Τι καλύτερη, άλλωστε,  προσφορά στον όποιον αλυτρωτισμό, είτε των ευάριθμων βοειογειτόνων είτε των πολυάριθμων εξ ανατολής φίλων, αν η γλώσσα συρρικνωθεί; Και κυρίως ποια θα είναι η πατρίδα, αλλά και η άλλη πατρίδα έξω από τα εθνικά σύνορα αν χαθεί η γλώσσα; Μια ανάμνηση, νοσταλγική για όσους έχουν ρίζα ή μια υπόμνηση της γενέτειρας του θεάτρου, της φιλοσοφίας και της δημοκρατίας για όσους έχουν γνώση.

Είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με αναλύσεις που επικαλείται ο Κώστας Δεδεγκίκας, διευθυντής του Εργαστηρίου Νέων Πολυμέσων του Πανεπιστημίου του Simon Frazer στον Καναδά, στην Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών «Σταύρος Νιάρχος», η ελληνική γλώσσα αποδυναμώνεται συνεχώς. Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο ΑΠΕ- ΜΠΕ «δεν υπάρχει κίνητρο ούτε επαγγελματικό ούτε κοινωνικό για τις επόμενες γενιές ώστε να μάθουν την ελληνική γλώσσα με αποτέλεσμα να πλήττονται συνεχώς τα ελληνικά σχολεία της διασποράς. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση αποδυναμώνουν την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Το ίδιο συμβαίνει και με τους εθελοντές από την ελληνική κοινότητα που παρά το γεγονός ότι προσπαθούν να διασώσουν την ελληνική γλώσσα δεν διαθέτουν τα κατάλληλα εφόδια ούτε τη γνωρίζουν καλά ώστε να την διδάξουν.»

Σε αυτήν την κομβική πρόκληση αντίστοιχη, με αυτήν της οικονομικής πορείας της χώρας καλείται να τοποθετηθεί η ηγεσία, πνευματική και πολιτική. Το θετικό είναι ότι το μήνυμα έχει ληφθεί. Την Τρίτη το βράδυ ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου σε παρουσίαση της εφαρμογής – ψηφιακής πλατφόρμας "Rebooting the Greek Language” (=“Επανεκκινώντας την Ελληνική Γλώσσα”), μιας συνδυαστικής προσπάθειας 12 οργανώσεων,  η οποία με την στήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, θα διδάσκει την ελληνική γλώσσα μέσα από την χρήση νέων τεχνολογιών, υπογράμμισε ότι στους προβληματισμούς του υπουργείου Παιδείας είναι το πώς θα «νομιμοποιηθεί σήμερα η ανάγκη να μιλά κάποιος την ελληνική  γλώσσα.» 

Ουσιαστικά κατέθεσε τον προβληματισμό του αρμόδιου για την Παιδεία υπουργείου, που στηρίζει την όλη  αυτήν προσπάθεια, για το πώς η γλώσσα θα συνεχίζει να διδάσκεται με νέες μεθόδους, θα γίνει πιο ελκυστική στην εκμάθηση στα παιδιά αλλά και πώς θα γίνει θελκτική στη μάθηση για μη γηγενείς. Ουσιαστικά για το πώς θα επιβιώσει σε βάθος χρόνου και θα μεταφερθεί ως εμπειρία στις επόμενες γενιές.

Ερωτήματα σχεδόν υπαρξιακά, που τα συμμερίζεται η πολιτική ηγεσία αλλά και αποτελούν εφαλτήρια δράσης πρωτοβουλιών των τμημάτων ελληνικών σπουδών αλλά και των Ιδρυμάτων, όπως το «Στ. Νιάρχος»  που στηρίζουν τις δύσκολες στιγμές την πατρίδα. Ευτυχώς κάποιοι βλέπουν κάποιες δεκαετίες μπροστά.