Ίσως γύρω από το σημείο αυτό να κινηθεί η αντιπαράθεση των κομμάτων εν όψει εκλογών για τα εκπαιδευτικά ζητήματα. Όμως χωρίς να παραγνωρίζεται η σημασία του ζητήματος ευχής έργον, θα ήταν, να εστιαστεί η κουβέντα σε παράλληλα θέματα που έχουν να κάνουν με την ουσία της παθογένειας της εκπαίδευσης.

Αρχής γενομένης από το ρόλο του Λυκείου, το πώς τα ΕΠΑΛ λειτουργούν, τι σήματα δίνουν στη νέα γενιά για την μετέπειτα πορεία τους, τι γίνεται με την επαγγελματική εκπαίδευση, αλλά και ποια είναι η εικόνα που εκπέμπουν τα ΑΕΙ.

Πέρα από το ότι υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις κι ακόμη ιδρύματα όπως το ΕΚΠΑ, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το Δημοκρίτειο, φιγουράρουν στα 100 καλύτερα του κόσμου, θα πρέπει να δούμε κατάματα πραγματικότητες, τώρα που οι νέο φοιτητές περνούν το κατώφλι των ιδρυμάτων.

Οι αριθμοί εισακτέων (70.000) είναι ασήκωτο βάρος για σχολές που υποχρηματοδοτούνται. Ειδικά με τον πληθωρισμό νέων ιδρύσεων που καταγράφεται. Εκπαιδευτικά πεδία δημιουργούνται χωρίς επαρκή τεκμηρίωση και κυρίως χωρίς να είναι απαραίτητο να ανήκουν σε ΑΕΙ επιβαρύνοντας τη λειτουργία τους. Αξιολόγηση και επιλογή καθηγητών τώρα που ανοίγει σιγά και περιορισμένα η διαδικασία προλήψεων παραμένουν μεγάλο ζητούμενο. Επίσης θέματα καθημερινής λειτουργίας, υποδομών αλλά και ο σχετικά υψηλός δείκτης εγκατάλειψης σπουδών δεν μπορεί να μην είναι κεντρικό ζήτημα.

Κι όλα αυτά θα πρέπει να τεθούν παράλληλα με το πώς διαρθρώνεται το Πανεπιστήμιο σε σχέση με τον κοινωνικό περίγυρο. Με όρους ουσίας για την επόμενη μέρα της χώρας κι όχι με εργαλειακό τρόπο για την προσέλκυση ψήφων ενόψει εκλογών,  είτε των φοιτητών και των γονέων του που ονειρεύονται την εισαγωγή, είτε των ιδιοκτητών γκαρσονιερών που αναζητούν πελατεία και πιέζουν πολιτικά. Βέβαια τώρα έχουν και το Airbnb ως εναλλακτική.