Εάν το ΔΝΤ είχε επιβάλει την αυτονόητη εμπειρία του το 2010, για κάτι που είχε ακριβώς παρακληθεί να συμμετάσχει από την ίδια την ηγεμόνα Μέρκελ, δηλαδή εάν είχε επιβάλει στον Γαλλογερμανικό άξονα, συμπεριλαμβανομένου και του περίφημου κυρίου Τρισέ, προϊστάμενου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το απαραίτητο κούρεμα του ελληνικού χρέους, στο ήμισυ της ονομαστικής του αξίας, και εάν είχε επιβάλει στον καταστροφικό Γιωργάκη το απαραίτητο κούρεμα του μισού ελληνικού δημοσίου, αυτού του απίστευτου πελατειακού, όσο και διεφθαρμένου ελληνικού κρατισμού, τότε και η Ελλάδα θα έχαιρε καλής υγείας, αυτήν την στιγμή, και η Ευρωζώνη.

Αλλά στερνή μου γνώση, να σ΄ είχα πρώτα…

Εδώ και μήνες ο μικροκομματικότατος κ. Τσίπρας, προσπαθεί απεγνωσμένα να συνωμοτήσει με τον δολιότατο, όσο και εθνικιστικότατο κ. Σόιμπλε, εναντίον του ΔΝΤ, και οι δύο παλεύοντας αγωνιωδώς εναντίον του ελληνικού συμφέροντος, αλλά ευτυχώς η Λαγκάρντ αμύνεται, επιτέλους έντονα, με την υποστήριξη φυσικά του Ομπάμα, και υπό τα άγρια βλέμματα των μη Ευρωπαίων μελών του ΔΝΤ που παραπονούνται εδώ και χρόνια για την μεροληπτική, όσο και αναποτελεσματική διαχείριση της «διάσωσης» της Ελλάδας από τον οργανισμό.

Είναι τραγικό όσο και αιωνίως εξοργιστικό να παρατηρεί κανείς, με την διαύγεια των έξι μαρτυρικών ετών της ελληνικής κοινωνίας, και την ίσως τραγικότερη διαύγεια της κατάρρευσης στο ίδιο διάστημα του ονείρου μίας ενωμένης και συμφιλιωμένης Ευρώπης, πώς έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί τότε, αλλά και πώς πρέπει, κάλλιο αργά παρά ποτέ, να αντιμετωπιστεί και τώρα και εις το μέλλον η ελληνοευρωπαϊκή κρίση.

Και είναι εξίσου τραγικό να βλέπεις τους δύο κύριους ενόχους, τις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ελλάδας, (και να μη ξεχνάμε την κυβέρνηση του Σαρκοζί), να συνεχίζουν να καταστρέφουν το μέλλον της Ευρώπης, η πρώτη, και το μέλλον της Ελλάδας, οι δεύτερες, καταδικάζοντας τον ελληνικό λαό, οι δεύτερες, για χάριν των δημοσίων υπαλλήλων, και τους Ευρωπαίους λαούς, η πρώτη, για χάριν των Γερμανών.

Και η τραγωδία συνεχίζεται…