Παρομοίως, το σωτήριον έτος 2015 μετά Χριστό, διαβάζει κανείς τις προάλλες στην εφημερίδα Καθημερινή ότι ή «μαύρη βίβλος» του Grexit, είναι κλειδωμένη και σφραγισμένη μέσα σε ένα χρηματοκιβώτιο στον 13ο όροφο του κτιρίου Berlaymont στις Βρυξέλλες, «λίγα μόνο μέτρα» από το γραφείο του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, φυλαγμένο σε ένα «ειδικό δωμάτιο «ασφαλείας». Αυτή η «μαύρη βίβλος» είναι ένας «πολυσέλιδος τόμος» που γράφτηκε μέσα σε ένα μήνα από μία ομάδα 15 ειδικών της Κομισιόν, απαντώντας πώς σε 200 τόσα ερωτήματα για το πώς θα αντιμετωπιστεί μία τέτοια έξοδος.
Αυτή την κρυφή εργασία την ξεφούρνισε σε στιγμή θυμού εναντίον του Έλληνα πρωθυπουργού, (σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ της Καθημερινής), ένας από τους «θεούς» της Ευρώπης, ο πολύς κ. Γιουνκέρ ο οποίος ως φαίνεται κρατάει και το κλειδί του χρηματοκιβωτίου όπου και φυλάσσεται το απαγορευμένο φρούτο.
Την ταυτότητα του απαγορευμένου φρούτου την απέκτησε το Grexit, και φυσικά και οποιαδήποτε άλλη έξοδος κράτους από την Ευρωζώνη, από τον καιρό της γέννησης του κοινού νομίσματος, όταν στις συνθήκες που υπογραφήκανε από τα κράτη μέλη του ευρώ, η πιθανότητα εξόδου οιουδήποτε κράτους από το κοινό νόμισμα ούτε καν υπήρχε σαν εκδοχή, σαν πιθανότητα, ούτε σαν δυνατότητα για κανένα κράτος στο επ' άπειρον. Η απόλυτη άρνηση.
Μέσα στα πέντε χρόνια της ελληνοευρωπαϊκής κρίσης και λόγω της καταστροφικής εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και η επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην δραχμή, απέκτησε κατ' αρχάς τον χαρακτήρα δυνατότητας, που με τον καιρό μεταφράστηκε σε όλο και αυξανόμενη πιθανότητα. Όλα αυτά τα χρόνια που το Grexit μπαίνει και βγαίνει από τα χείλη και τα μυαλά των πολιτών, η έξοδος από το ευρώ στην δραχμή αποκαλείται καταστροφή και αυτοκτονία. Αλλά καμία περισσότερη πληροφορία για το πώς θα επέλθει αυτή η «καταστροφή», ή αυτή η «αυτοκτονία» δεν προσφέρεται στο πλατύ κοινό.
Και ο λόγος είναι οφθαλμοφανής. Ο λαός, ο κοινός άνθρωπος, ο κοινός πολίτης, αυτός που καλείται να ψηφίσει την πολιτική ηγεσία και να πληρώσει τους φόρους του στο κράτος, δεν πρέπει με κανένα τρόπο να μάθει τίποτε παραπάνω περί του Grexit άλλο από το ότι είναι ο απόλυτος Αρμαγεδδών.
Σας θυμίζει μήπως μία βιβλική παράδοση αυτή η κατάσταση; Μήπως το πρωταρχικό αφήγημα της Βίβλου, το προπατορικό αμάρτημα του ανθρωπίνου γένους σύμφωνα με τους εβραίους και τους χριστιανούς;
Και το κερασάκι αυτής παραδοξότητας είναι ότι οι Έλληνες ερωτώνται συστηματικά σε πολυάριθμες δημοσκοπήσεις, ακόμα και σε προγραμματισμένα αλλά μη πραγματοποιημένα δημοψηφίσματα να διαλέξουν μεταξύ του ευρώ και της δραχμής, χωρίς να τους έχει επιτραπεί να μορφωθούν λεπτομερώς για τα αμφότερα επακόλουθα των δύο επιλογών.
Η υποψία γεννιέται για ένα αντικειμενικό παρατηρητή, ίσως, ότι κάποιοι δεν θέλουν οι Έλληνες να γευθούν το απαγορευμένο φρούτο, δηλαδή να αποκτήσουν την γνώση μεταξύ του καλού και του κακού, δηλαδή την γνώση ανάμεσα στο ευρώ και στην δραχμή. Και η ομοιότητα της παρούσης πολιτικής συγκυρίας στην κατακαημένη Ελλάδα επεκτείνεται και στο γεγονός ότι όπως και στην εποχή του Αδάμ και της Εύας η απόκτηση της γνώσης από το απαγορευμένο φρούτο είχε σαν αποτέλεσμα την οριστική και αμετάκλητη έξωση τους από τον Παράδεισο, έτσι φαίνεται και με την γνώση του ευρώ και της δραχμής, η απόκτηση της γνώσης ταυτίζεται σχεδόν με την οριστική έξοδο από το ευρώ.
Και για αυτό η ελληνοευρωπαϊκή ηγεσία, που σίγουρα πιστεύει ότι δικαιούται θεϊκών δυνατοτήτων πάνω στον απλοϊκό λαό της Ευρώπης, και μάλιστα στον λαό της Ελλάδας, απαγορεύει κατά την διάρκεια όλης της κρίσης να πλησιάσει κανείς το φρούτο της γνώσης γύρω από μία επιστροφή στην δραχμή και τα επακόλουθά της. Και αυτόματα σχεδόν, θα έλεγε κανείς, γιατί είναι βαθιά εμπεδωμένο μέσα στο DNA της Ευρώπης το προπατορικό αμάρτημα, αυτή η δημόσια απαγόρευση είναι ντυμένη με τα βιβλικά χρώματα, για να γίνει όσο πιο πολύ γίνεται πιο τρομοκρατική, και άρα πιο αποτελεσματική. Εξ ου και ο τίτλος του πρόσφατου άρθρου της Καθημερινής για την «μαύρη βίβλο του Grexit». Και μη χειρότερα...