Η ΕΕ και τα δώρα στην Άπω Ανατολή

13:00 - 23 Σεπ 2018

Γιώργος Αλεξάκης

Πρόσφατα επισκέφθηκε την Αθήνα η Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρμόδια για τον ανταγωνισμό, κυρία Margrethe Vestager. Μιλώντας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο περιέγραψε την πολιτική για τη διασφάλιση των συμφερόντων της Ευρώπης έναντι των μεγάλων οικονομικών ανταγωνιστών της που δεν είναι άλλοι από τις ΗΠΑ, τις Ασιατικές δυνάμεις, αλλά και τις μεγάλες οικονομικές οντότητες που έχουν έδρα εκεί.

Σωστά σημείωσε ότι οι μεγάλες εταιρείες όπως η Apple, η Amazon, η Starbucks, η NG θα πληρώνουν κι εκείνοι τους φόρους τους, όπως οποιοσδήποτε άλλος και ότι η ΕΕ κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, ώστε μια μικρή εταιρεία ή μια μεγάλη εταιρεία να παίζει με τους σωστούς όρους. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο να διασφαλίσει ότι και στην ΕΕ θα μπορέσουν να χτιστούν σταδιακά κάποιοι κολοσσοί που θα εισφέρουν σε εισόδημα στην Ευρωχώρακαι τους πολίτες της.

Κανείς Ευρωπαίος δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ορθόν του σχεδιασμού. Ωστόσο μπορεί να παρατηρήσει ότι χρειάζεται μια πιο ολιστική προσέγγιση. Πέρα από την ψηφιακή οικονομία οι αρχές της ΕΕ θα πρέπει να δουν και πού αλλού θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν πολιτικές ώστε να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα κομβικών κλάδων για την παγκόσμια οικονομία, κι όπου η Ευρώπη έχει τον πρώτο λόγο ή κάποιο κράτος μέλος έχει τον πρώτο λόγο. Κι αυτό αντί να βάζουν στο «μικροσκόπιο» δήθεν αντι – ανταγωνιστικές πρακτικές μεταξύ κρατών μελών, ειδικά μεταξύ των μικρών και των μεγάλων.

Εκεί έρχεται να «κουμπώσει» η ναυτιλία. Θα πρέπει λοιπόν να διασφαλιστεί ότι και η ευρωπαϊκή ναυτιλία θα παραμείνει ανταγωνιστική αλλά και να ενισχύσει τη θέση της στον παγκόσμιο χάρτη. Άλλωστε, η ναυτιλία στην Ε.Ε. έχει τεράστια οικονομική δύναμη, προσμετρώντας περισσότερες διασφαλίζοντας περισσότερες από 620.000 θέσεις εργασίας συνολικά, έχοντας παράλληλα το 46,2% του συνολικού μετακινούμενου όγκου εμπορευμάτων παγκοσμίως υπό τη διαχείρισή της.

Στον Ευρωπαϊκό ναυτιλιακό χάρτη, μάλιστα, δεσπόζει ο ελληνισμός με τα 5.000 πλοία των ελλήνων εφοπλιστών να ισοδυναμούν με το 20% του παγκοσμίου στόλου. Αυτά μεταφέρουν, κατά κύριο λόγο μεταξύ άλλων, τα ενεργειακά αποθέματα των ΗΠΑ αλλά και τις πρώτες ύλες στην Κίνα.

Τούτων δοθέντος θα πρέπει αυτός ο πλούτος να συνεχίσει να υπάρχει, προς όφελος όλης της ΕΕ και η ευρωπαϊκή ναυτιλία να μπορεί να ανταγωνιστεί επαρκώς τα άλλα ναυτιλιακά κέντρα, κύρια νεόκοπα και ευρισκόμενα στην Ασία. Κοντολογίς να μάθει η ΕΕ από τα λάθη που έκανε στο παρελθόν. Π.χ. με τα ναυπηγεία και τα έδωσε ως δώρα στην Άπω Ανατολή.