Ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι πρωθυπουργός αρνείται πεισματικά να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί πλέον να βγάζει το πολιτικό του μεροκάματο επιμένοντας να λοιδορεί τους πολιτικούς του αντιπάλους που έχουν κριθεί τελεσίδικα από τους πολίτες. Δεν αρκεί αυτό για να κρύψει την έλλειψη σχεδίου- ούτε να καλύψει τις ολέθριες επιλογές του που φέρνουν στο εγγύς διάστημα, ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.
Ο κ. Τσίπρας και η ατάλαντη παρέα του έχουν επινοήσει κάτι μοναδικό.
Οδηγούν τη χώρα και την κοινωνία διαδοχικά σε βαρειές ήττες μέσω σκληρής υποτίθεται διαπραγμάτευσης κι έπειτα επιτίθενται γι΄ αυτό στους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Τα τεχνάσματα που επινοεί είναι τόσο ευτελή, ώστε δεν αντέχουν σε πολιτική κριτική. Μάλλον μας άξιζε στην άκρη της νοσηρής παρακμής, ένα κακομαθημένο παιδί για να συγχωρέσουμε τα λάθη μας και την αποχώρησή μας από το δημόσιο χώρο, όπου διαπρέπουν αυτοί που τόσα χρόνια αναθέτουμε τις ευθύνες μας, γιατί δεν αντέχουμε το βάρος.
Και προφανώς μας άξιζε επίσης αυτή η παρέα αδαών και χρονίως βολεμένων που κάνουν πολιτική από χόμπι και μαθαίνουν, αν μαθαίνουν, στην καμπούρα μας.
Δεν φλέγονται για τα προβλήματα των ανθρώπων αυτοί, δεν έχουν βιοτικές μέριμνες, δεν έχουν μπει καν σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς σε ώρα αιχμής για να αντιληφθούν την ταπείνωση του μέσου ανθρώπου που γυρίζει σπίτι απηυδισμένος και χωρίς προσδοκίες.
Οι πολιτικές και ιδεολογικές τους εκπτώσεις είναι μια απερίγραπτα θλιβερή κατρακύλα. Από τα χωρικά ύδατα του νεοφιλελευθερισμού ο κ. Τσίπρας, πράγμα αδικαιολόγητο για το εμπειρικό και αξιακό του φορτίο, επισείει με πληκτικό διδακτισμό τον δείκτη εναντίον όσων τον επικρίνουν, ότι παρέδωσε τις ιερές παρακαταθήκες της Αριστεράς στα σκυλιά κι έκανε την ταυτότητά της μπαίγνιο των κοράκων.
Ίσως και να έπρεπε να συμβεί αυτό, μήπως και η Αριστερά επινοήσει ξανά τον εαυτό της και να ξεβολευτεί από τους αυτάρεσκους μύθους της που δεν έχουν πια καμιά εμπράγματη αντιστοιχία.
Τα νομοσχέδια που ψηφίζει στη Βουλή η εύθραυστη πλειοψηφία του παρέα με τον ανεκδιήγητο κυβερνητικό του εταίρο, συνεχίζουν στο διηνεκές την αγριότητα που παρέλαβε από τα κόμματα που ο ίδιος καταγγέλλει. Ο ίδιος και οι δικοί του με πρωτοφανή κυνισμό, υποστηρίζουν τώρα ότι ο λαός στις κάλπες ενέκρινε αυτό το Πρόγραμμα. Κοιμούνται άραγε ήσυχοι αυτοί οι άνθρωποι τα βράδυα με τόση ανεργία στον τόπο; Η απάντηση είναι προφανής…
Το πολιτικό σύστημα συνολικά, αποτελείται από γραφικές καρικατούρες που πλέουν στα νερά της μετριότητας. Η ανεπάρκειά τους, ανοίγει την πόρτα προσεχώς σε θυελλώδεις ανέμους και καθηλώνει τη χώρα που διαθέτει παρόλα αυτά ικμάδα και ζωτικές εφεδρείες, στην καχεξία.
Κυβέρνηση ευθυνόφοβη, κόμματα εξαχρειωμένα χωρίς αρχές, όλα μια πινακοθήκη παραμορφώσεων που προκαλεί τα γούστα μας και δεν μπορεί να τα βρει ούτε στα στοιχειώδη.
Στο Συμβούλιο Αρχηγών, ο κ. Τσίπρας που μέχρι χθες είχε κόψει όλες τις γέφυρες της συναίνεσης αναζήτησε συνενόχους στη χαμένη (του) παρτίδα. Και οι υπόλοιποι αρχηγοί που ψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο και ζητούσαν διακομματικές λύσεις, του γυρίζουν τώρα εκδικητικά την πλάτη για να πιει το πικρό ποτήρι μόνος.
Ποιος την πληρώνει; Η πλαδαρή και εξουθενωμένη πελατεία που έχει στα χέρια της τώρα τη λυπητερή και θρηνεί πάνω στα κατεστραμμένα τείχη του ένδοξου καταναλωτικού κλέους…