Η χαρακτηριστική χυδαιότητα στην επικοινωνία του Τραμπ έδωσε στο Κατεστημένο πάτημα να διεξάγει μία ανελέητη προσπάθεια να δολοφονήσει τον χαρακτήρα του πράγματι αρκετά γελοίου γελωτοποιού, ελπίζοντας με αυτόν τον τρόπο να καταπνίξει και να εξαφανίσει τα πολύ σημαντικά και εξίσου ηχηρά πολιτικά μηνύματα που εκπέμπει προς τον αμερικανικό λαό από την αρχή της προεκλογικής του εκστρατείας, και τα οποία μηνύματα έφεραν τους μισούς αμερικανούς ψηφοφόρους με το μέρος του, και πιθανόν να του χαρίσουν την προεδρική νίκη την επόμενη Τρίτη.
Το αμερικανικό έθνος είναι βαθιά ζαλισμένο, και έχει εισέλθει σε μία μάλλον μακροχρόνια περίοδο αναταραχής της εθνικής του ταυτότητας. Ή αναπάντεχα επιτυχής εκστρατεία του Τραμπ βασίστηκε και βασίζεται στο ξεσκέπασμα και την καυτηρίαση των τριών πυλώνων της πολιτικής του αμερικανικού οικονομοπολιτικού κατεστημένου. Αυτοί οι τρεις πυλώνες είναι:
1) η πολιτική ανοχή και υποστήριξη της αθρόας λαθρομετανάστευσης, που πιέζει τους μισθούς εσαεί προς τα κάτω,
2) η ταχεία παγκοσμιοποίηση της παραγωγής και του κεφαλαίου, που πουλιέται σαν την γη της επαγγελίας στον λιμνάζοντα αμερικανικό λαό, και
3) ή βίαιη και αέναη προώθηση καταστροφικών πολεμικών επιχειρήσεων, ανά την υφήλιο, αλλά κατά προτίμηση στην Μέση Ανατολή, χάριν της βιωσιμότητας της αμερικανικής βιομηχανίας πολέμου, όσο και για την διευκόλυνση, εάν όχι κυριαρχία των αμερικανικών πολυεθνικών εταιρειών.
Η αριστουργηματική αυτή παρέμβαση του Τραμπ, στο, έως τώρα αυτονόητο, πολιτικό κεκτημένο της αμερικανικής ηγεσίας και κοινωνίας, έχει ανοίξει το ασκό του Αιόλου στην χώρα, και όχι μόνο, παρόλο που έχει κοινοποιηθεί με τον γνωστό απεχθέστατο επικοινωνιακό τρόπο του Τραμπ. Αναρωτιέται κανείς, πόσο διαφορετική απήχηση θα είχε στην αμερικανική κοινωνία μία παρόμοια προεκλογική εκστρατεία, εάν γινόταν από έναν πιο επικοινωνιακό και λιγότερο τρελό πολιτικό άτομο.
Απέναντι στον Τραμπ στέκεται και μάχεται, απεγνωσμένα πλέον, η Βασίλισσα του Αμερικανικού κατεστημένου, ή Χίλαρη Κλίντον, προσπαθώντας να διαφυλάξει την αφήγηση των τριών πυλώνων του κατεστημένου, αφήγηση που επί δεκαετίες ήταν αναμφισβήτητη και σχεδόν αυτονόητη, και ή οποία αφήγηση έχει τραυματιστεί, ίσως καίρια, από την εκστρατεία του γελωτοποιού Τραμπ.
Είναι ποιοτικά και ποσοτικά ενδεικτικό της ταραχής, εάν όχι του τρόμου, που έχει προκαλέσει ή επιτυχία της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ, το οφθαλομοφανές γεγονός ότι σύσσωμο το κατεστημένο του Δυτικού Κόσμου, πολιτικές και κεφαλαιοκρατικές ηγεσίες, όσο, φυσικά, και τα απολύτως εμπεδωμένα ΜΜΕ, έχουν ανακηρύξει τον Τραμπ σε ένα νέο Βελζεβούλ, έτοιμο να προκαλέσει τον τρίτο και πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο, καταστρέφοντας όχι μόνο την χώρα του, αλλά και όλη την υφήλιο. Και αυτή ή φοβέρα που το κατεστημένο προσπαθεί να επιβάλει στους αμερικανούς ψηφοφόρους, προωθείται την ίδια στιγμή που ο Τραμπ διαλαλεί ότι θέλει να γίνει φιλαράκια με τον Πούτιν, τον ηγέτη της παραδοσιακής αντιπάλου χώρας προς τις ΗΠΑ ειδικά στον τομέα της καταστροφικότητας του πυρηνικού οπλοστασίου που διαθέτει.
Αυτή ή τελευταία ιδιαιτέρως παράλογη αφήγηση εναντίον του Τραμπ, δηλαδή ότι είναι προδότης διότι συμπαθεί και δίνει δίκιο στον Πούτιν, αλλά και ότι θα ξεκινήσει ένα πυρηνικό πόλεμο με την πρώτη ευκαιρία, είναι ενδεικτικό της επαίσχυντης συνήθειας των παγκόσμιων ΜΜΕ να πλασάρουν αφηγήσεις προς χειραγώγηση των λαών του Δυτικού Κόσμου, όσο και ανυπόστατη να είναι αυτή ή αφήγηση.
Ο Τραμπ κατόρθωσε, σαν ένα από τα πιο αναπάντεχα, όσο και διασκεδαστικά, κατορθώματα της προεκλογικής του εκστρατείας, να ενώσει τα δύο κόμματα της Αμερικής, το δημοκρατικό και το ρεπουμπλικανικό κόμμα εναντίον του. Μεγάλο μέρος της ρεπουμπλικανικής ηγεσίας τον καταδικάζει. Ακόμα και ο πολύς Ντικ Τσένη, ο εγκέφαλος πίσω από την καταστροφική εκστρατεία του Μπους του νεότερου εναντίον του Ιράκ, υποστηρίζει ανοικτά την Κλίντον, ξέροντας φυσικά, πόσο πολεμοχαρής είναι ή τελευταία στις πολιτικές της επιλογές.
Άγνωστο το εκλογικό αποτέλεσμα της επόμενης Τρίτης. Άγνωστο επίσης, σε περίπτωση που πρόεδρος των ΗΠΑ αναδειχθεί ο Τραμπ, εάν θα θελήσει, πόσο μάλλον εάν θα μπορέσει, να προωθήσει όλα αυτά που υποσχέθηκε στον αμερικανικό λαό. Ένα είναι γνωστό και βέβαιο, ότι το ανατρεπτικό αφήγημα που επέβαλε ο Τραμπ τον τελευταίο χρόνο στο αμερικανικό έθνος, ακόμα και μέσα από το απαίσιο επικοινωνιακό του στυλ, έχει φυτρώσει για καλά στην φύση του αμερικανού ψηφοφόρου, και θα περιμένει πανέτοιμο τον επόμενο αμερικανό πολιτικό που θα επιλέξει να το ενστερνιστεί…