Και να πεις ότι κατάφερε κάτι της προκοπής... Μια ταπεινωτική συνθηκολόγηση κι έναν ατιμωτικό συμβιβασμό, ως αποτέλεσμα μιας οικτρής διαπραγματευτικής τακτικής προς αποφυγήν, που πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστημιακά εγχειρίδια. Το να δηλώνει εκ των υστέρων ότι "δεν του αρέσει" το αποτέλεσμα, αφήνει παγερά αδιάφορους, αν δεν εξοργίζει, όλους όσοι μένουν  για τρίτη φορά-κι από "Αριστερά" τώρα...- με τη λυπητερή στα χέρια και γνωρίζουν τι ακριβώς τους περιμένει.

Άμα το καλοσκεφτεί κανείς συμπληρώσαμε πάνω από δώδεκα μήνες ακυβερνησίας. Από τις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου, οπότε το ανεκδιήγητο δίδυμο Σαμαρά- Βενιζέλου θα μας έβγαζε από τα μνημόνια, μέχρι το ολέθριο εξάμηνο του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος απειλούσε να τα καταργήσει... "ντάλα μεσημέρι"!.. Και συνεχίζουμε ακάθεκτοι, μιας και από την υπουργική πινακοθήκη, ελάχιστοι μπορούν να στοιχειοθετήσουν κυβερνητικό έργο.

Επιχειρεί σήμερα η μοιραία πρωθυπουργική ηγεσία να μεταποιήσει την ήττα της σε έπος! Αλλά, γίναμε αρκετά σοφότεροι πλέον ώστε να γνωρίζουμε ότι ο θλιβερός βολονταρισμός μιας παρέας ερασιτεχνών, σφραγίζει στις άχαρες μέρες μας το δυσοίωνο μέλλον της χώρας.

Καθένας από μας θα μπορούσε να τραβήξει μια συντριβή μέχρι την άκρη. Αλλά, το θέμα ως συνήθως είναι ποιοι στο τέλος πληρώνουν το βαρκάρη... Διότι δεν ξεκινάς να αλλάξεις τη (νοσηρή) αρχιτεκτονική της Ευρώπης και να επιβάλεις (!) τον δημοκρατικό μετασχηματισμό της, έχοντας  παιδαριώδη άγνοια των συσχετισμών!.. Δεν παίζεις με τις λαϊκές προσδοκίες εν ου παικτοίς.

Η μαύρη αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που εκτοξεύθηκε θεαματικά στο πολιτική προσκήνιο χάρη στην αναχρονιστική διαίρεση μνημονιακών- αντιμνημονιακών και στην χρεοκοπία του παλαιού πολιτικού κόσμου, ξάφνιασε δυσάρεστα μόνον όσους δεν τον γνώριζαν.

Στα ηγετικά ρετιρέ, δεν έπαψε ποτέ να είναι, ένα κόμμα διανοουμένων, υψηλόβαθμων δημόσιων λειτουργών και εσωκομματικών παραγόντων, συνήθως πλάι στις δομές της εξουσίας και με διαπραγματεύσιμο ενδιαφέρον για τα λαϊκά προβλήματα.

Αυτού του είδους η "Αριστερά" που έχει δώσει πολλές μάχες οπισθοφυλακών, δυσκολεύεται στις προσαρμογές της νέας εποχής. Γιατί απλά αποτελεί μέρος του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού. Αδυνατεί να προτείνει στις βαριές συνθήκες που ζούμε ακόμα και τα αυτονόητα: εθνική σύνταξη για όλους και καθιέρωση ενιαίου βασικού μισθού- και εκεί να δώσει τη μάχη!

Είναι μια περίκλειστη "Αριστερά" που αντικατοπτρίζει τη δομική αδυναμία της χώρας να συλλάβει και να εξηγήσει το σύνθετο διεθνές περιβάλλον και να προβάλλει ζωτικές αξιώσεις στο μέλλον, προσδίδοντας μιαν αναγνωρίσιμη παραγωγική ταυτότητα στην Οικονομία.

 Δυναμικό υπάρχει! Από τους επιστήμονες νανοτεχνολογίας στην Κρήτη, μέχρι το πεντακάθαρο τυροκομείο στα Γρεβενά που εξάγει ολόκληρη την παραγωγή του στην Ελβετία!

Αλλά βολοδέρνει αδέσποτο και εκτός κοινής κοίτης, από την αδυναμία των ηγεσιών-και της ίδιας της "Αριστεράς"- να απαλλαγούν από τις εξαρτήσεις της κομματικής πελατείας και τα παρακμιακά στερεότυπα και να διαμορφώσουν με επαγγελματισμό ένα εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη.

Θα μπορούσε αυτόχρημα κάτι τέτοιο, να καταργούσε αυτήν την έωλη και ανυπόφορη εθνική αυταρέσκεια και βολικούς μύθους στους οποίους είναι βυθισμένη η κοινή γνώμη, η οποία παρόλα αυτά, είναι περισσότερο προσαρμοστική από την πολιτική ελίτ και αντιστέκεται επινοητικά και με αλληλεγγύη στους αστεφείς και άδοξους καιρούς που ζούμε...

Κατόπιν τούτων, με ένα φθίνον δημογραφικό δυναμικό και μια καχεκτική οικονομία ακόμα πιο κάτισχνη, το επιχείρημα ότι η χώρα συνιστά όαση γεωπολιτικής σταθερότητας, μόνο κλαυσίγελω μπορεί να προκαλέσει.