πρώτον, όπως η στήλη έχει επισημάνει, οι πολυβασανισμένοι λαοί της Ευρώπης, υπό την πίεση της νεοφιλελεύθερης Μερκελικής πολιτικής, χρειάζονταν και χρειάζονται άμεσα ένα αέρα από την αριστερή πλευρά του ευρωπαϊκού πολιτικού σκηνικού, για να ελαφρύνει, όσον το δυνατό πιο πολύ, και όσο το δυνατόν πιο άμεσα, την ζωή των ευρωπαίων εργαζομένων, αρχίζοντας από τους λαούς της μνημονιακής περιφέρειας, και φυσικά να μη ξεχνάμε τα εκατομμύρια των ευρωπαίων ανέργων.
Αποτελεί Θεία Δίκη, το ότι η χώρα, που υπέστη το μεγαλύτερο πλήγμα από αυτήν την πολιτική, για την οποίαν πολιτική η ηγεσία της είναι άμεσα συνυπεύθυνη, είναι και η χώρα που κατορθώνει σιγά αλλά σταθερά, να επιβάλει μία δόση αλήθειας και μία γεύση πραγματικότητας, ενάντια στην επιβεβλημένη ευρωπαϊκή κοινή γνώμη της «επιτυχημένης διάσωσης» των λαών της περιφέρειας από τους «μεγαλόψυχους λαούς του πυρήνα».
Αποτελεί επίσης θεία δίκη το γεγονός ότι η αναισθησία των δύο κυρίαρχων κομμάτων της Μεταπολιτευτικής περιόδου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, επέφερε την ήττα τους στις τελευταίες εκλογές, και ανέδειξε την αντικοινωνική τους στάση προς τα διάφορα στρώματα του ελληνικού λαού. Αυτή η στάση των δύο αυτών κομμάτων, με την ιστορική προστασία και διαπλοκή που προσέφεραν στα ολιγαρχικά στρώματα της ελληνικής οικονομίας, καταγράφηκε ακόμα και σε μία σημερινή ανάλυση της φορολογικής και οικονομικής πολιτικής των τριών κυβερνήσεων της κρίσης από ένα γερμανικό κοινωφελή οργανισμό, που υπολόγισε την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των φτωχότερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία πέντε χρόνια σε 330% και την ανάλογη επιβάρυνση των ανωτάτων οικονομικών στρωμάτων σε 9%, την ίδια περίοδο που τα έσοδα των φτωχών στρωμάτων συρρικνώθηκαν κατά 86%, και αυτά των πλουσίων κατά 18%.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της σύμπραξης των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, με την νεοφιλελεύθερη, και άκρως εθνικιστικά εκμεταλλευτική πολιτική που η Γερμανία έχει επιβάλει στην Ευρωζώνη εδώ και πολλά χρόνια. Για πρώτη φορά, υπάρχει επίσημη αναγνώριση ότι η πολιτική της Ευρωζώνης εμπεριέχει ανθρωπιστική κρίση σαν αποτέλεσμα των επιβεβλημένων πολιτικών.
Το ότι ο Γιούνκερ αναγκάστηκε να αναγνωρίσει αυτή την κρίση, μέσα στο πλαίσιο του ρόλου του σαν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, απομονώνοντας την κρίση αυτή, από τις διαβουλεύσεις του Eurogroup, του ευρωζωνικού θεσμικού οργάνου που προκάλεσε αυτήν την ανθρωπιστική κρίση, είναι κάτι που έγινε για πολιτική σκοπιμότητα. Αλλά δεν αλλάζει τίποτα στην ουσία του θέματος, το οποίον είναι ότι ένας ευρωπαϊκός θεσμός, η Επιτροπή, αναγνωρίζει την ύπαρξη ενός αρνητικού αποτελέσματος της πολιτικής που επέβαλε ένας άλλος ευρωπαϊκός θεσμός, το Γιούρογκρουπ, και εξ ίσου σημαντικά, αναγνωρίζει την ευθύνη και την ανάγκη διόρθωσης των αποτελεσμάτων αυτού του λάθους.
Και να μην ξεχνάμε ότι αυτό το μικρό αλλά όχι ασήμαντο βήμα αλλαγής στην ευρωζωνική πολιτική και πραγματικότητα, επέφερε ο πολιτικός αγώνας της πρώτης ευρωζωνικής κυβέρνησης της Αριστεράς, υπό την ηγεσία ενός σαραντάχρονου πολιτικού, της ίδιας γενεάς που μετράει 25% ανεργία σε Ισπανία και Ελλάδα.
Ίσως να υπάρχει ακόμα ελπίδα για το όνειρο της Ευρώπης…