Στην παρούσα τραγική εθνική συγκυρία, όταν το ασφαλιστικό δεν είναι βιώσιμο ως έχει, και όταν ένα εκατομμύριο Έλληνες και Ελληνίδες χάσανε την δουλειά τους και το εισόδημα τους, δεν νοείται το κράτος να συνταξιοδοτεί πρώιμα συντάξεις, η κάθε μία από τις οποίες επιβαρύνει το κράτος, άρα και το έθνος, διπλά. Και χάνεται έσοδο για τα ασφαλιστικά ταμεία, και προστίθεται δαπάνη στα ταμεία, με κάθε μία πρόωρη σύνταξη.  

Δεν νοείται να επιτρέπει το κράτος πρόωρες συντάξεις, την στιγμή που τόσοι άλλοι άνθρωποι, συνταξιούχοι, και πραγματικοί υπερήλικοι, δεν μπορούν να διαβιώσουν με τις περικομμένες συντάξεις που παίρνουν τώρα.

Επίπλέον, ως φαίνεται, ένα από τα τελευταία μεγάλα αγκάθια στην διαπραγμάτευση, είναι το ασφαλιστικό. Δεν επιτρέπεται η κυβέρνηση να ριψοκινδυνέψει το μέλλον της χώρας, για να διασφαλίσει τις πρόωρες συντάξεις, ακόμα και αυτές που έχουν κατοχυρωθεί. Το ένα εκατομμύριο άτομα που χάσανε την δουλειά τους και το ψωμί τους λόγω της κρίσης, δεν είχαν ποτέ άλλη επιλογή. Οι πρόωροι πιθανοί, υποψήφιοι αλλά και κατοχυρωμένοι συνταξιούχοι, ας δοξάσουνε την τύχη τους που έχουν ακόμα εργασία και βιώσιμο έσοδο, και ας περιμένουν την σύνταξη στα 62, ή ακόμα καλύτερα στα 67.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για ανισότητες στην μοιρασιά του απίστευτου οικονομικού βάρους της πενταετούς κρίσης, να μην στοχεύει μόνο στα βόρεια προάστια, το οποίο πρέπει να κάνει και πιο αποτελεσματικά ακόμα, αλλά να κοιτάξει και τον δικό του τον οίκο, τον κατά πολύ άδικο, παράλογο και δυσλειτουργικό. Μέσα σε αυτόν τον οίκο, πρόωρες συντάξεις είναι μία καταφανής κοινωνική και οικονομική αδικία, προς όλους και προς το έθνος.