Το ιδιαίτερα συναρπαστικό γεγονός είναι ότι αυτοί οι δύο υποψήφιοι προτείνουν στους ψηφοφόρους των κομμάτων τους, αρχικά, αλλά και στο γενικότερο αμερικανικό λαό, δραματικά διαφορετικές λύσεις στις ανησυχίες και στα προβλήματα της πλειοψηφίας των Αμερικανών, έχοντας όμως σαν κοινό παρονομαστή την φαινομενικά αδιάλλακτη αντίθεση τους και απόρριψη της κατεστημένης και πλουτοκρατικά καθοδηγημένης αμερικανικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Ο ρεπουμπλικανικός Trump εστίασε με δύο τρία εντυπωσιακά επικοινωνιακά πυροτεχνήματα στην εξωτερική πολιτική της Αμερικής, ξεσκεπάζοντας, ηθελημένα ή αθέλητα, το παράλογο σε αυτή την πολιτική, και εν συνεχεία ξεσηκώνοντας τα πλήθη που επιτέλους έχουν φτάσει σε επίπεδο αγανάκτησης, αλλά και φυσικά τρομοκρατώντας το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο, που βλέπει τον Trump να διαφημίζει πολιτικές που αποτελούν άμεσα επακόλουθα των πολιτικών του κατεστημένου.
Το πρώτο πυροτέχνημα του Trump, ή πρόταση του να εκδιώξει τα 11 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες από την Λατινική Αμερική, τους οποίους χαρακτήρισε «βιαστές και ληστές», ξεσήκωσε και ενθουσίασε την εργατική τάξη, ξεσκεπάζοντας την υποκρισία του ρεπουμπλικανικού κόμματος, το οποίο παραδοσιακά, και ρατσισμό προωθεί, και την παράνομη μετανάστευση καυτηριάζει λεκτικά, αλλά και αποτρέπει οιαδήποτε νομοθεσία που αποτελεσματικά θα μπορούσε να αναχαιτίσει την παράνομη μετανάστευση, καθότι οι ξένοι εργάτες κρατούν το κόστος εργασίας εξαιρετικά χαμηλό, με πολύ επιτυχία εδώ και μια γενεά.
Το δεύτερο πυροτέχνημα του Trump ξεσκέπασε την ακόμα πιο παράλογη και άκρως υποκριτική εξωτερική πολιτική της Αμερικής που έχει αναδείξει τον Ισλαμισμό σαν το πιο διαβολικό κίνδυνο της υφηλίου, με απανωτές πολεμικές εκστρατείες προς όφελος της Αμερικανικής οικονομίας πολέμου, και όχι μόνο, την ίδια στιγμή, που το κατεστημένο επιμένει ότι οι μωαμεθανοί είναι φίλοι των Αμερικανών. Ο Trump, βγάζοντας το λογικό συμπέρασμα από την παράλογη αμερικανική πολιτική, προτείνει να αποκλειστεί η είσοδος μουσουλμάνων στην χώρα έως ότου να εξασφαλιστεί ή ασφάλεια της χώρας από αυτούς τους «διαβόλους».
Το τρίτο και μικρότερο πυροτέχνημα σκόπευε πάλι στην εργατική τάξη και είχε να κάνει με την αντιπαράθεση άντρα και γυναίκας στην Αμερική, όπου υποτίθεται υπάρχει ισοτιμία αλλά η γυναίκα εξακολουθεί να αμείβεται 20% λιγότερο από ότι ο άντρας για την ίδια εργασία.
Το ρεπουμπλικανικό, και όχι μόνο, πολιτικό κατεστημένο έχει πανικοβληθεί και ο μόνος στόχος των πολιτικών και των πολιτικών αναλυτών είναι πως να αποτραπεί ή υποψηφιότητα του Trump για την αμερικανική προεδρεία. Φυσικά, ακόμα και το ευρωπαϊκό κατεστημένο έχει μπει στον χώρο. Είναι αριστουργηματικό να βλέπεις ένα πολιτικό υποψήφιο να υπερασπίζεται τους αθέμιτους στόχους της Αμερικής, να συναρπάζει τα πλήθη γιατί τον νοιώθουν ότι είναι με το μέρος τους, και να πανικοβάλλει σύσσωμη την ηγεσία, πολιτική αλλά και κεφαλαιοκρατική, της χώρας.
Ο δημοκρατικός υποψήφιος, Bernie Sanders, από την άλλη μεριά, προωθεί μια ακραία, για τα αμερικανικά δεδομένα, αλλά εντελώς παραδοσιακή οικονομική και κοινωνική εσωτερική πολιτική. Προτείνει νέους και σοβαρά υψηλούς φόρους στα πολύ υψηλά εισοδήματα, αντιγράφοντας την φορολογική πολιτική της Αμερικής στη περίοδο του ρεπουμπλικάνου προέδρου Eisenhower, για να χρηματοδοτήσει μια ενιαία, εθνική ασφάλεια υγείας και δωρεάν παιδεία στην ανώτατη εκπαίδευση έως το πρώτο δίπλωμα.
Οι τωρινοί οικονομολόγοι φυσικά σκοτώνονται να σπείρουν «σοβαρές ανησυχίες» για το πόσο η υψηλή φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου θα μπορούσε να επιφέρει τα πρόσθετα κρατικά έσοδα που χρειάζονται για τις προτεινόμενες κοινωνικές υπηρεσίες, αγνοώντας, φυσικά εσκεμμένα, το πραγματικό και ιστορικότατο παράδειγμα της Αμερικανικής οικονομίας στις δεκαετίες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου ή οικονομία άνθησε και μέσω υψηλότατης φορολογίας του τεράστιου κεφαλαίου.
Εν κατακλείδι, είναι άκρως ενδιαφέρον ότι η λαϊκή επανάσταση αρχίζει στην Αμερική όπου ή ανεργία έχει κατέβει στα επίπεδα της Γερμανίας, λόγω της πολιτικής του Ομπάμα. Στην Ευρώπη, όπου ή ανεργία είναι υπερδιπλάσια της αμερικανικής, οι επαναστατικές προσπάθειες εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίπεδο ονείρων, ή και σε επίπεδο καταστροφικής καταπίεσης σε στυλ Ελλάδας.
Σε αυτό το ερώτημα αναρωτιέται κανείς για την προφητεία του Μαρξ ότι ή επανάσταση θα έρθει από την μεσαία τάξη. Πρέπει να έχει κανείς αρκετό καρβέλι στο τραπέζι για να έχει δύναμη για αντίσταση. Οψώμεθα…