Η δυναμική παρουσία της Κίνας που χτίζει το νέο δρόμο του μεταξιού, μέσα και από την Ελλάδα, η στροφή της Τουρκίας σε έναν περισσότερο ανατολικό προσανατολισμό, με έμφαση στις σχέσεις της με το Ιράν και τη Ρωσία, η ενεργής εμπλοκή των ΗΠΑ με αιχμή την Ουκρανία, τον Καύκασο αλλά και την διαμόρφωση νέων ενεργειακών ισορροπιών στην περιοχή, η εμπλοκή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και η διείσδυση του Ισλάμ στα Βαλκάνια έχουν δημιουργήσει ένα «δυναμικό» υπόστρωμα.

Οι μεγάλες δυνάμεις, αλλά και τα κράτη της περιοχής αναδιατάσσονται στήνοντας ένα νέο σκηνικό σύγκρουσης. Οι προκλήσεις είναι μεγάλες, καθώς τώρα χαράσσονται οι γραμμές της νέας ιστορίας για το διαρκές Ανατολικό Ζήτημα, τη διαχείριση δηλαδή σε βάθος ιστορίας της ζωτικής περιοχής της ευρύτερης Εγγύς ανατολής.

Μόνο που η νέα αυτή ιστορική συγκυρία σφραγίζεται από όψεις ενός σύγχρονου «μετα - πολέμου». Τα «όπλα» σε αυτή τη σύγκρουση είναι διαφορετικά. Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, οι πρόσφυγες εν προκειμένω , που αποτελούν το βασικό μέσο πίεσης της Τουρκίας του Ερνογάν στην προσπάθειά του να διασφαλίσει εθνικές στοχεύσεις. Άλλο ένα «όπλο» είναι οι αγορές και οι συναλλαγματικές ισοτιμίες, όπου οι ΗΠΑ έχουν, εν πολλοίς, το «μαχαίρι» και το καρπούζι και ανάλογα με τις λαβές που δίνει κάθε οικονομία «αξιοποιούνται» ανάλογα.

Το βλέπουμε αυτές τις ημέρες όπου οι δασμοί, οι αξιολογήσεις των οίκων και οι συναλλαγματικές ισορροπίες είναι αυτά που λειτουργούν ως «βόμβες» εναντίον της Τουρκίας, που βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο αυτής της νέας δυναμικής αντιπαράθεσης.

Τούτων δοθέντων η Ελλάδα έχει μεγάλες προκλήσεις μπροστά της που θα πρέπει να τις ερμηνεύσει και να δράσει. Άλλωστε οι φλόγες στο σπίτι του διπλανού δεν μπορεί να την αφήσουν ανεπηρέαστη ειδικά όταν ο γείτονας έχει το «υπερ - όπλο» των προσφύγων.